The Comparison of Postural Loading Assessment and The Prevalence of Work-related Musculoskeletal Disorders in Bus Drivers
Article Sidebar
Published:
Jul 18, 2016
Keywords:
Ergonomics posture-loading assessment bus driver
Main Article Content
Abstract
This study was conducted to determine the prevalence of Work-related Musculoskeletal Disorders (WMSDs) and assessed postural loading in bus drivers to compare risk assessment between bus drivers of the University of Phayao and public service. Ten bus drivers were selected. Standardized Nordic questionnaire was used as data basic collection tools while Quick Exposure Check (QEC) was used to assess postural work loading. The results showed that, all criteria of MSDs in bus drivers of public service were higher also postural loading requires consideration, work-related MSDs occurred at a high rate. Thus, these two methods give the corresponding results. Then, the method of any one method can apply to ergonomics risk
assessment and unsafe posture identification for bus drivers.
Article Details
How to Cite
Klakankhai, A., Pantong, A., Thavorn, E., & Meksagul, K. (2016). The Comparison of Postural Loading Assessment and The Prevalence of Work-related Musculoskeletal Disorders in Bus Drivers. Thai Industrial Engineering Network Journal, 2(3), 61–67. Retrieved from https://ph02.tci-thaijo.org/index.php/ienj/article/view/179729
Section
Research and Review Article
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารฯ ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารฯ หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใดๆ จะได้รับอนุญาต แต่ห้ามนำไปใช้เพื่่อประโยชน์ทางธุรกิจ และห้ามดัดแปลง
References
[1] อรวรรณ แก้วบุญชู ออประเสริฐ ศุภรัตน์, ศิลปสุวรรณ พิมพ์พรรณ, ลักษมีจรัลกุล พิพัฒน์, อินทร ดวงรัตน์, กลัมพากร สุรินธร, เผ่าวัฒนา อาภาพร และสาลีกุล สาลี, การพัฒนาศักยภาพการดูแลสุขภาพของพนักงานขับรถโดยสารประจำทางองค์การขนส่งมวลชนกรุงเทพ .รายงานการวิจัยฉบับสมบูณ์ โครงการความร่วมมือระหว่างสำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.) และสานักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.), 2547.
[2] ศุภรัตน์ ออประเสริฐ และนงพร อรุณไชย, โครงการสร้างเสริมสุขภาพของพนักงานองค์การขนส่งมวลชนกรุงเทพ, 2547.
[3] สุวรรณชัย วัฒนายงิ่ เจริญชัย, สธ.เผยปี 2558 รถโดยสารสาธารณะ-รถทัศนศึกษาเกิดอุบัติเหตุทุกสัปดาห์, ข้อมูลจาก https://goo.gl/ZvQaP7 (วันที่สืบค้นข้อมูล 1 เมษายน 2559).
[4] ปิยนันท์ เหมศรีชาติ. การศึกษาเปรียบเทียบความเหนื่อยล้า ความห่างเหินทางสังคม การขาดงาน และการปฏิบัติงานของพนักงานที่ทำงานระบบกะ, 2542, บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
[5] Punnett L, Wegman DH. Work–related musculoskeletal disorders: the epidemiologic evidence and the debate, Journal of Electromyography Kinesiology 2004;14(1):13-23.
[6] คมกฤต เมฆสกุล, ไพลิน เผือกประคอง และอาริสร์ กาญจนศิลานนท์, การประเมินท่าทางการทำงานและอัตราความชุกของอาการผิดปกติของระบบกล้ามเนื้อและกระดูกจากการทำงานในผู้ประกอบอาชีพนวดแผนไทย, การประชุมวิชาการข่ายงานวิศวกรรมอุตสาหการ ประจำปี พ.ศ. 2557, 30-31 ตุลาคม 2557.
[7] วัชรพล เดชกุล, การจัดการความอ่อนล้าในสถานประกอบกิจการ, ข้อมูลจาก https://www.safetyservices.co.th/index.php/th/articles/140-management-of-fatiguein-the-workplace (วันที่สืบค้นข้อมูล 10 มีนาคม 2556).
[8] อรวรรณ แซ่ตั๋น , ภาวะสุขภาพทางระบบโครงร่างและกล้ามเนื้อในแรงงานก่อสร้างภาคตะวันออกเฉียงเหนือย้ายถิ่นชั่วคราว, 2550. วิทยานิพนธ์ปริญญาสาธารณสุขศาสตรบัณฑิต, บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
[9] วิวัฒน์ สังฆะบุตร, สุนิสา ชายเกลี้ยง. ความชุกของความผิดปกติทางระบบโครงร่างและกล้ามเนื้อในแรงงานนอกระบบกลุ่มดัดเหล็กปลอกเสาระบบมือโยก อำเภอโนนสูง จังหวัดนครราชสีมา. วารสารวิจัย มข. (บศ.) 2556;13(1):135-144.
[10] สุวินันท์ ทวีพิริยะจินดา, สีลม แจ่มอุลิตรัตน์ ,องุ่น สังขพงศ์. ท่าทางการทำงานที่เป็นอันตรายและความชุกของอาการผิดปกติ. วารสารวิจัย มข(บศ.) เม.ย.-มิ.ย. 2558;15(2):80- 88.
[11] Li G, Buckle P. Current techniques for assessing physical exposure to work-related musculoskeletal risks with emphasis on posture-based methods. Ergonomics 1999;42:674–695.
[12] Geoffrey D, Valerie W, Guangyan L, Peter B. The development of the Quick Exposure Check (QEC) for assessing exposure to risk factors for work-related musculoskeletal disorders. Applied Ergonomics 2008;39:57–69.
[13] วิรุฬห์ เหล่าพัทรเกษม, โรคปวดหลัง, วารสารศูนย์แพทย์ศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น 6 กรกฏาคม 2523: 349-353.
[14] Janusz MM, Gora GA. Worked-related symptoms among furniture factory workers in Lubing region (Eastern Poland). Ann Agric Environ Med 2002;9:99-103.
[15] นารา กุลวรรณวิจิตร, อัตราความชุกของการเกิดความอ่อนล้าขณะขับรถ และปัจจัยที่เกี่ยวข้องในพนักงานขับรถโดยสารประจำทางในเส้นทางภาคเหนือภาคกลางและภาคตะวันออกเฉียงเหนือในสถานีขนส่งผู้โดยสารกรุงเทพฯ (จตุจักร), 2549, วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาอาชีวเวชศาสตร์อุตสาหกรรมและองค์การ, คณะแพทยศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
[16] สุดาว เลิศวิสุทธิไพบูลย์. เทคนิคการลดความเมื่อยล้าในการทำงาน. วารสารสุโขทัยธรรมาธิราช 2541;11(3):48-51.
[17] ไมโครซอฟ, ข้อแนะนำเพื่อสุขภาพที่ดีเมื่อใช้คอมพิวเตอร์, ข้อมูลจาก https://www.microsoft.com/hardware/th-th/support/healthy-computing-guide (วันที่สืบค้นข้อมูล 2 เมษายน 2559)
[18] เอื้อพันธุ์ ศรีสุนทร, ป่วย..ด้วยโรคคอมพิวเตอร์,หนังสือพิมพ์กรุงเทพธุรกิจ, ฉบับกรุงเทพ วันอาทิตย์ 22 ตุลาคม 2543.
[19] สุพรรณิการ์ วงษ์วิลา, น้ำผึ้ง ดุงโคกกรวด, ศุภวดี แถวเพีย, ผลของโปรแกรมการดูแลตนเองโดยวิธีหัตถบำบัดร่วมกับการแพทย์แผนไทยเพื่อลดการกลับมารักษาซ้ำของผู้ป่วยที่มีอาการปวดกล้ามเนื้อหลังส่วนบนศูนย์บริการทางการแพทย์แผนไทยประยุกต์คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, วารสารโรงพยาบาลมหาสารคาม ปีที่ 12 ฉบับที่ 2, (พฤษภาคม – สิงหาคม) พ.ศ. 2558.
[20] คลินิกการแพทย์แผนไทยประยุกต์, DOCTOR CARE. ปวดหลังปวดกล้ามเนื้อภัยเงียบของคนทำงาน, ข้อมูลจาก https://webmonster.sapaan.net/general/ปวดหลัง-ปวดกล้ามเนื้อ.html (วันที่สืบค้นข้อมูล 2 เมษายน 2559).
[21] Kamalinia M, Nasl Saraji G, Kee D, Hosseini M, Choobineh A. Postural Loading Assessment in Assembly Workers of an Iranian Telecommunication Manufacturing Company. International Journal of
Occupational Safety and Ergonomics 2013;19(2):311-319.
[2] ศุภรัตน์ ออประเสริฐ และนงพร อรุณไชย, โครงการสร้างเสริมสุขภาพของพนักงานองค์การขนส่งมวลชนกรุงเทพ, 2547.
[3] สุวรรณชัย วัฒนายงิ่ เจริญชัย, สธ.เผยปี 2558 รถโดยสารสาธารณะ-รถทัศนศึกษาเกิดอุบัติเหตุทุกสัปดาห์, ข้อมูลจาก https://goo.gl/ZvQaP7 (วันที่สืบค้นข้อมูล 1 เมษายน 2559).
[4] ปิยนันท์ เหมศรีชาติ. การศึกษาเปรียบเทียบความเหนื่อยล้า ความห่างเหินทางสังคม การขาดงาน และการปฏิบัติงานของพนักงานที่ทำงานระบบกะ, 2542, บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
[5] Punnett L, Wegman DH. Work–related musculoskeletal disorders: the epidemiologic evidence and the debate, Journal of Electromyography Kinesiology 2004;14(1):13-23.
[6] คมกฤต เมฆสกุล, ไพลิน เผือกประคอง และอาริสร์ กาญจนศิลานนท์, การประเมินท่าทางการทำงานและอัตราความชุกของอาการผิดปกติของระบบกล้ามเนื้อและกระดูกจากการทำงานในผู้ประกอบอาชีพนวดแผนไทย, การประชุมวิชาการข่ายงานวิศวกรรมอุตสาหการ ประจำปี พ.ศ. 2557, 30-31 ตุลาคม 2557.
[7] วัชรพล เดชกุล, การจัดการความอ่อนล้าในสถานประกอบกิจการ, ข้อมูลจาก https://www.safetyservices.co.th/index.php/th/articles/140-management-of-fatiguein-the-workplace (วันที่สืบค้นข้อมูล 10 มีนาคม 2556).
[8] อรวรรณ แซ่ตั๋น , ภาวะสุขภาพทางระบบโครงร่างและกล้ามเนื้อในแรงงานก่อสร้างภาคตะวันออกเฉียงเหนือย้ายถิ่นชั่วคราว, 2550. วิทยานิพนธ์ปริญญาสาธารณสุขศาสตรบัณฑิต, บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
[9] วิวัฒน์ สังฆะบุตร, สุนิสา ชายเกลี้ยง. ความชุกของความผิดปกติทางระบบโครงร่างและกล้ามเนื้อในแรงงานนอกระบบกลุ่มดัดเหล็กปลอกเสาระบบมือโยก อำเภอโนนสูง จังหวัดนครราชสีมา. วารสารวิจัย มข. (บศ.) 2556;13(1):135-144.
[10] สุวินันท์ ทวีพิริยะจินดา, สีลม แจ่มอุลิตรัตน์ ,องุ่น สังขพงศ์. ท่าทางการทำงานที่เป็นอันตรายและความชุกของอาการผิดปกติ. วารสารวิจัย มข(บศ.) เม.ย.-มิ.ย. 2558;15(2):80- 88.
[11] Li G, Buckle P. Current techniques for assessing physical exposure to work-related musculoskeletal risks with emphasis on posture-based methods. Ergonomics 1999;42:674–695.
[12] Geoffrey D, Valerie W, Guangyan L, Peter B. The development of the Quick Exposure Check (QEC) for assessing exposure to risk factors for work-related musculoskeletal disorders. Applied Ergonomics 2008;39:57–69.
[13] วิรุฬห์ เหล่าพัทรเกษม, โรคปวดหลัง, วารสารศูนย์แพทย์ศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น 6 กรกฏาคม 2523: 349-353.
[14] Janusz MM, Gora GA. Worked-related symptoms among furniture factory workers in Lubing region (Eastern Poland). Ann Agric Environ Med 2002;9:99-103.
[15] นารา กุลวรรณวิจิตร, อัตราความชุกของการเกิดความอ่อนล้าขณะขับรถ และปัจจัยที่เกี่ยวข้องในพนักงานขับรถโดยสารประจำทางในเส้นทางภาคเหนือภาคกลางและภาคตะวันออกเฉียงเหนือในสถานีขนส่งผู้โดยสารกรุงเทพฯ (จตุจักร), 2549, วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาอาชีวเวชศาสตร์อุตสาหกรรมและองค์การ, คณะแพทยศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
[16] สุดาว เลิศวิสุทธิไพบูลย์. เทคนิคการลดความเมื่อยล้าในการทำงาน. วารสารสุโขทัยธรรมาธิราช 2541;11(3):48-51.
[17] ไมโครซอฟ, ข้อแนะนำเพื่อสุขภาพที่ดีเมื่อใช้คอมพิวเตอร์, ข้อมูลจาก https://www.microsoft.com/hardware/th-th/support/healthy-computing-guide (วันที่สืบค้นข้อมูล 2 เมษายน 2559)
[18] เอื้อพันธุ์ ศรีสุนทร, ป่วย..ด้วยโรคคอมพิวเตอร์,หนังสือพิมพ์กรุงเทพธุรกิจ, ฉบับกรุงเทพ วันอาทิตย์ 22 ตุลาคม 2543.
[19] สุพรรณิการ์ วงษ์วิลา, น้ำผึ้ง ดุงโคกกรวด, ศุภวดี แถวเพีย, ผลของโปรแกรมการดูแลตนเองโดยวิธีหัตถบำบัดร่วมกับการแพทย์แผนไทยเพื่อลดการกลับมารักษาซ้ำของผู้ป่วยที่มีอาการปวดกล้ามเนื้อหลังส่วนบนศูนย์บริการทางการแพทย์แผนไทยประยุกต์คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, วารสารโรงพยาบาลมหาสารคาม ปีที่ 12 ฉบับที่ 2, (พฤษภาคม – สิงหาคม) พ.ศ. 2558.
[20] คลินิกการแพทย์แผนไทยประยุกต์, DOCTOR CARE. ปวดหลังปวดกล้ามเนื้อภัยเงียบของคนทำงาน, ข้อมูลจาก https://webmonster.sapaan.net/general/ปวดหลัง-ปวดกล้ามเนื้อ.html (วันที่สืบค้นข้อมูล 2 เมษายน 2559).
[21] Kamalinia M, Nasl Saraji G, Kee D, Hosseini M, Choobineh A. Postural Loading Assessment in Assembly Workers of an Iranian Telecommunication Manufacturing Company. International Journal of
Occupational Safety and Ergonomics 2013;19(2):311-319.