ผลของการให้คำปรึกษาแบบกลุ่มตามทฤษฎีโรเจอร์ส เพื่อพัฒนาการควบคุมตนเองของวัยรุ่น ในศูนย์ฝึกและอบรมเด็กและเยาวชน เขต 4 จังหวัดขอนแก่น

Abstract

การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยกึ่งทดลอง (Quasi-Experimental Research) มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของการให้คำปรึกษาแบบกลุ่มตามทฤษฎีโรเจอร์ส เพื่อพัฒนาการควบคุมตนเองของวัยรุ่นในศูนย์ฝึกและอบรมเด็กและเยาวชน เขต 4 จังหวัดขอนแก่น กลุ่มเป้าหมายเป็นวัยรุ่นที่อยู่ในศูนย์ฝึกและอบรมเด็กและเยาวชน เขต 4 จังหวัดขอนแก่น ในระหว่างเดือนมกราคมถึงเดือนมีนาคม 2552 ที่มีคะแนนการควบคุมตนเองอยู่ในระดับต่ำของกลุ่มและสมัครใจเข้าร่วมการทดลอง จำนวน 16 คน แบ่งกลุ่มเป้าหมายเป็น 2 กลุ่มคือ กลุ่มทดลองจำนวน 8 คนกลุ่มควบคุม 8 คน กลุ่มทดลองได้รับคำปรึกษาแบบกลุ่มเพื่อพัฒนาการควบคุมตนเอง สัปดาห์ละ 2 ครั้ง ๆ ละประมาณ 1 ชั่วโมง ถึง 1 ชั่วโมง 30 นาที จำนวน 12 ครั้ง โดยผู้วิจัยทำหน้าที่เป็นผู้นำกลุ่ม เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วยแบบวัดการควบคุมตนเองที่ปรับปรุงมาจากทัศไนยวรรณ จินตสุธานนท์(2546) และโปรแกรมการให้คำปรึกษาแบบกลุ่มตามทฤษฎีโรเจอร์สซึ่งผู้วิจัยได้สร้างโปรแกรมขึ้นเอง กลุ่มเป้าหมายได้รับการทดสอบก่อนและหลังการทดลองด้วยแบบวัดการควบคุมตนเอง ทดสอบความแตกต่างของคะแนนแบบวัดการควบคุมตนเองก่อนและหลังการทดลองของกลุ่มทดลองด้วยสถิติ The Wilcoxon Signed Rank Test และเปรียบเทียบคะแนนแบบวัดการควบคุมตนเองหลังการทดลองของกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมด้วยสถิติ Mann – Whitney U – Test
ผลการทดลองพบว่า วัยรุ่นที่ได้เข้าร่วมการให้คำปรึกษาแบบกลุ่มตามทฤษฎีโรเจอร์ส มีคะแนนการควบคุมตนเองก่อนและหลังการทดลองแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 กล่าวคือภายหลังจากที่วัยรุ่นได้เข้าร่วมกลุ่มให้คำปรึกษาแบบกลุ่มตามทฤษฎีโรเจอร์ส มีการพัฒนาการควบคุมตนเองดีขึ้น