การวิเคราะห์การเดินรถของระบบขนส่งผู้โดยสารอัตโนมัติในสนามบินสุวรรณภูมิ
คำสำคัญ:
ระบบขนส่งผู้โดยสารอัตโนมัติ, ตารางเดินรถ, แบบจำลองสถานการณ์, การขนส่งในสนามบิน, ผู้โดยสารบทคัดย่อ
ระบบขนส่งผู้โดยสารอัตโนมัติเป็นเทคโนโลยีการขนส่งที่นิยมนำมาใช้ภายในสนามบิน มีลักษณะการดำเนินงานคล้ายกับระบบขนส่งมวลชนทางรางคือเป็นการควบคุมการเดินรถจากศูนย์ควบคุมกลาง ทั้งนี้ระบบขนส่งผู้โดยสารอัตโนมัติมีลักษณะเฉพาะคือเป็นล้อยางและมี rail-guided นำทางอยู่ตรงกลางโดยเคลื่อนที่ไปบนทางคอนกรีต ซึ่งทำให้มีระยะเบรกที่สั้นเมื่อเทียบกับรถไฟฟ้าที่เคลื่อนที่บนราง สำหรับโครงการขยายสนามบินสุวรรณภูมิได้มีการนำระบบขนส่งผู้โดยสารอัตโนมัติมาใช้เพื่อขนส่งผู้โดยสารระหว่างอาคารผู้โดยสารเหนือและอาคารเทียบเครื่องบิน 1 ภายในเขตการบิน ดังนั้นเพื่อให้เกิดประสิทธิภาพสูงสุดในการให้บริการเดินรถจึงต้องมีการวางแผนตารางเดินรถให้สอดคล้องกับปริมาณผู้โดยสารที่มาใช้บริการในแต่ละช่วงเวลา งานวิจัยนี้เป็นการนำแบบจำลองสถานการณ์มาใช้ในการจำลองการเดินรถของระบบขนส่งผู้โดยสารอัตโนมัติที่มีรูปแบบการเดินรถแบบ Communications-Based Train Control (CBTC) เพื่อวิเคราะห์และประเมินความสามารถในการให้บริการภายในสนามบินสุวรรณภูมิ รวมถึงวางแผนการเดินรถให้สอดคล้องกับจำนวนผู้โดยสารตามที่ได้มีการคาดการณ์ไว้ในแต่ละช่วงเวลาภายใต้โครงสร้างพื้นฐานทางรางที่กำหนด ประกอบด้วยเส้นทางการให้บริการสองลูป ผลจากแบบจำลองสถานการณ์ พบว่า ความถี่ในการเดินรถต่ำสุดที่เป็นไปได้จะถูกจำกัดด้วยช่วงที่เป็นคอขวดตรงบริเวณทางเข้า-ออกของแต่ละสถานี โดยในช่วง Off-Peak สามารถเดินรถได้ที่ความถี่ตั้งแต่ 400-450 วินาที และมีเวลาจอดที่สถานี 70-95 วินาที ใช้รถจำนวน 1 ขบวนก็เพียงพอในการให้บริการ ส่วนในช่วง Peak สามารถเดินรถได้ที่ความถี่ 200-212 วินาที มีเวลาจอดที่สถานี 70-90 วินาที ในช่วงนี้ต้องใช้รถ 2 ขบวนให้การให้บริการ ซึ่งทั้งสองช่วงเวลาสามารถเดินรถบนลูปเดียวก็เพียงพอ อย่างไรก็ตามในช่วง Surged Peak ที่มีผู้โดยสารจำนวนมาก การเดินรถบนลูปเดียวไม่สามารถรองรับผู้โดยสารได้เพียงพอ จึงกำหนดให้เดินรถที่ความถี่ 250 วินาที ทั้งสองลูปโดยให้ปล่อยรถสลับกันในแต่ละลูป และมีเวลาจอดที่สถานี 84-125 วินาที ซึ่งใช้รถจำนวน 4 ขบวนในการให้บริการ การใช้แบบจำลองสถานการณ์ช่วยให้สามารถปรับเปลี่ยนพารามิเตอร์ต่างๆ ที่ส่งผลต่อการเดินรถได้อย่างสะดวกและรวดเร็วภายใต้ข้อจำกัดของโครงสร้างพื้นฐานทางราง รวมถึงช่วยให้เห็นถึงสิ่งที่อาจเป็นปัญหาที่เกิดขึ้นจากการเดินรถได้
References
Airport Cooperative Research Program, Guidebook for Planning and Implementing Automated People Mover Systems at Airports Report 37, United States: Transportation Research Board, 2012.
F. S. De, G. Medeossi and G. Montanaro, “Improving the Microscopic Simulation of Railway Networks,” in 16th International Conference on Railway Engineering Design & Operation, Portugal, 2018.
วเรศรา วีระวัฒน์ และ ฐานันดร บุญไชย, “การใช้แบบจำลองในการวิเคราะห์รูปแบบการให้บริการเดินรถไฟฟ้าขนส่งมวลชนในเมือง,” Thai Journal of Science and Technology., ปีที่ 7, ฉบับที่ 3, น. 293-306, 2561.
H. Hrvoje, I. Talan and B. Michaljevic, “Improvement of suburban railway services by infrastructure and timetable modifications based on simulation modelling,” Transport Problems., vol. 13, no. 3, pp. 15-27, 2018.
P. Hamed and P. Lautala, “Hybrid simulation approach for improving railway capacity and train schedules,” Journal of Rail Transport Planning & Management., vol. 5, no. 4, pp. 211-224, 2015.
A. Nash, U. Weidmann, S. Bollinger, M. Luethi, and S. Buchmueller, “Increasing schedule reliability on the S-Bahn in Zurich,” Transportation Research Record., vol. 1955, no. 1, pp. 17-25, 2006.
S. Hans, “Evaluation of Single Track Timetables using Simulation,” in ASME/IEEE Joint Rail Conference, New York, 2014.
H. N. Koutsopoulos and Z. Wang, “Simulation of urban rail operations: application framework,” Transportation research record., vol. 2006, no. 1, pp. 84-91, 2007.
C. Zhen and B. M. Han, “Simulation study based on opentrack on carrying capacity in district of Beijing-Shanghai high-speed railway,” Applied Mechanics and Materials., vol. 505, pp. 567-570, 2014.
W. Weerawat, L. Samitiwantikul and R. Torpanya, “Operational challenges of the Bangkok Airport Rail Link,” Urban Rail Transit., vol. 6, no. 1, pp. 42-55, 2020.
I. Ljubaja, M. Mikulčića and T. J. Mlinarića, “Possibility of increasing the railway capacity of the R106 regional line by using a simulation tool,” Transportation Research Procedia., vol. 4, pp. 137-144, 2020.
A. Jelena and A. Schöbel, “OpenTrack–a tool for simulation of railway networks,” Mechanics Transport Communications., vol. 15, no.3, pp. 32-40, 2017.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
