ความสัมพันธ์ระหว่างปริมาณงานและการสัมผัสความร้อนของเกษตรกรตัดอ้อย ในอำเภอหนองบัวแดง จังหวัดชัยภูมิ

บทคัดย่อ

การวิจัยเชิงพรรณนาแบบภาคตัดขวางนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างปริมาณงานกับการสัมผัสความร้อนในการทำงานของเกษตรกรตัดอ้อย ในอำเภอหนองบัวแดง จังหวัดชัยภูมิ ทำเก็บข้อมูล 2 ฤดูกาลระหว่าง เดือน มกราคม 2564 (ฤดูหนาว) และ กุมภาพันธ์ 2564 (ฤดูร้อน) เครื่องมือที่ใช้ ประกอบด้วย 1) เครื่องมือตรวจวัดความร้อน (อุณหภูมิ WBGT) รุ่น Metrosonics hs – 3600 2) แบบสัมภาษณ์ข้อมูลเวลาการทำงานและปริมาณงานที่ผลิตได้ วิเคราะห์ข้อมูลโดยสถิติเชิงพรรณนาและวิเคราะห์ความสัมพันธ์ด้วยสถิติ Pearson’s correlation or Spearman's rank correlation ผลการศึกษาพบว่าเกษตรกรตัดอ้อยใน 2 ช่วงฤดู คือฤดูหนาว (มกราคม) และฤดูร้อน (กุมภาพันธ์) มีผลปริมาณความร้อนที่สัมผัสพบว่าอุณหภูมิ WBGT เฉลี่ยต่ำสุดในฤดูหนาว คือ 30.2 ºC และ WBGT สูงสุดในฤดูร้อนคือ 31.2 ºC ซึ่งมีผลต่อความเสี่ยงต่ำและปานกลางต่อความเครียดจากความร้อนเทียบกับมาตรฐานการทำงานกลางแจ้งองค์กรความปลอดภัยและสุขภาพในการทำงานประเทศสิงคโปร์ (ระดับความเสี่ยงเทียบกับอุณหภูมิ WBGT คือ ระดับต่ำ <31 ºC ปานกลาง 31 ºC – 31.9 ºC และสูง ≥32 ºC) ผลการวัดปริมาณงานการตัดอ้อยได้ในฤดูหนาวอยู่ระหว่าง 100 - 150 มัด ร้อยละ 55.15 รองลงมาคือ ต่ำกว่า 100 มัด (ร้อยละ 23.48) และปริมาณงานเฉลี่ยเท่ากับ 126.02 มัด (SD=43.17, median=120, min=15, max=253) ช่วงฤดูร้อนปริมาณงานอยู่ระหว่าง 100 - 150 มัด ร้อยละ 53.56 รองลงมา คือมากกว่า 150 มัด (ร้อยละ 24.54) และปริมาณงานเฉลี่ย 130.52 มัด (SD=49.33, median=130, min=12, max=350) โดยปริมาณที่ผลิตในช่วงฤดูร้อนจะสูงกว่าฤดูหนาวทุกช่วงเวลาเนื่องจากการเร่งปิดหีบโรงงาน จากการทดสอบความสัมพันธ์ระหว่างปริมาณงานกับอุณหภูมิ WBGT ในฤดูร้อนพบว่าปริมาณงานที่ได้เพิ่มขึ้นมีความสัมพันธ์กับความร้อนที่ลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p-value = 0.008) ดังนั้นจึงควรส่งเสริมให้เกษตรกรลดความเสี่ยงต่อการสัมผัสความร้อนด้วยการหยุดพักในที่ร่มคลายร้อน และดื่มน้ำหรือเครื่องดื่มมากขึ้น และศึกษาต่อไปด้านมาตรการลดความเสี่ยงต่อผลกระทบด้านปริมาณงาน