พฤติกรรมทางวิศวกรรมของแอสฟัลต์คอนกรีตโดยวิธีมาร์แชลล์เมื่อใช้ปริมาณวัสดุ ชั้นผิวทางเดิมหมุนเวียนเพื่อใช้งานใหม่ต่างกัน

บทคัดย่อ

บทความนี้ศึกษาพฤติกรรมทางวิศวกรรมของแอสฟัลต์คอนกรีตโดยวิธีมาร์แชลล์เมื่อใช้ปริมาณวัสดุชั้นผิวทางเดิมหมุนเวียนเพื่อใช้งานใหม่ (Reclaimed Asphalt Pavement, RAP) ต่างกัน โดยใช้วัสดุมวลรวมหินปูนจำนวน 1 แหล่ง ปริมาณ RAP ไม่คัดแยกขนาดร้อยละ 10, 20, 30, 40, 50, 60 และ 70 ของมวลรวม ปริมาณแอสฟัลต์ซีเมนต์เกรด 60-70 เท่ากับร้อยละ 5 ของมวลรวม โดยใช้วิธีมาร์แชลล์และเกณฑ์ชั้น Binder Course ขนาด 19.0 มิลลิเมตร  ผลการศึกษาพบว่า เมื่อใช้ปริมาณ RAP ไม่คัดแยกขนาดอยู่ในช่วงร้อยละ 10 ถึง 40 ของมวลรวมทำให้ได้คุณสมบัติแอสฟัลต์คอนกรีตเป็นไปตามข้อกำหนดของสูตรส่วนผสมเฉพาะงานของการนำวัสดุผิวทางเดิมกลับมาปรับปรุงคุณภาพใหม่ด้วยวิธีผสมร้อน  แอสฟัลต์คอนกรีตที่ใช้ RAP ไม่คัดแยกขนาด มีค่าความต้านทานต่อแรงดึงทางอ้อมอยู่ในช่วง 579.4 ถึง 953.7 กิโลปาสคาล ค่าโมดูลัสคืนตัวอยู่ในช่วง 1,242.0 ถึง 1,504.1 กิโลปาสคาล ความต้านทานต่อการเปลี่ยนรูปร่างอย่างถาวรแบบคงที่ มีค่าความเครียดอยู่ในช่วงร้อยละ 0.4935 ถึง 0.9938 และความต้านทานต่อการเปลี่ยนรูปร่างอย่างถาวรแบบพลวัต มีค่าความเครียดอยู่ในช่วง 3,870 ถึง 4,774 ไมโครสเทรน