ตัวแบบกำหนดการเป้าหมายเชิงจำนวนเต็มสำหรับการวางแผนเส้นทางท่องเที่ยว ภายใต้ปัจจัยของนักท่องเที่ยว
คำสำคัญ:
ตัวแบบกำหนดการเป้าหมาย, ปัญหาการเดินทางของพนักงานขาย, การวางแผนเส้นทางบทคัดย่อ
โดยทั่วไปปัญหาการวางแผนเส้นทางการท่องเที่ยวสามารถประยุกต์ใช้การแก้ปัญหาการเดินทางของพนักงานขายในการจัดเส้นทางได้ อย่างไรก็ตามปัญหาการเดินทางของพนักงานขายจะพิจารณาจำนวนสถานที่ทั้งหมดโดยไม่คำนึงถึงข้อจำกัดด้านเวลา รวมถึงปัจจัยอื่น ๆ ของนักท่องเที่ยว ซึ่งจะพิจารณาได้เพียงปัจจัยเดียวในแต่ละครั้ง ในบางครั้งนักท่องเที่ยวอาจให้ความสำคัญกับแต่ละปัจจัยต่างกันไป ดังนั้นในบทความนี้ ผู้วิจัยจึงนำเสนอตัวแบบกำหนดการเป้าหมายเชิงจำนวนเต็มเพื่อวางแผนการเดินทางท่องเที่ยวอย่างครอบคลุมและตอบสนองความต้องการของนักท่องเที่ยวให้มากที่สุด โดยคำนึงถึงปัจจัยด้านค่าใช้จ่าย เวลา และความพึงพอใจต่อสถานที่ท่องเที่ยว ซึ่งในตัวแบบที่นำเสนอได้เพิ่มเงื่อนไขการเลือกสถานที่ในตัวแบบของปัญหาการเดินทางของพนักงานขาย พร้อมทั้งนำกำหนดการเป้าหมายมาประยุกต์ใช้ให้เพื่อตอบสนองปัจจัยของนักท่องเที่ยวให้ได้มากที่สุด จากผลลัพธ์ของตัวแบบแสดงให้เห็นว่าสามารถนำตัวแบบที่นำเสนอไปใช้ในการวางแผนการเดินทางจริงได้อย่างมีประสิทธิภาพมากกว่าการกำหนดเส้นทางด้วยตนเองหรือการใช้การแก้ปัญหาการเดินทางของพนักงาน
เอกสารอ้างอิง
ฐานเศรษฐกิจ. “รายได้การท่องเที่ยวของประเทศไทย,” [ออนไลน์]. แหล่งที่มา: https://www.thansettakij.com/business/70424. [วันที่เข้าถึง 15 สิงหาคม 2564].
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. “จำนวนนักท่องเที่ยวและรายได้การท่องเที่ยวของประเทศไทยจากนักท่องเที่ยวต่างชาติ,” [ออนไลน์]. แหล่งที่มา: https://www.mots.go.th/. [วันที่เข้าถึง 15 สิงหาคม 2564].
ชุมพล รอดแจ่ม., “เส้นทางการท่องเที่ยวเชิงศิลปวัฒนธรรม อำเภอบางกรวย จังหวัดนนทบุรี,” รายงานการวิจัย, วารสารมหาวิทยาลัยนราธิวาสราชนครินทร์, มหาวิทยาลัยราชพฤกษ์, นนทบุรี, 2556.
ชนิดาภา ไมตรีแก้ว, “การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงเส้นทางการท่องเที่ยวอำเภอปราณบุรี จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ สำหรับนักท่องเที่ยวชาวไทย,” สารนิพนธ์ ศศ.ม. (การจัดการอุตสาหกรรมการบริการ), มหาวิทยาลัยกรุงเทพ, ปทุมธานี, 2559.
รัตน์ติ ธิกาปูน และคณะ, “การศึกษาเส้นทางเชื่อมโยงการท่องเที่ยวในเขตพัฒนาการท่องเที่ยวมรดกโลกด้านวัฒนธรรม,” Proceedings of the 8th Undergraduate in Applied Mathematics Conference (UAMC 2019), Department of Mathematics, Faculty of Science, King Mongkut’s Institute of Technology Ladkrabang, น. 163-176, 27 เมษายน, 2561.
W. Wisittipanich, “Multi-objective tourist trip design problem in Chiang Mai City,” IOP Conference Series: Materials Science and Engineering, vol. 895, no. 1, pp. 1-7, 2020.
N. Khamsing, “Modified ALNS algorithm for a processing application of family tourist route planning: a case study of Buriram in Thailand,” Computation, vol. 9, no. 2, pp. 1-30, 2021.
X. Wu, “A tour route planning model for tourism experience utility maximization,” Advances in Mechanical Engineering (AIME), vol. 9, no. 10, pp. 1-8, 2017.
Z. Hashim and W. R. Ismail, “Self-drive tourism route in terengganu: an application of goal programming model,” Sains Humanika, vol. 9, pp. 51-57, 2017.
รักชนก ตระกูลพัว และ ณรงค์เดช กีรติพรานนท์, “ระบบแนะนำเส้นทางการท่องเที่ยวกองทัพอากาศ เขตดอนเมือง และบริเวณโดยรอบด้วยวิธีการเชิงพันธุกรรมเพื่อความพึงพอใจกลุ่มนักท่องเที่ยว,” รายงานการวิจัย, มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์, กรุงเทพฯ, 2562.
E. L. Lawler, “The Travelling Salesman Problem: A Guided Tour of Combinatorial Optimization,” John Wiley & Sons, 1985.
เสกสรรค์ วินยางค์กูล และคณะ, “การประยุกต์ตัวแบบปัญหาการเดินทางของเซลล์แมนกรณีศึกษาการจัดเส้นทางรถรางนำเที่ยวของเทศบาลนครเชียงราย,” วารสารวิชาการคณะเทคโนโลยีอุตสาหกรรม มหาวิทยาลัยราชภัฏลำปาง, ปีที่ 7, ฉบับที่ 2, น. 85-97, กรกฎาคม-ธันวาคม, 2557.
A. Charnes, W.W. Cooper and R. Ferguson, “Optimal estimation of executive compensation by linear programming,” Management Science, vol. 1, pp. 138-151, 1955.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
