Relationship Between Conflict Management and Administration Using the Power of Schools Amphoe Nonghong under the Office of Buriram Primary Educational Service Area 3
Keywords:
conflict management, administration using the powerAbstract
The purposes of this research were to investigate 1) the level of the conflict management 2) the level of the administration using the power of schools and 3) the relationship between conflict management and administration using the power of schools Amphoe Nonghong under the office of Buriram primary educational service area 3. The samples used in this study were 181 teachers in schools of Amphoe Nonghong under the office of Buriram primary educational service area 3. The research instruments used for collecting data were five level rating scale the data-analyzing were percentage, Mean, Standard Deviation and Pearson’s product moment correlation coefficient. The research revealed that 1) the level of the conflict management and 2) the level of the administration using the power of schools at a high level both of over alls and aspect 3) the relationship between conflict management and behaviors with administration using the power of schools Amphoe Nonghong under the office of Buriram primary educational service area 3 were relate as the middle level at significance .01
References
. (2545). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ.2542 และที่แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2) พ.ศ. (2545). กรุงเทพมหานคร : องค์การรับส่งสินค้าและพัสดุภัณฑ์.
กษิภณ ชินวงศ์. (2550). การใช้อานาจของผู้บริหารโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาชลบุรี เขต 3. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยบูรพา.
คมกริช วงศาโรจน์. (2549). การใช้อานาจของผู้บริหารสถานศึกษาสังกัดสำนักงาน เขตพื้นที่การศึกษาชลบุรี เขต 3. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยบูรพา.
ชัยเสฏฐ์ พรหมศรี. (2550). ผู้บริหารกับการจัดการความขัดแย้ง. กรุงเทพมหานคร : นักบริหาร.
ธราธร ตันวิพงษ์ตระกูล. (2557). ความต้องการพัฒนาของผู้บริหารในการบริหารสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาลำพูน เขต 2. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
นรินทร์ องค์อินทรี. (2549). การจัดการความขัดแย้งอย่างสร้างสรรค์. กรุงเทพมหานคร : เอ็กซเปอร์เน็ท.
ปารมี ทองสุกใส. (2554). “อานาจกับการบริหารองค์กร”. สืบค้นเมื่อ 20 สิงหาคม 2554. จาก http// www.google.co.th
ประกาทิพย์ ผาสุก. (2551). การจัดการความขัดแย้งของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาลำพูน เขต 1. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
พิพิธ สุวรรณสิงห์. (2550). การบริหารความขัดแย้งของผู้บริหารสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาอุดรธานี. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี.
วันชัย วัฒนศัพท์. (2547). ความขัดแย้ง หลักการและเครื่องมือการแก้ปัญหา. ขอนแก่น : ศิริภัณฑ์ออฟเซ็ท.
วิเชียร วิทยอุดม. (2547). ภาวะผู้นำฉบับก้าวล้ำยุค. กรุงเทพมหานคร : ธีระฟิล์มและไซเท็คซ์.
สีหนาท ดวงตาทิพย์. (2552). การบริหารความขัดแย้งของผู้บริหารโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาชลบุรี เขต 3. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยบูรพา.
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาบุรีรัมย์ เขต 3.(2556) แผนปฏิบัติราชการประจำปี.บุรีรัมย์ : สานักงาน.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ. (2542). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ.2542. กรุงเทพมหานคร : สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ
สำนักนายกรัฐมนตรี. (2545). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. (2545). กรุงเทพมหานคร :บริษัทพริกหวานกราฟฟิต จากัด.
ศนินุช สวัสดิโกศล. (2549). กลยุทธ์หยุดความขัดแย้ง = Conflict resolution. กรุงเทพมหานคร : แมคกรอ-ฮิล.
อาทิตย์ ชลพันธุ์. (2552). ศึกษาและเปรียบเทียบวิธีการบริหารความขัดแย้งของผู้บริหารสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาชลบุรี เขต 2. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยนเรศวร.
Bernard, C. (1984). The functions of the Executive. Cambridge: Harvard University Press.
Yulk, G. (2006). Leadership in Organizations. (6th ed.). USA : Prentice Hall, Inc.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
