การเปรียบเทียบความถูกต้องเชิงตำแหน่งทางดิ่งของแบบจำลองพื้นผิวดิจิทัลจากการสำรวจด้วยภาพถ่ายจากอากาศยานไร้คนขับ UAV ด้วยหมุดควบคุมที่สร้างจากการใช้แบบจำลองยีออยท้องถิ่นและแบบจำลองยีออยสากล: ผลกระทบสำหรับการออกแบบการทางเบื้องต้นในพื้นที่ลาดเอียงและพื้นที่ลาดชันบนภูเขาของภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษานี้มุ่งหวังที่จะเปรียบเทียบความถูกต้องทางดิ่งของแบบจำลองพื้นผิวดิจิทัล (DSMs) ที่ได้มาจากการสำรวจด้วยภาพถ่ายจากอากาศยานไร้คนขับ (UAV) ซึ่งได้ใช้หมุดควบคุมภาคพื้นดินทางดิ่งที่สร้างขึ้นจากแบบจำลองยีออยด์แบบท้องถิ่นและแบบสากล ทั้งนี้แบบจำลองยีออยด์ท้องถิ่นที่ใช้งานคือแบบจำลอง Thailand Geoid Model 2017 (TGM2017) ในขณะที่แบบจำลองยีออยด์สากลที่ใช้คือแบบจำลอง EGM96 และ EGM2008 โดยการศึกษานี้ดำเนินการภายใต้บริบทของการออกแบบเบื้องต้นของวิศวกรรมการทาง ซึ่งวินิจฉัยความถูกต้องรูปแบบของภูมิประเทศ 2 ลักษณะที่แตกต่างกัน โดยเป็นพื้นที่ที่ตั้งในพื้นที่ภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทยดังนี้ (1) พื้นที่ความลาดเอียงต่ำซึ่งตั้งอยู่ในคณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น ณ จังหวัดขอนแก่น และ (2) พื้นที่ลาดเอียงแบบทางลาดภูเขาที่ตั้งอยู่ในเขตบริเวณที่พักของเขื่อนจุฬาภรณ์ ณ จังหวัดชัยภูมิ หมุดบังคับภาคพื้นดินสร้างขึ้นด้วยการรังวัดด้วยวิธีดาวเทียมนำหนพิภพแบบสถิตย์ (Static Global Navigation Satellite System: Static GNSS) พร้อมการประมวลผลปรับแก้แบบวิธีปรับแก้โครงข่าย ในขณะที่ข้อมูลตรวจสอบได้จากการรังวัดด้วยการสำรวจภูมิประเทศแบบดั้งเดิม ต่อมา DSMs ถูกสร้างขึ้นด้วยการประมวลผลภาพถ่ายที่ได้จาก UAV ซึ่งเป็นการประมวลผลด้วยค่าระดับที่ได้จากแบบจำลองยีออยด์แต่ละแบบ ต่อจากนั้นเป็นการพิจารณาค่าความถูกต้องทางดิ่งพร้อมด้วยค่าความละเอียดของ DSMs แต่ละแบบ การศึกษาพบว่าความแตกต่างในมิติความถูกต้องทางดิ่งระหว่าง DSMs ที่สร้างขึ้นโดยใช้ TGM2017, EGM96 และ EGM2008 ที่น่าสังเกตคือ ความถูกต้องทางดิ่งของ DSMs ที่ได้จากแบบจำลอง TGM2017 นั้นไม่เกิน +/- 0.5 เมตร ในขณะที่แบบจำลอง EGM96 และ EGM2008 มีค่าเกินกว่า +/- 1.0 เมตรที่ระดับความเชื่อมั่น 95 เปอร์เซ็นต์ ผลลัพธ์จากการศึกษานี้แสดงให้เห็นว่า DSMs ที่ใช้หมุดควบคุมที่สร้างขึ้นจากแบบจำลอง TGM2017 นั้นมีความถูกต้องทางดิ่งที่สอดคล้องกับความต้องการของงานด้านการออกแบบวิศวกรรมการทางเบื้องต้นในอุตสาหกรรมการก่อสร้าง ข้อค้นพบจากการศึกษานี้ได้ให้ข้อมูลเชิงลึกที่มีประโยชน์อย่างยิ่งต่อวิธีการรังวัดด้วยระบบดาวเทียมนำหนพิภพ การสำรวจด้วยภาพถ่าย และวิศวกรรมการทาง ด้วยการเน้นประสิทธิภาพที่เหนือกว่าของ TGM2017 ในการสำรวจด้วยภาพถ่ายจากอากาศยานไร้คนขับเพื่อใช้สำหรับการออกแบบการทางเบื้องต้นได้แสดงให้เห็นถึงความต้องการแบบจำลองยีออยด์ท้องถิ่นที่มีความถูกต้องสูง จะช่วยส่งผลให้ DSMs ที่ผลิตขึ้นมีความน่าเชื่อถือและมีความละเอียดสูงและเพียงพอต่อโครงการทางวิศวกรรมที่ต้องการข้อมูลที่มีความถูกต้องทางตำแหน่ง ยิ่งไปกว่านั้น การศึกษานี้เน้นถึงความจำเป็นในการปรับปรุงวิธีกาผลิตแผนที่ภูมิประเทศโดยใช้การใช้อากาศยานไร้คนขับที่ควรมีอยู่อย่างต่อเนื่องเพื่อให้สอดคล้องกับมาตรฐานอุตสาหกรรมงานก่อสร้างที่ดีขึ้นอย่างต่อเนื่องตามความก้าวหน้าของเทคโนโลยีที่เปลี่ยนแปลงไป
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิศวกรรมสารฉบับวิจัยและพัฒนา วิศวกรรมสถานแห่งประเทศไทย ในพระบรมราชูปถัมภ์
เอกสารอ้างอิง
H, Eisenbeiß. et al. UAV photogrammetry, 2009, 18515.
I, Colomina. and P, Molina. Unmanned aerial systems for photogrammetry and remote sensing: A review, ISPRS J. Photogramm. Remote Sens, 2014, 92, pp.79–97. doi: 10.1016/j.isprsjprs.2014.02.013.
I, Elkhrachy. Accuracy Assessment of Low-Cost Unmanned Aerial Vehicle (UAV) Photogrammetry. Alexandria Eng. J, 2021, 60 (6), pp.5579–5590, 2021, doi: 10.1016/j.aej.2021.04.011.
F, Agüera-Vega. et al. Accuracy of digital surface models and orthophotos derived from unmanned aerial vehicle photogrammetry. J. Surv. Eng, 2017, 143 (2). doi: 10.1061/(ASCE)SU.1943-5428.0000206.
Federal Geographical Data Committee. Geospatial Positioning Accuracy Standards Part 3 : National Standard for Spatial Data Accuracy, Natl. Spat. Data Infrastruct, 1998, p.28. [Online]. Available: http://www.fgdc.gov/standards/projects/FGDC-standards-projects/accuracy/part3/chapter3.
คณะอนุกรรมการมาตรฐานการสำรวจด้วยอากาศยานไร้คนเพื่องานวิศวกรรม. มาตรฐานการสำรวจด้วยอากาศยานไร้คนเพื่องานวิศวกรรม, พิมพ์ครั้ง 1, 2565.
สมาคมวิศวกรรมสถานแห่งประเทศไทย ในพระบรมราชูปถัมภ์. รายงานฉบับสมบูรณ์ โครงการศึกษาเพื่อการพัฒนาวิชาชีพวิศวกรรม งบประมาณประจำปี 2558 โครงการศึกษาและจัดทำเกณฑ์การปฏิบัติวิชาชีพวิศวกรรมสำรวจ (The Study and Development of Code of Practices for Survey Engineer), 2558.
N, K. Pavlis. et al. The development and evaluation of the Earth Gravitational Model 2008 (EGM2008) J. Geophys. Res. Solid Earth, 2012, 117 (4). doi: 10.1029/2011JB008916.
F, G. Lemoine. et al. The Development of the NASA GSFC and NIMA Joint Geopotential Model, 1997, July, pp. 461–469. doi: 10.1007/978-3-662-03482-8_62.
P, Dumrongchai. International Transaction Journal of Engineering. Management , & Applied Sciences & Technologies Evaluation Of Tgm2017 For Height System Using Gnss / Leveling Data In Thailand, 2019, 10 (10), pp. 1–10. doi: 10.14456/ITJEMAST.2019.135.
มหาวิทยาลั ยเชียงใหม่. รายงานฉบับสมบูรณ์โครงการการพัฒนาแบบจำลองยีออยด์ความละเอียดสูงของประเทศไทย, (Development of Precise Geoid Model of Thailand) สิงหาคม, 2560.
P, Dumrongchai. and N, Duangdee. Evaluation Of Tgm2017 For Height System Using Gnss/Leveling Data In Thailand, 2019. doi: 10.14456/ITJEMAST.2019.135.
D. V. H. D.R. Cox, Theoretical Statistics, 1st Edition, 1974.
