การเปรียบเทียบรอยรูกระสุนปืนระหว่างฝาท้ายกระบะมาตรฐานกับฝาท้ายกระบะดัดแปลงจากการยิงด้วยอาวุธปืนที่ระยะแตกต่างกัน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การตรวจร่องรอยบนวัตถุเป็นวิธีหนึ่งของการตรวจเก็บพยานหลักฐานทางนิติวิทยาศาสตร์ ร่องรอยจากลูกกระสุนปืนเป็นข้อมูลที่สามารถใช้สืบสวนและเปรียบเทียบเพื่อเชื่อมโยงพฤติการณ์ได้ งานวิจัยนี้ วัตถุประสงค์เพื่อศึกษารูปแบบร่องรอยที่เกิดจากการปะทะกับลูกกระสุนปืนบนฝาท้ายกระบะมาตรฐานและฝาท้ายกระบะดัดแปลง และศึกษาความแตกต่างของร่องรอยที่เกิดบนฝาท้ายกระบะมาตรฐานและฝาท้ายกระบะดัดแปลงเมื่อใช้ลูกกระสุนปืนและระยะยิงต่างกัน เพื่อใช้เป็นฐานข้อมูลสนับสนุนงานตรวจพิสูจน์ทางนิติวิทยาศาสตร์สำหรับการก่อเหตุยิงรถยนต์ โดยจำลองเหตุการณ์ยิงในระยะยิงที่แตกต่างกันด้วยอาวุธปืนพกออโตเมติก Glock CZ กระสุนปืนแบบ Lead Round Nose (LRN) และแบบ Jacket Hollow Point (JHP) ตรวจสอบร่องรอยที่ปรากฏบนฝาท้ายกระบะมาตรฐานจากโรงงานผู้ผลิตและฝาท้ายกระบะดัดแปลงจากการยิง ที่ระยะ 3, 5 และ 7 เมตร ผลการทดลองพบว่าลักษณะทางสัณฐานของรอยรูทางเข้าและทางออกของกระสุนปืนแตกต่างกันเมื่อทำมุมยิงกับแผ่นฝาท้าย 90 องศา โดยรูทางเข้าของกระสุนปืนเป็นวงกลมขอบเรียบ ส่วนรูทางออกของกระสุนปืนมีรูปร่างเป็นวงกลมขอบไม่เรียบ พื้นผิวฝาท้ายกระบะบางส่วนบวมพองและ
ฉีกขาด จากการวิเคราะห์ทางสถิติพบว่า ระยะยิงไม่มีผลต่อขนาดความกว้างและความยาวของทั้งรูทางเข้าและรูทางออก แต่ชนิดของกระสุนมีผลต่อขนาดของรอยรูทางเข้าและทางออก โดยขนาดของรูที่ปรากฏจะแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ สามารถนำไปพิจารณาและวิเคราะห์รอยรูกระสุนเพื่อสร้างเป็นฐานข้อมูลเฉพาะสนับสนุนการตรวจพิสูจน์ร่องรอยจากการยิงบนพื้นผิวในงานทางนิติวิทยาศาสตร์ได้
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ข้อความภายในบทความที่ตีพิมพ์ในวารสารทั้งหมด รวมถึงรูปภาพประกอบ ตาราง เป็นลิขสิทธิ์ของมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลรัตนโกสินทร์ การนำเนื้อหา ข้อความหรือข้อคิดเห็น รูปภาพ ตาราง ของบทความไปจัดพิมพ์เผยแพร่ในรูปแบบต่าง ๆ เพื่อใช้ประโยชน์ในเชิงพาณิชย์ ต้องได้รับอนุญาตจากกองบรรณาธิการวารสารอย่างเป็นลายลักษณ์อักษร
มหาวิทยาลัยฯ อนุญาตให้สามารถนำไฟล์บทความไปใช้ประโยชน์และเผยแพร่ต่อได้ โดยต้องแสดงที่มาจากวารสารและไม่ใช้เพื่อการค้า
ข้อความที่ปรากฏในบทความในวารสารเป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับราชวิทยาลัยจุฬาภรณ์ และบุคลากร คณาจารย์ท่านอื่น ๆ ในมหาวิทยาลัยฯแต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใด ๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเอง ตลอดจนความรับผิดชอบด้านเนื้อหาและการตรวจร่างบทความเป็นของผู้เขียน ไม่เกี่ยวข้องกับกองบรรณาธิการ
References
ชูชาติ โชคสถาพร, ณรงค์ กุลนิเทศ และ กิตติยาพร สิงห์สัมพันธ์. (2559). การศึกษาอิทธิพลของวิถียิงและระยะยิงของกระสุนปืนที่มีต่อร่องรอยแตกร้าวบนกระจกรถยนต์. Veridian E-journal Science and Technology Silpakorn University, 3(5), 274-288.
อัจฉราพร พาเก่าน้อย, จิรวัชร ธนูรัตน์, พิพิธชัย สร้อยชมภูพงศ์ และ คมศร ลมไธสง. (2556). ความแตกต่างของร่องรอยที่เกิดจากลูกกระสุนปืนรีวอลเวอร์ขนาด .38 สเปเชียล (LRN) และลูกกระสุนปืนออโตเมติกขนาด 9 มม. ลูเกอร์ (LRN) เมื่อเข้าปะทะบนแผ่นโลหะ. KKU Science Journal, 41(3), 770-780.
สิทธิชน พิมลศรี และ สันติ์ สุขวัจน์ (2554). การศึกษารอยการแตกของกระจกบานด้านข้างรถยนต์จากการยิงด้วยลูกกระสุนปืน. วารสารวิทยาศาสตร์แห่งมหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี, 8(1), 14-19.
ศศิธร ทองศักดิ์สิทธิ์, สุธา ภู่สิทธิศักดิ์ และ จิรวัชร ธนูรัตน์. (2556). การศึกษาร่องรอยบนโลหะตัวถังรถยนต์หลังการยิงด้วยกระสุนปืนขนาด 11 มม. (FMJ). KKU Research Journal (Graduate Studies), 13(1), 28-38.
มนต์ทิชา รัตนพันธ์. (2560). ความแตกต่างของร่องรอยที่เกิดจากลูกกระสุนปืนออโตเมติกขนาด 9 มม. แบบ FMJ, JHP และ LRN เมื่อเข้าปะทะบนแผ่นโลหะ. SDU Res. J., 10 (2), 33-48.
ลัดดาวัลย์ บุญจงรักษ์ และณรงค์ กุลนิเทศ. (2559). การศึกษาร่องรอยลูกกระสุนปืนบนแผ่นโลหะที่ยิงจากปืนพกรีวอลเวอร์ขนาด. 357 Magnum ในระยะยิงและมุมยิงที่แตกต่าง. SDU Res. J., 10 (2), 35-50.
ฐิติชญา เหลืองไพโรจน์ และณรงค์ กุลนิเทศ. (2563). ผลกระทบของชนิดกระสุนปืนและวิถียิงของกระสุนปืน ต่อกระบวนการวัดมุมแบบการกำหนดจุดแรกเข้า สำหรับการวัดมุมยิงตกกระทบจากร่องรอยลูกกระสุนปืนบนแผ่นโลหะตัวถังรถยนต์ที่ถูกยิงด้วยปืนพก. วารสารวิชาการอาชญาวิทยาและนิติวิทยาศาสตร์, 6(2), 45-57.
พีรวงศ์ หิรัญเกิด, สุธา ภู่สิทธิศักดิ์ และ จิรวัชร ธนูรัตน์. (2557). การศึกษาร่องรอยของลูกกระสุนปืนบนกัน ชนรถยนต์. [วิทยานิพนธ์ปริญญาวิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชานิติวิทยาศาสตร์]. ขอนแก่น: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
กัญจนา ลินทรัตนศิริกุล. (2554). การใช้การวิเคราะห์ความแปรปรวนตัวแปรพหุนามในการวิจัยทางการศึกษา. มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช. https://www.stou.ac.th/website/ejodil0.5/filejodil/1_16_151.pdf
ฉลอง สีแก้วสิ่ว. (2552). สถิติเชิงประยุกต์. Two-Factors ANOVA (Two-way ANOVA). https://www.geocities.ws/chalong_sri/index.htm
ณรงค์ กุลนิเทศ. (2560). การศึกษาร่องรอยการปะทะของลูกกระสุนปืนบนกระจกจากอาวุธปืนพกหลายขนาด ที่มีระยะยิงและมุมยิงที่แตกต่าง. SDU Res. J., 10 (2), 95-114.