เปรียบเทียบผลของการฝึกการออกกำลังกายด้วยการวิ่งบนพื้นราบกับบนพื้นทรายที่มีผลต่อ สมรรถภาพทางกาย

บทคัดย่อ

การศึกษาวิจัยครั้งนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อเปรียบเทียบผลของการออกกำลังกายด้วยการวิ่งบนพื้นราบกับวิ่งบนพื้นทราย ของนักกีฬากรีฑาชายมหาวิทยาลัยราชภัฏร้อยเอ็ด กลุ่มตัวอย่างจำนวน 6 คน จากการสุ่มแบบเจาะจง ทำการฝึกโปรแกรมด้วย การวิ่งบนพื้นราบกับวิ่งบนพื้นทราย 8 สัปดาห์ สัปดาห์ละ 3 วัน วันละ 1 ชั่วโมง ทำการทดสอบสมรรถภาพทางกายก่อนและ หลังการฝึก นำข้อมูลมาวิเคราะห์ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และเปรียบเทียบค่าเฉลี่ยด้วยสถิติ Paired Simple t – test กำหนดค่าความมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05

ผลของค่าเฉลี่ยของกลุ่มฝึกวิ่งบนพื้นราบก่อนและหลังการฝึก 8 สัปดาห์ พบว่า เปอร์เซ็นต์ไขมันก่อนฝึกเท่ากับ 9.33 และหลังฝึกเท่ากับ 8.00 ความจุปอดก่อนฝึกเท่ากับ 4300.00 และหลังฝึกเท่ากับ 4400.00 แรงเหยียดขาก่อนฝึกเท่ากับ 195.66 และหลังฝึกเท่ากับ 207.33 เมื่อเปรียบเทียบผลของสมรรถภาพทางกาย พบว่า เปอร์เซ็นต์ไขมันในร่างกาย ความจุปอด แรงเหยียดขา และความเร็วในการวิ่ง 50 เมตร ก่อนและหลังการฝึกไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05

ผลของค่าเฉลี่ยของกลุ่มฝึกวิ่งบนพื้นทรายก่อนและหลังการฝึก 8 สัปดาห์ พบว่า เปอร์เซ็นต์ไขมันก่อนฝึกเท่ากับ 13.66 และหลังฝึกเท่ากับ 11.33 ความจุปอดก่อนฝึกเท่ากับ 4900.00 และหลังฝึกเท่ากับ 5266.66 แรงเหยียดขาก่อนฝึกเท่ากับ 211.33 และหลังฝึกเท่ากับ 216.66 เมื่อเปรียบเทียบผลของสมรรถภาพทางกาย พบว่าเปอร์เซ็นต์ไขมันในร่างกายก่อนและหลังการฝึก แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 แต่ความจุปอด แรงเหยียดขา และความเร็วในการวิ่ง 50 เมตร ก่อนและ หลังการฝึกไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05