การผลิตซ้ำทางวัฒนธรรมข้ามพรมแดนในการแต่งงานข้ามวัฒนธรรมระหว่างหญิงไทยกับชายญี่ปุ่น

Abstract

บทความนี้นำเสนอในประเด็นการผลิตซ้ำทางวัฒนธรรมข้ามพรมแดนของคู่แต่งงานข้ามวัฒนธรรม ซึ่งเป็นผลการศึกษาบางส่วนของการวิจัยเรื่องการแต่งงานข้ามวัฒนธรรมของหญิงไทยกับชายญี่ปุ่น โดยกลุ่มเป้าหมายในการศึกษา คือ 1) ผู้หญิงไทยที่แต่งงานข้ามวัฒนธรรมกับผู้ชายญี่ปุ่น รวมทั้งหมด 20 กรณีศึกษา และ 2) ครอบครัวของหญิงไทยที่แต่งงานข้ามวัฒนธรรม รวมทั้งหมด 16 กรณีศึกษา พื้นที่ในการศึกษา คือ ประเทศไทย ได้แก่ จังหวัดขอนแก่น อุดรธานี มหาสารคาม บุรีรัมย์ และประเทศญี่ปุ่น ได้แก่ เมืองโกเบ (Kobe City) จังหวัดเฮียวโงะ (Hyogo province), เมืองซาคุ (Saku City) จังหวัดนากาโน่ (Nagano province) และเมืองเกียวโต (Kyoto City) จังหวัดเกียวโต (Kyoto province) ใช้ระเบียบวิธีการศึกษาประกอบด้วยการวิจัยเอกสารและการวิจัยเชิงคุณภาพ นำเสนอด้วยวิธีการพรรณนาวิเคราะห์ ผลการศึกษา พบว่า ผู้หญิงไทยที่แต่งงานข้ามวัฒนธรรมมีการสร้างหรือผลิตซ้ำวัฒนธรรมไทยในประเทศญี่ปุ่น ได้แก่ การทำอาหารไทยหรืออาหารอีสาน การไปทำบุญที่วัดไทยในประเทศญี่ปุ่น การนัดพบปะสังสรรค์ในงานเทศกาลหรือประเพณีไทยต่างๆ การไปใช้บริการในร้านอาหาร หรือร้านนวดของไทย การอุปโภคหรือบริโภคสินค้าที่ผลิตจากประเทศไทย การรับสื่อต่างๆ ที่เป็นภาษาไทย และการส่งเงินให้ครอบครัวเดิมที่ประเทศไทย แม้จะมีความแตกต่างด้านทางวัฒนธรรมความเชื่อ ค่านิยม และศาสนา แต่คู่แต่งงานข้ามวัฒนธรรมก็ได้ผสมผสานวัฒนธรรมทั้งวัฒนธรรมรูปธรรมและนามธรรม เพื่อให้สามารถอยู่ร่วมกันได้อย่างไม่มีปัญหา