การเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้ตามการรับรู้ของบุคลากรสำนักงานสาธารณสุขจังหวัดขอนแก่น

Abstract

การวิจัยครั้งนี้ เป็นการศึกษาเชิงพรรณนาแบบภาคตัดขวาง มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์ระดับการเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้ ระดับแรงจูงใจและปัจจัยที่มีผลต่อการเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้ รวมทั้งปัญหาอุปสรรค ทำการศึกษาในข้าราชการที่ปฏิบัติงานในสำนักงานสาธารณสุขจังหวัดขอนแก่น โดยการเก็บข้อมูลจากกลุ่มตัวอย่างจำนวน 138 คน ระหว่างวันที่ 5 กุมภาพันธ์ 2553 ถึงวันที่ 5 มีนาคม 2553 ด้วยแบบสอบถามที่มีค่าความเที่ยง 0.96 และเก็บข้อมูลเชิงคุณภาพโดยการสัมภาษณ์เจาะลึกกลุ่มตัวอย่างจำนวน10 คน สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าช่วงเชื่อมั่น 95% และการวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณแบบขั้นตอน ผลการวิจัยพบว่าระดับการเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้โดยรวมอยู่ในระดับปานกลาง ( =3.21, S.D.=0.58) ระดับแรงจูงใจของบุคลากรโดยรวมอยู่ในระดับปานกลาง ( =3.42, S.D.=0.41) ปัจจัยที่มีผลต่อการเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้ของสำนักงานสาธารณสุขจังหวัดขอนแก่นได้แก่ ปัจจัยค้ำจุนด้านนโยบายและการบริหาร การปกครองบังคับบัญชา สภาพการทำงาน ความสัมพันธ์ระหว่างบุคคล เงินเดือนและสวัสดิการ สามารถร่วมกันพยากรณ์การเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้ได้ร้อยละ 54.6 ที่ระดับนัยสำคัญทางสถิติ 0.05