The Effects of Rational Emotive Behavior Group Counseling on Enhancement of Emotional Quotient of Prathomsuksa 6 Students
Keywords:
group counseling, emotional quotient, rational emotive behavior theoryAbstract
This research has two objectives; 1) to develop a group counseling program based on REBT to enhance EQ in students, 2) to investigate EQ scores before and after attending the REBT group counseling of Prathom Suksa 6th students in Summer 2014. The samples of this study were 11 students whom gained EQ score lower than normal range. The instruments of this study were 1) the group counseling program based on REBT to enhance EQ, 2) a record form for student 3) a record by the group facilitator, and 4) the EQ test for children age 12 -17 years old from the Mental Health Department (2003). The data analysis to test the hypothesis was utilized by Sign Test. The results of this study found that 1) Students who attended the REBT group counseling to enhance EQ ability gained more EQ scores and 2) They tended to be more appreciate and happier in their life than prior attending the group counseling.
References
กาญจนา ไชยพันธุ์. (2549). การให้คำปรึกษาแบบกลุ่ม. กรุงเทพมหานคร : เอสพริ้นติ้งเฮ้าส์
กิ่งแก้ว ทรัพย์พระวงศ์. (2552). จิตวิทยาทั่วไป. ปทุมธานี : มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
กร ศิริโชควัฒนา. (2555). Super E.Q. ความสุข & ความสำเร็จ สร้างได้ด้วยหัวใจ. กรุงเทพมหานคร : รุ่งเรื่องสาส์นการพิมพ์.
กรมประชาสัมพันธ์. (ม.ป.ป).“พระบรมราโชวาทพระราชทานแก่คณะครูและนักเรียนที่ได้รับพระราชทานรางวัลภูมิพลอดุลยเดชวันที่ 11 กรกฎาคม 2522”. สืบค้นวันที่ 1 มกราคม 2556. จาก http://พระบรมราโชวาทblogspot.com/
กรมสุขภาพจิต. (2543). ความฉลาดทางอารมณ์. นนทบุรี : ชุมชนสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
...... (2543). รายงานวิจัยการพัฒนาแบบประเมินความฉลาดทางอารมณ์ สำหรับประชาชนไทย อายุ 12 - 60 ปี. กรุงเทพมหานคร : วงศ์กมล โปรดักชั่น.
...... (2543). อีคิว : ความฉลาดทางอารมณ์. นนทบุรี : ชุมชนสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
...... (2544). อีคิว : ความฉลาดทางอารมณ์. นนทบุรี : ชุมชนสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
...... (2545). รายงานวิจัยการพัฒนาแบบประเมินความฉลาดทางอารมณ์ เด็กอายุ 3 - 5 ปี และ 6 - 11 ปี. กรุงเทพมหานคร : องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก.
...... (2549). “การสร้างแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์” IQ EQ พัฒนาสติปัญญาเด็กไทย.กรุงเทพมหานคร : พี.เอส.ซัพพลาย.
...... (2550). คู่มือการดูแลจิตใจในภาวะวิกฤต. นนทบุรี : ชุมชนสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์. (2554). “การประชุมคณะรัฐมนตรีเรื่องข้อเสนอของสภานักเรียน ประจาปี 2554 ประเภทที่ 3 หัวข้อ ความเสื่อมโทรมของสถาบันครอบครัว”. สืบค้นวันที่ 24 พฤศจิกายน 2556. จาก http://wvvw.m-society.go.th
กระทรวงวัฒนธรรม และสถาบันรามจิตติ. (ม.ป.ป).“สำรวจวัฒนธรรมการใช้ชีวิตของเด็กและเยาวชน เรื่องชีวิตไซเบอร์”. สืบค้นวันที่ 27 เมษายน 2556. จาก http://www.ramajitti.com/.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). คำสั่งเรื่องให้ใช้หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน 2551. กรุงเทพมหานคร : คุรุสภา.
ก่องแก้ว เจริญอักษร. (2545). การพัฒนาบุคลิกภาพตามแนวพุทธ. กรุงเทพมหานคร : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
คณะกรรมการส่งเสริมการพัฒนาเด็กและเยาวชนแห่งชาติ. (2554). แผนพัฒนาเด็กและเยาวชนแห่งชาติ พ.ศ.2555 - 2559. กรุงเทพมหานคร : ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
คณะสังคมศาสตร์และมนุษย์ศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล. (2551). มิติทางสังคมวัฒนธรรมที่ส่งผลต่อความรุนแรงในเด็กและเยาวชน. กรุงเทพมหานคร : กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์.
จิตตินันท์ บุญสถิรกุล. (2548). จิตวิทยาวัยรุ่นในโรงเรียน. กรุงเทพมหานคร : มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
จิรนันท์ พึ่งกลั่น และ ชานนท์ จันทรา. (2555). “การจัดกิจกรรมการเรียนรู้คณิตศาสตร์โดยใช้ปัญหาเป็นฐานะการเชื่อมโยงคณิตศาสตร์ในห้องเรียนกับชีวิตประจำวัน”. วารสารศึกษาศาสตร์ปริทัศน์, 27(3): 131 - 140.
ฉัตรลัดดา ภูวสิทธิถาวร. (2554). ผลของกิจกรรมกลุ่มที่มีต่อการคิดเชิงบวกของเด็กวัยเรียน. สารนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ฉัตรสุดา แจ่มประโคน. (2549). ผลการให้คำปรึกษาแบบกลุ่มแบบพิจารณาเหตุผล อารมณ์ และพฤติกรรมการแสดงออกอย่างเหมาะสมในการเผชิญความโกรธของวัยรุ่น. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยบูรพา.
ชนิกา ตู้จินดา และสุมน อมรวิวัฒน์. (2008).“ครอบครัวกับการพัฒนา IQ, EQ เด็ก”. สืบค้นวันที่ 16 กรกฎาคม 2556. จาก http://www.iqeqdekthai.com.
ชมรมจิตแพทย์เด็กและวัยรุ่นแห่งประเทศไทย. (ม.ป.ป). “คู่มือการเลี้ยงลูก”. สืบค้นวันที่ 19 พฤษภาคม 2556. จาก http://www.rcpsycht.org/.
ชัยณรงค์ อ่าผึ้ง. (2550). ผลของการให้คำปรึกษากลุ่มแบบพิจารณาเหตุผล อารมณ์ และพฤติกรรมที่มีต่อความรับผิดชอบ ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1. วิทยานิพนธ์วิทยาปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยบูรพา.
ฐิติมา วัยเจริญ. (2549). ผลการให้คำปรึกษากลุ่มแบบพิจารณาเหตุผล อารมณ์ และพฤติกรรมต่อความภาคภูมิใจในตนเองของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นที่มาจากครอบครัวไม่สมบูรณ์. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยบูรพา.
ฐิติวี แก้วพรสวรรค์, สิรินัดดา ปัญญาภาส และถิรพร ตั้งจิตติพร. (2555). “ประสิทธิผลการทากิจกรรมกลุ่มแนวพุทธต่อการพัฒนาความคิดเห็นทางคุณธรรมด้านกัลยาณมิตรของวัยรุ่น”. วารสารสมาคมจิตแพทย์แห่งประเทศไทย, 57(4): 415 - 417.
..... และ พัชนีวรรณ อินต๊ะ. (2553). “ผลของกิจกรรมกลุ่มแนวพุทธต่อการพัฒนาความคิดเห็นทางจริยธรรมด้านความมีวินัยของวัยรุ่น.” วารสารสมาคมจิตแพทย์แห่งประเทศไทย 55(2): 145 - 148.
ณัฏติยากรณ์ หยกอุบล. (2555). “ปัจจัยที่ส่งผลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาวิทยาศาสตร์ของนักเรียนระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนสาธิตสังกัดคณะกรรมการการอุดมศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ”. วารสารการศึกษาและพัฒนาสังคม 8 (1): 85 - 96.
ดวงมณี จงรักษ์. (2549). ทฤษฎีการให้การปรึกษาและจิตบำบัดเบื้องต้น. กรุงเทพมหานคร : สมาคมส่งเสริมเทคโนโลยี (ไทย-ญี่ปุ่น).
ธัญญา แหมา. (2549). การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยส่วนบุคคลกับความฉลาดทางอารมณ์ของนักเรียนระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 สำนักงานเขตราชเทวี กรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยารามคาแหง.
ธัญญารัตน์ ลำทา. (2550). การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างความฉลาดทางอารมณ์กับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 สำนักงานเขตบางกะปิ สังกัด กรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยรามคาแหง.
ธนะ เอี่ยมอนันต์. (2550). EQ ดีใน 7 วัน. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร : บิสคิต. แปลจาก Jill Dann. 2002. Emotional Intelligence IN A WEEK. London : Hodder and Stoughton Limited.
นนทวัฒน์ อิทธิจามร. (2555). แรงจูงใจบทเรียนสำคัญที่สุดของความสำเร็จระดับตำนาน. กรุงเทพมหานคร : คอนเซ็พท์พริ้นท์
นพมาศ อุ้งพระ. (2546). ทฤษฎีบุคลิกภาพและการปรับตัว. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพมหานคร : มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
นวรัตน์ รังษิยาภา. (2550). ผลโปรแกรมการฝึกตามแนวการพิจารณาเหตุผล อารมณ์ และพฤติกรรมต่อความเข้มแข็งในการมองโลกและการควบคุมตนเองของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3. สารนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
นวลลักษณ์ บูรณะกิติ. (2548). ผลการให้คำปรึกษาแบบกลุ่มตามทฤษฎี REBT และการให้คำปรึกษาแบบกลุ่มตามทฤษฎี REBT ร่วมกับดนตรีบำบัด ที่มีต่อความฉลาดทางอารมณ์ของเยาวชนในศูนย์ฝึกอบรมเด็กและเยาวชน. (รายงานผลการวิจัย). ขอนแก่น : โรงพยาบาลจิตเวชขอนแก่นราชนครินทร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
นราธิป นัยนา. (2546). ก้าวข้ามความคิดเดิม. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร : คาเรคเตอร์เบรคทรู. แปลจาก Paul Hauck. n.d. Hold Your Head Up High. London: Tuttle-Mori Agency.
นิธิวดี เพียรรักกิจการค้า. (2554). ผลการใช้ชุดกิจกรรมคณิตศาสตร์แบบปฏิบัติการเรื่องโจทย์ปัญหาสมการเชิงเส้นตัวแปรเดียวที่มีต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและความฉลาดทางอารมณ์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1. สารนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยศรีนคริทรวิโรฒ.
นรินทร์ธร ผาริการ. (2553). ผลของการจัดกิจกรรมโครงงานคณิตศาสตร์ที่มีต่อทักษะการแสวงหาความรู้ด้วยตนเอง และแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ในการเรียนวิชาคณิตศาสตร์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัย ศรีนครินทรวิโรฒ.
นิรมล วัฒนเหลืองอรุณ. (2552). ผลของการฝึกความฉลาดทางอารมณ์ ที่มีต่อการควบคุมตนของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 โรงเรียนอนุบาลเชียงใหม่. สารนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
นิรันดร์ จุลทรัพย์. (2554). การแนะแนวเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 4). สงขลา : นาศิลป์โฆษณา.
บุญธรรม กิจปรีดาบริสุทธิ์. (2554). ระเบียบวิธีการวิจัยทางสังคมศาสตร์. (พิมพ์ครั้งที่ 11). กรุงเทพมหานคร : จามจุรีโปรดักท์.
บุญสม สวนยะศรี. (2547). ความสัมพันธ์ระหว่างบทบาทในการส่งเสริมการศึกษาของครอบครัวกับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน และความฉลาดทางอารมณ์ของนักเรียน ชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นในเขตธนบุรี. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยรามคาแหง.
บุญเรียง ขจรศิลป์. (2545). สถิติวิจัย I (พิมพ์ครั้งที่ 8). กรุงเทพมหานคร : เอส. พี. เอ็น.
บัวทอง สว่างโสภากุล. (2541). การให้คำปรึกษา (เทคนิคและทฤษฎี). มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์. (อัดสาเนา).
ประทุม แป้นสุวรรณ. (2545). การให้คำปรึกษากลุ่มด้านเพศศึกษาวัยรุ่นในกลุ่มเสี่ยง. กรุงเทพมหานคร : กอบปี้ แอนด์ พริ้นท์.
ปวีณา เที่ยงพรม. (2555). “วิจารณ์หนังสือผลของการให้คำปรึกษากลุ่มตามแนวทฤษฎีการพิจารณาเหตุผล อารมณ์ และพฤติกรรมที่มีต่อความหยุ่นตัวทางอารมณ์ของเยาวชนในศูนย์ฝึกและอบรมเด็กและเยาวชนเขต 4 จังหวัดขอนแก่น.” วารสารศึกษาศาสตร์, 6 (1) : 69 - 78.
ไปรมา กุหลาบซ้อน. 2553. ปัจจัยที่ส่งผลต่อการทำงานกลุ่มของนักเรียนช่วงชั้นที่ 3 โรงเรียนพระหฤทัยคอนแวนต์ เขตคลองเตย กรุงเทพฯ. สารนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
พัชรมณฑ์ เจียมศักดิ์. (2550). การสร้างโปรแกรมเพื่อพัฒนาความฉลาดทางอารมณ์สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6. สารนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยรามคาแหง.
พัชรา เอี่ยมกิจการ. (ม.ป.ป). “เหรียญสองด้านในสังคมออนไลน์อย่างเสี่ยงทายกับเด็กไทย”. สืบค้นวันที่ 9 เมษายน 2556. จาก http://www.ramajitti.com/info.php.
พัชรินทร์ ทรัพย์ที่พึ่ง. (2555). “วิจารณ์หนังสือผลการให้คำปรึกษากลุ่มแบบพิจารณาเหตุผล อารมณ์และพฤติกรรมต่อพฤติกรรมการกล้ายืนยันตนเองของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2”. วารสารศึกษาศาสตร์ 23 (3) : 137 - 150.
พนม เกตุมาน. (ม.ป.ป). “การให้คำปรึกษาแบบกลุ่ม”. สืบค้นวันที่ 16 กรกฎาคม 2556. จาก http://www.psyclin.co.th.
พรรณทิพย์ ศิริวรรณบุศย์. (2553). ทฤษฎีจิตวิทยาพัฒนาการ. (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพมหานคร : แอคทีฟพริ้น.
พรรณี ช. เจตจิต. (2538). จิตวิทยาการเรียนการสอน. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพมหานคร : คอมแพคท์พริ้นท์.
พวงเพชร วัชรอยู่. (2545). จิตวิทยาทั่วไป. กรุงเทพมหานคร : จามจุรีโปรดักท์.
ภทรพร ยุทธาภรณ์พินิจ. (ม.ป.ป). “การพัฒนาแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ตามแนวคิดของ ป.อ.ปยุตโต”. สืบค้นวันที่ 6 เมษายน 2556. จาก http://prv.nrct.go.th/.
มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. (2555). สุขภาพดีไม่มีขาย แต่ทำได้ด้วยตนเอง. ปทุมธานี : ลักษมีรุ่ง.
มารศรี ภู่พลพิศาล. (2552). การพัฒนาความฉลาดทางอารมณ์โดยใช้กิจกรรมกลุ่มสัมพันธ์ และความร่วมมือของผู้ปกครองของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนรุ่งอรุณวิทยา อาเภอปากช่อง จังหวัดนครราชสีมา. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. วิทยาลัยเซนต์หลุยส์.
มาลี จุฑา. (2544). การประยุกต์จิตวิทยาเพื่อการเรียนรู้. กรุงเทพมหานคร : ทิพยวิสุทธิ์.
เมธี ธรรมวัฒนา. (2555). “กลยุทธ์การสร้างแรงจูงใจที่มีประสิทธิภาพในชั้นเรียน.” วารสาร ศึกษาศาสตร์, 23 (3) : 17 - 25.
รามจิตติ. (ม.ป.ป). “พื้นที่สื่อในชีวิตเด็กไทย”. สืบค้นวันที่ 9 เมษายน 2556. จาก http://www.ramajitti.com/
....., และ สถาบันราชานุกูล. (ม.ป.ป). “วิจัยการติดตามสภาวการณ์ไอคิวและอีคิวของเด็กไทย (IQ/EQ Watch)”. สืบค้นวันที่.27 เมษายน 2556. จาก http://www.ramajitti.com/
โรงพยาบาลยุวประสาทไวทโยปถัมภ์. (2550). การประชุมเชิงปฏิบัติการ (workshop) เรื่อง การซ่อมเสริมไอคิว อีคิว. 7-8 มิถุนายน 2550. กรุงเทพมหานคร.
วิทยา นาควัชระ. (2544). วิธีเลี้ยงลูกให้ เก่ง ดี และมีสุข (IQ EQ MQ AQ). (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพมหานคร : GOODBOOK ในเครือสถาบันพัฒนาตนเองและนักบริหาร.
วราภรณ์ สืบสหการ. (2545). ทัศนคติ เจตคติเต็ม 100. กรุงเทพมหานคร : Be Bright Books.
วัชรี ทรัพย์มี. (2551). ทฤษฎีให้การปรึกษา. (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพมหานคร : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
..... (2530). “วิจารณ์หนังสือผลของการให้การปรึกษาแบบกลุ่มต่อการปรับตัวกับเพื่อนของนักเรียนมัธยมศึกษา”. วารสารแนะแนว 21 (111) : 17 - 22.
วิจารณ์ พานิช. (2554). “การเรียนรู้เกิดขึ้นอย่างไร : 6. สิ่งที่จูงใจนักเรียนให้อยากเรียน”. สืบค้นวันที่ 6 เมษายน 2556. จาก http://www.gotoknow.org/
วิทยากร เชียงกูล. (2554). จิตวิทยา ความฉลาด และความคิดสร้างสรรค์. กรุงเทพมหานคร : สายธาร.
ศิริกุล อิศรานุรักษ์. (2549). “พัฒนาการด้านอารมณ์และสังคมของเด็กวัย 6-12 ปี.” วารสารสาธารณสุขและการพัฒนา, 4(2): 89 - 90.
ศิริบูรณ์ สายโกสุม. (2555). การให้คำปรึกษาเป็นกลุ่ม. กรุงเทพมหานคร : มหาวิทยาลัยรามคาแหง.
ศุภรัตน์ เอกอัศวิน. (2551). “การสำรวจสถานการณ์ และเกณฑ์ปกติ (Norms) ความฉลาดทางอารมณ์ของเด็กไทยอายุ 3-5 ปี และ 6-11 ปี พ.ศ. 2550.” วารสารสมาคมจิตแพทย์แห่งประเทศไทย 53 (2) : 199 – 205.
ศูนย์การเฝ้าระวังและเตือนภัยทางสังคม. (2555). รายงานผลการสำรวจความคิดเห็นของเด็กและเยาวชนในเขตกรุงเทพมหานครปี 2554. กรุงเทพมหานคร : สำนักงานปลัดกระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์.
สถาบันสุขภาพจิตเด็กและวัยรุ่นราชนครินทร์. (2556). กิจกรรมกลุ่มพัฒนาทักษะเยาวชน. นนทบุรี : ชุมชนสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
สมพิศ ใจกล้า. (ม.ป.ป). “วิจารณ์หนังสือผลการให้คำปรึกษาแบบกลุ่มตามแนวคิดพิจารณาเหตุผล อารมณ์ และพฤติกรรมต่อการพึ่งตนเองด้านจิตใจตามหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงของนักศึกษาอาชีวศึกษา”. วารสารรามคำแหง 28 (1) : 747 - 761.
สมภพ ประยูรรัตน์. (2551). ผลการให้คำปรึกษากลุ่มแบบพิจารณาเหตุผล อารมณ์ และพฤติกรรมที่มีต่อการให้เหตุผลเชิงจริยธรรมด้านความซื่อสัตย์ทางการเรียนของนักเรียนชั้นประถมศึกษา. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยบูรพา.
สมโภชน์ เอี่ยมสุภาษิต. (2553). ทฤษฎีและเทคนิคการปรับพฤติกรรม. (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพมหานคร : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุขสันต์ หัตถสาร. (2550). ผลการใช้รูปแบบการเรียนการสอนแบบร่วมมือที่มีต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนทักษะการทำกลุ่ม การเห็นคุณค่าในตนเองและเจตคติต่อการเรียน ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฎสกลนคร.
สุธาสินี เถาว์กลาง. (2552). ความสัมพันธ์ระหว่างบทบาทบิดา มารดา กับการเห็นคุณค่าในตนเองและพฤติกรรมการมีวินัยในตนเองของวัยเด็กตอนกลาง เขตบางกะปิ กรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
สุปราณี เพชรา. (2553). การพัฒนารูปแบบการประเมินผลการเรียนรู้ตามสภาพจริงกลุ่มสาระการเรียนรู้คณิตศาสตร์ ระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 กรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
สุรางค์ โค้วตระกูล. (2554). จิตวิทยาการศึกษา. (พิมพ์ครั้งที่ 10). กรุงเทพมหานคร : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานทดสอบทางการศึกษา และสำนักงานคณะกรรมการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2551). คู่มือประเมินสมรรถนะสำคัญของผู้เรียนระดับการศึกษาขั้นพื้นฐานตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐานพุทธศักราช 2551 ชั้นประถมศึกษาปีที่ 6. กรุงเทพมหานคร : สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ.
สำนักสถิติเศรษฐกิจและสังคม และสำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2555). สรุปข้อมูลเบื้องต้น สำรวจการใช้เทคโนโลยีและการสื่อสารในครัวเรือน. กรุงเทพมหานคร : สถิติพยากรณ์.
สมชาย ไตรรัตนภิรมย์. (2540). แรงจูงใจหัวใจแห่งการจัดการสไตล์ญี่ปุ่น. (พิมพ์ครั้งที่ 2).กรุงเทพมหานคร : เอส. พี. เอ็น. แปลจาก โยชิโอะ คอนโดะ. (ม.ป.ป). HUMAN MOTIVATION A Key Factor for Management. n.d. Tokyo : 3A Corporation.
สุวรี ศิวะแพทย์. (2549). จิตวิทยาทั่วไป. กรุงเทพมหานคร : โอเดียนสโตร์.
สุรางค์ โค้วตระกูล. (2554). จิตวิทยาการศึกษา. (พิมพ์ครั้งที่ 10). กรุงเทพมหานคร : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เสรี ใหม่เจริญ. (2553). การวิเคราะห์องค์ประกอบและเสริมสร้างอิสระแห่งตนของนักเรียนวัยรุ่นโดยการให้คำปรึกษากลุ่ม. วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัย ศรีนครินทรวิโรฒ.
สิรินัดดา ปัญญาภาส, ฐิตวี แก้วพรสวรรค์ และ ฑิฆัมพร ริ้วธงชัย. (2554). “การศึกษาผลของกิจกรรมกลุ่มต่อการพัฒนาความคิดเห็นทางจริยธรรมด้านความซื่อสัตย์ของวัยรุ่น”. วารสารสมาคมจิตแพทย์แห่งประเทศไทย 56 (4) : 355 - 360.
สิริอร วิชชาวุธ และคณะ. (2554). จิตวิทยาทั่วไป. (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพมหานคร : มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
แสงอุษา โลจนานนท์ และกฤษณ์ รุยาพร. (2543). EQ with Thai SMILE การบริหารอารมณ์ด้วยรอยยิ้มแบบไทยๆ (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพมหานคร : มิตรนรา.
อังคณา ช่วยค้ำชู. (2554). “วิจารณ์หนังสือผลของการให้คำปรึกษาตามแนวคิดการปรับการความคิดและพฤติกรรมแบบกลุ่มต่ออาการซึมเศร้าและพฤติกรรมการดูแลตนเองด้านสุขภาพจิตในผู้ป่วยโรคเรื้อรังที่มีโรคซึมเศร้าร่วม”. วารสารสภาการพยาบาล, 26 (1) : 70 - 80.
อมรากุล อินโอชานนท์. (2555). กิจกรรมเสริมสร้างความฉลาดทางอารมณ์เด็กอายุ 3 - 11 ปี. (พิมพ์ครั้งที่ 7). สำนักพัฒนาสุขภาพจิต : ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
อริยะ สุพรรณเภษัช. (2545). พัฒนา IQ. EQ. MQ. และสมาธิด้วยพลังคลื่นเสียง. กรุงเทพมหานคร : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อารี พันธ์มณี. (ม.ป.ป). การพัฒนาความคิดสร้างสรรค์สู่ความเป็นเลิศ. กรุงเทพมหานคร : มหาวิทยาลัยศรีครินทรวิโรฒ.
เอมอร มาตะรักษ์, สมนึก ภัททิยธนี และ มะลิวัลย์ ถุนาพรรณ์. (2554). “การเปรียบเทียบความสามารถในการแก้โจทย์ปัญหาคณิตศาสตร์ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 ที่มีสไตล์การเรียน ความถนัดทางการเรียนและภาษาที่ใช้ในชีวิตประจำวันแตกต่างกัน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาสกลนคร เขต 1”. วารสารการวัดผลการศึกษามหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 17(1), 417 - 418.
อนัญญา สินรัชตานันท์ และ ฐิตวี แก้วพรสวรรค์. (2553). “ความมีวินัยในตนเองของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ของโรงเรียนในโครงการสุขภาพจิตโรงเรียน สาขาวิชาจิตเวชเด็กและวัยรุ่น ภาควิชาจิตเวชศาสตร์ คณะแพทย์ศาสตร์ศิริราชพยาบาล”. วารสารสมาคมจิตแพทย์แห่งประเทศไทย 55 (2), 157 - 158.
อรชุมา เก่งชน. (2550). คู่มือโน้มน้าวใจคน. กรุงเทพมหานคร : บิสคิต.
อริยา คูหา. (2545). แรงจูงใจและอารมณ์. ปัตตานี : มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
อุมาพร ตรังคสมบัติ. (2544). สร้าง EQ. ให้ลูกคุณ. กรุงเทพมหานคร : ซันต้า.
โอลั้ง เพ่งจินดา และคณะ. (2554). “ผลของการให้คำปรึกษาแบบกลุ่มแบบพิจารณาเหตุผล อารมณ์ และพฤติกรรมที่มีต่อภูมิคุ้มกันตนเองของนักเรียนวัยรุ่น”. วารสารศึกษาศาสตร์, 23 (1) : 216.
Anonymous, (n.d). “Become Smarter! Develop your Emotional and Cultural Intelligence!”. Retrieved April 12, 2014, from http://www.meetup.com/.
..... n.d. “Intelligence for you and your Company or Organisation”. Retrieved April 12, 2014, from http://www.eisa.ie.
Bergin, C.C. and Bergin, A.D. (n.d). Child and Adolescent Development in your Classroom. Belmont, CA : Wadsworth Cengage Learning.
Coon, D. and Mitterer, O. J. (n.d). “Motivation and Emotion, by Linda Schreiber”. Psychology A Journey, 4 (4) : 343 – 346.
Corey, G. (2008). Theory and Practice of Group Counseling. (7th ed.). Belmont, CA : Thomson.
Corey, G. (2005). Theory and Practice of Counseling & Psychotherapy. (7 th ed.). Belmont, CA : Thomson.
Ellis, A. (1995). Better, Deeper, and More Enduring Brief Therapy the Rational Emotive Behavior Therapy Approach. Bristoi, PA: Brunner/Mazel.
..... (1997). The Practice of Rational Emotive Behavior Therapy. (2nd ed.). New York : Berryville.
Geldard, K. and Geldard, D. 2008. Counseling Children: A Practical Introduction. (3rd ed.). London : SAGE.
Goleman, D. (1995). Emotional Intelligence. (2nd ed.). New York : One Plus One Studio.
Johari, W. (2003). “A model forself – awareness, personal development, group development and understanding relationship”. Retrieved April 29, 2014, from, htttp://www.businessballs.com.
Norman, C. G. and Henderson, P. (2012). Developing & Managing Your School Guidanc & Counseling Program. (5th ed). Alexandria : American Counseling Association.
Pallant, J. 2007. SPSS Survival Manual. New York : McGraw-Hill.
Salovey, P. and Mayer, J. (1990). “Emotional Intelligence”. Retrieved April 29, 2014, from http://www.danielgoleman.info/topics/emotional-intelligence,.
..... (1997). “Daniel Goleman’s five components of emotional intelligence”. Retrieved April, 29, 2014, from http://sonoma.edu.
Schmidt, J.J. (2008). Counseling in Schools Comprehesive Programs of Responsive Services for All Students. (5 th ed.). Boston, MA : Pearson.
Bradberry, T. (2011). “How Emotional Intelligence Can Make You Better in 2011”. Retrieved April 12, 2014, from http://www.talentsmart.com
Dryden, W. and Neenan, M. (2004). Rational Emotive Counselling in Action. (3rd ed.). Great Britain : SAGE.
กิ่งแก้ว ทรัพย์พระวงศ์. (2552). จิตวิทยาทั่วไป. ปทุมธานี : มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
กร ศิริโชควัฒนา. (2555). Super E.Q. ความสุข & ความสำเร็จ สร้างได้ด้วยหัวใจ. กรุงเทพมหานคร : รุ่งเรื่องสาส์นการพิมพ์.
กรมประชาสัมพันธ์. (ม.ป.ป).“พระบรมราโชวาทพระราชทานแก่คณะครูและนักเรียนที่ได้รับพระราชทานรางวัลภูมิพลอดุลยเดชวันที่ 11 กรกฎาคม 2522”. สืบค้นวันที่ 1 มกราคม 2556. จาก http://พระบรมราโชวาทblogspot.com/
กรมสุขภาพจิต. (2543). ความฉลาดทางอารมณ์. นนทบุรี : ชุมชนสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
...... (2543). รายงานวิจัยการพัฒนาแบบประเมินความฉลาดทางอารมณ์ สำหรับประชาชนไทย อายุ 12 - 60 ปี. กรุงเทพมหานคร : วงศ์กมล โปรดักชั่น.
...... (2543). อีคิว : ความฉลาดทางอารมณ์. นนทบุรี : ชุมชนสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
...... (2544). อีคิว : ความฉลาดทางอารมณ์. นนทบุรี : ชุมชนสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
...... (2545). รายงานวิจัยการพัฒนาแบบประเมินความฉลาดทางอารมณ์ เด็กอายุ 3 - 5 ปี และ 6 - 11 ปี. กรุงเทพมหานคร : องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก.
...... (2549). “การสร้างแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์” IQ EQ พัฒนาสติปัญญาเด็กไทย.กรุงเทพมหานคร : พี.เอส.ซัพพลาย.
...... (2550). คู่มือการดูแลจิตใจในภาวะวิกฤต. นนทบุรี : ชุมชนสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์. (2554). “การประชุมคณะรัฐมนตรีเรื่องข้อเสนอของสภานักเรียน ประจาปี 2554 ประเภทที่ 3 หัวข้อ ความเสื่อมโทรมของสถาบันครอบครัว”. สืบค้นวันที่ 24 พฤศจิกายน 2556. จาก http://wvvw.m-society.go.th
กระทรวงวัฒนธรรม และสถาบันรามจิตติ. (ม.ป.ป).“สำรวจวัฒนธรรมการใช้ชีวิตของเด็กและเยาวชน เรื่องชีวิตไซเบอร์”. สืบค้นวันที่ 27 เมษายน 2556. จาก http://www.ramajitti.com/.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). คำสั่งเรื่องให้ใช้หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน 2551. กรุงเทพมหานคร : คุรุสภา.
ก่องแก้ว เจริญอักษร. (2545). การพัฒนาบุคลิกภาพตามแนวพุทธ. กรุงเทพมหานคร : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
คณะกรรมการส่งเสริมการพัฒนาเด็กและเยาวชนแห่งชาติ. (2554). แผนพัฒนาเด็กและเยาวชนแห่งชาติ พ.ศ.2555 - 2559. กรุงเทพมหานคร : ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
คณะสังคมศาสตร์และมนุษย์ศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล. (2551). มิติทางสังคมวัฒนธรรมที่ส่งผลต่อความรุนแรงในเด็กและเยาวชน. กรุงเทพมหานคร : กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์.
จิตตินันท์ บุญสถิรกุล. (2548). จิตวิทยาวัยรุ่นในโรงเรียน. กรุงเทพมหานคร : มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
จิรนันท์ พึ่งกลั่น และ ชานนท์ จันทรา. (2555). “การจัดกิจกรรมการเรียนรู้คณิตศาสตร์โดยใช้ปัญหาเป็นฐานะการเชื่อมโยงคณิตศาสตร์ในห้องเรียนกับชีวิตประจำวัน”. วารสารศึกษาศาสตร์ปริทัศน์, 27(3): 131 - 140.
ฉัตรลัดดา ภูวสิทธิถาวร. (2554). ผลของกิจกรรมกลุ่มที่มีต่อการคิดเชิงบวกของเด็กวัยเรียน. สารนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ฉัตรสุดา แจ่มประโคน. (2549). ผลการให้คำปรึกษาแบบกลุ่มแบบพิจารณาเหตุผล อารมณ์ และพฤติกรรมการแสดงออกอย่างเหมาะสมในการเผชิญความโกรธของวัยรุ่น. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยบูรพา.
ชนิกา ตู้จินดา และสุมน อมรวิวัฒน์. (2008).“ครอบครัวกับการพัฒนา IQ, EQ เด็ก”. สืบค้นวันที่ 16 กรกฎาคม 2556. จาก http://www.iqeqdekthai.com.
ชมรมจิตแพทย์เด็กและวัยรุ่นแห่งประเทศไทย. (ม.ป.ป). “คู่มือการเลี้ยงลูก”. สืบค้นวันที่ 19 พฤษภาคม 2556. จาก http://www.rcpsycht.org/.
ชัยณรงค์ อ่าผึ้ง. (2550). ผลของการให้คำปรึกษากลุ่มแบบพิจารณาเหตุผล อารมณ์ และพฤติกรรมที่มีต่อความรับผิดชอบ ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1. วิทยานิพนธ์วิทยาปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยบูรพา.
ฐิติมา วัยเจริญ. (2549). ผลการให้คำปรึกษากลุ่มแบบพิจารณาเหตุผล อารมณ์ และพฤติกรรมต่อความภาคภูมิใจในตนเองของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นที่มาจากครอบครัวไม่สมบูรณ์. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยบูรพา.
ฐิติวี แก้วพรสวรรค์, สิรินัดดา ปัญญาภาส และถิรพร ตั้งจิตติพร. (2555). “ประสิทธิผลการทากิจกรรมกลุ่มแนวพุทธต่อการพัฒนาความคิดเห็นทางคุณธรรมด้านกัลยาณมิตรของวัยรุ่น”. วารสารสมาคมจิตแพทย์แห่งประเทศไทย, 57(4): 415 - 417.
..... และ พัชนีวรรณ อินต๊ะ. (2553). “ผลของกิจกรรมกลุ่มแนวพุทธต่อการพัฒนาความคิดเห็นทางจริยธรรมด้านความมีวินัยของวัยรุ่น.” วารสารสมาคมจิตแพทย์แห่งประเทศไทย 55(2): 145 - 148.
ณัฏติยากรณ์ หยกอุบล. (2555). “ปัจจัยที่ส่งผลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาวิทยาศาสตร์ของนักเรียนระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนสาธิตสังกัดคณะกรรมการการอุดมศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ”. วารสารการศึกษาและพัฒนาสังคม 8 (1): 85 - 96.
ดวงมณี จงรักษ์. (2549). ทฤษฎีการให้การปรึกษาและจิตบำบัดเบื้องต้น. กรุงเทพมหานคร : สมาคมส่งเสริมเทคโนโลยี (ไทย-ญี่ปุ่น).
ธัญญา แหมา. (2549). การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยส่วนบุคคลกับความฉลาดทางอารมณ์ของนักเรียนระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 สำนักงานเขตราชเทวี กรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยารามคาแหง.
ธัญญารัตน์ ลำทา. (2550). การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างความฉลาดทางอารมณ์กับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 สำนักงานเขตบางกะปิ สังกัด กรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยรามคาแหง.
ธนะ เอี่ยมอนันต์. (2550). EQ ดีใน 7 วัน. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร : บิสคิต. แปลจาก Jill Dann. 2002. Emotional Intelligence IN A WEEK. London : Hodder and Stoughton Limited.
นนทวัฒน์ อิทธิจามร. (2555). แรงจูงใจบทเรียนสำคัญที่สุดของความสำเร็จระดับตำนาน. กรุงเทพมหานคร : คอนเซ็พท์พริ้นท์
นพมาศ อุ้งพระ. (2546). ทฤษฎีบุคลิกภาพและการปรับตัว. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพมหานคร : มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
นวรัตน์ รังษิยาภา. (2550). ผลโปรแกรมการฝึกตามแนวการพิจารณาเหตุผล อารมณ์ และพฤติกรรมต่อความเข้มแข็งในการมองโลกและการควบคุมตนเองของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3. สารนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
นวลลักษณ์ บูรณะกิติ. (2548). ผลการให้คำปรึกษาแบบกลุ่มตามทฤษฎี REBT และการให้คำปรึกษาแบบกลุ่มตามทฤษฎี REBT ร่วมกับดนตรีบำบัด ที่มีต่อความฉลาดทางอารมณ์ของเยาวชนในศูนย์ฝึกอบรมเด็กและเยาวชน. (รายงานผลการวิจัย). ขอนแก่น : โรงพยาบาลจิตเวชขอนแก่นราชนครินทร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
นราธิป นัยนา. (2546). ก้าวข้ามความคิดเดิม. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร : คาเรคเตอร์เบรคทรู. แปลจาก Paul Hauck. n.d. Hold Your Head Up High. London: Tuttle-Mori Agency.
นิธิวดี เพียรรักกิจการค้า. (2554). ผลการใช้ชุดกิจกรรมคณิตศาสตร์แบบปฏิบัติการเรื่องโจทย์ปัญหาสมการเชิงเส้นตัวแปรเดียวที่มีต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและความฉลาดทางอารมณ์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1. สารนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยศรีนคริทรวิโรฒ.
นรินทร์ธร ผาริการ. (2553). ผลของการจัดกิจกรรมโครงงานคณิตศาสตร์ที่มีต่อทักษะการแสวงหาความรู้ด้วยตนเอง และแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ในการเรียนวิชาคณิตศาสตร์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัย ศรีนครินทรวิโรฒ.
นิรมล วัฒนเหลืองอรุณ. (2552). ผลของการฝึกความฉลาดทางอารมณ์ ที่มีต่อการควบคุมตนของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 โรงเรียนอนุบาลเชียงใหม่. สารนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
นิรันดร์ จุลทรัพย์. (2554). การแนะแนวเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 4). สงขลา : นาศิลป์โฆษณา.
บุญธรรม กิจปรีดาบริสุทธิ์. (2554). ระเบียบวิธีการวิจัยทางสังคมศาสตร์. (พิมพ์ครั้งที่ 11). กรุงเทพมหานคร : จามจุรีโปรดักท์.
บุญสม สวนยะศรี. (2547). ความสัมพันธ์ระหว่างบทบาทในการส่งเสริมการศึกษาของครอบครัวกับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน และความฉลาดทางอารมณ์ของนักเรียน ชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นในเขตธนบุรี. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยรามคาแหง.
บุญเรียง ขจรศิลป์. (2545). สถิติวิจัย I (พิมพ์ครั้งที่ 8). กรุงเทพมหานคร : เอส. พี. เอ็น.
บัวทอง สว่างโสภากุล. (2541). การให้คำปรึกษา (เทคนิคและทฤษฎี). มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์. (อัดสาเนา).
ประทุม แป้นสุวรรณ. (2545). การให้คำปรึกษากลุ่มด้านเพศศึกษาวัยรุ่นในกลุ่มเสี่ยง. กรุงเทพมหานคร : กอบปี้ แอนด์ พริ้นท์.
ปวีณา เที่ยงพรม. (2555). “วิจารณ์หนังสือผลของการให้คำปรึกษากลุ่มตามแนวทฤษฎีการพิจารณาเหตุผล อารมณ์ และพฤติกรรมที่มีต่อความหยุ่นตัวทางอารมณ์ของเยาวชนในศูนย์ฝึกและอบรมเด็กและเยาวชนเขต 4 จังหวัดขอนแก่น.” วารสารศึกษาศาสตร์, 6 (1) : 69 - 78.
ไปรมา กุหลาบซ้อน. 2553. ปัจจัยที่ส่งผลต่อการทำงานกลุ่มของนักเรียนช่วงชั้นที่ 3 โรงเรียนพระหฤทัยคอนแวนต์ เขตคลองเตย กรุงเทพฯ. สารนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
พัชรมณฑ์ เจียมศักดิ์. (2550). การสร้างโปรแกรมเพื่อพัฒนาความฉลาดทางอารมณ์สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6. สารนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยรามคาแหง.
พัชรา เอี่ยมกิจการ. (ม.ป.ป). “เหรียญสองด้านในสังคมออนไลน์อย่างเสี่ยงทายกับเด็กไทย”. สืบค้นวันที่ 9 เมษายน 2556. จาก http://www.ramajitti.com/info.php.
พัชรินทร์ ทรัพย์ที่พึ่ง. (2555). “วิจารณ์หนังสือผลการให้คำปรึกษากลุ่มแบบพิจารณาเหตุผล อารมณ์และพฤติกรรมต่อพฤติกรรมการกล้ายืนยันตนเองของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2”. วารสารศึกษาศาสตร์ 23 (3) : 137 - 150.
พนม เกตุมาน. (ม.ป.ป). “การให้คำปรึกษาแบบกลุ่ม”. สืบค้นวันที่ 16 กรกฎาคม 2556. จาก http://www.psyclin.co.th.
พรรณทิพย์ ศิริวรรณบุศย์. (2553). ทฤษฎีจิตวิทยาพัฒนาการ. (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพมหานคร : แอคทีฟพริ้น.
พรรณี ช. เจตจิต. (2538). จิตวิทยาการเรียนการสอน. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพมหานคร : คอมแพคท์พริ้นท์.
พวงเพชร วัชรอยู่. (2545). จิตวิทยาทั่วไป. กรุงเทพมหานคร : จามจุรีโปรดักท์.
ภทรพร ยุทธาภรณ์พินิจ. (ม.ป.ป). “การพัฒนาแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ตามแนวคิดของ ป.อ.ปยุตโต”. สืบค้นวันที่ 6 เมษายน 2556. จาก http://prv.nrct.go.th/.
มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. (2555). สุขภาพดีไม่มีขาย แต่ทำได้ด้วยตนเอง. ปทุมธานี : ลักษมีรุ่ง.
มารศรี ภู่พลพิศาล. (2552). การพัฒนาความฉลาดทางอารมณ์โดยใช้กิจกรรมกลุ่มสัมพันธ์ และความร่วมมือของผู้ปกครองของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนรุ่งอรุณวิทยา อาเภอปากช่อง จังหวัดนครราชสีมา. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. วิทยาลัยเซนต์หลุยส์.
มาลี จุฑา. (2544). การประยุกต์จิตวิทยาเพื่อการเรียนรู้. กรุงเทพมหานคร : ทิพยวิสุทธิ์.
เมธี ธรรมวัฒนา. (2555). “กลยุทธ์การสร้างแรงจูงใจที่มีประสิทธิภาพในชั้นเรียน.” วารสาร ศึกษาศาสตร์, 23 (3) : 17 - 25.
รามจิตติ. (ม.ป.ป). “พื้นที่สื่อในชีวิตเด็กไทย”. สืบค้นวันที่ 9 เมษายน 2556. จาก http://www.ramajitti.com/
....., และ สถาบันราชานุกูล. (ม.ป.ป). “วิจัยการติดตามสภาวการณ์ไอคิวและอีคิวของเด็กไทย (IQ/EQ Watch)”. สืบค้นวันที่.27 เมษายน 2556. จาก http://www.ramajitti.com/
โรงพยาบาลยุวประสาทไวทโยปถัมภ์. (2550). การประชุมเชิงปฏิบัติการ (workshop) เรื่อง การซ่อมเสริมไอคิว อีคิว. 7-8 มิถุนายน 2550. กรุงเทพมหานคร.
วิทยา นาควัชระ. (2544). วิธีเลี้ยงลูกให้ เก่ง ดี และมีสุข (IQ EQ MQ AQ). (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพมหานคร : GOODBOOK ในเครือสถาบันพัฒนาตนเองและนักบริหาร.
วราภรณ์ สืบสหการ. (2545). ทัศนคติ เจตคติเต็ม 100. กรุงเทพมหานคร : Be Bright Books.
วัชรี ทรัพย์มี. (2551). ทฤษฎีให้การปรึกษา. (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพมหานคร : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
..... (2530). “วิจารณ์หนังสือผลของการให้การปรึกษาแบบกลุ่มต่อการปรับตัวกับเพื่อนของนักเรียนมัธยมศึกษา”. วารสารแนะแนว 21 (111) : 17 - 22.
วิจารณ์ พานิช. (2554). “การเรียนรู้เกิดขึ้นอย่างไร : 6. สิ่งที่จูงใจนักเรียนให้อยากเรียน”. สืบค้นวันที่ 6 เมษายน 2556. จาก http://www.gotoknow.org/
วิทยากร เชียงกูล. (2554). จิตวิทยา ความฉลาด และความคิดสร้างสรรค์. กรุงเทพมหานคร : สายธาร.
ศิริกุล อิศรานุรักษ์. (2549). “พัฒนาการด้านอารมณ์และสังคมของเด็กวัย 6-12 ปี.” วารสารสาธารณสุขและการพัฒนา, 4(2): 89 - 90.
ศิริบูรณ์ สายโกสุม. (2555). การให้คำปรึกษาเป็นกลุ่ม. กรุงเทพมหานคร : มหาวิทยาลัยรามคาแหง.
ศุภรัตน์ เอกอัศวิน. (2551). “การสำรวจสถานการณ์ และเกณฑ์ปกติ (Norms) ความฉลาดทางอารมณ์ของเด็กไทยอายุ 3-5 ปี และ 6-11 ปี พ.ศ. 2550.” วารสารสมาคมจิตแพทย์แห่งประเทศไทย 53 (2) : 199 – 205.
ศูนย์การเฝ้าระวังและเตือนภัยทางสังคม. (2555). รายงานผลการสำรวจความคิดเห็นของเด็กและเยาวชนในเขตกรุงเทพมหานครปี 2554. กรุงเทพมหานคร : สำนักงานปลัดกระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์.
สถาบันสุขภาพจิตเด็กและวัยรุ่นราชนครินทร์. (2556). กิจกรรมกลุ่มพัฒนาทักษะเยาวชน. นนทบุรี : ชุมชนสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
สมพิศ ใจกล้า. (ม.ป.ป). “วิจารณ์หนังสือผลการให้คำปรึกษาแบบกลุ่มตามแนวคิดพิจารณาเหตุผล อารมณ์ และพฤติกรรมต่อการพึ่งตนเองด้านจิตใจตามหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงของนักศึกษาอาชีวศึกษา”. วารสารรามคำแหง 28 (1) : 747 - 761.
สมภพ ประยูรรัตน์. (2551). ผลการให้คำปรึกษากลุ่มแบบพิจารณาเหตุผล อารมณ์ และพฤติกรรมที่มีต่อการให้เหตุผลเชิงจริยธรรมด้านความซื่อสัตย์ทางการเรียนของนักเรียนชั้นประถมศึกษา. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยบูรพา.
สมโภชน์ เอี่ยมสุภาษิต. (2553). ทฤษฎีและเทคนิคการปรับพฤติกรรม. (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพมหานคร : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุขสันต์ หัตถสาร. (2550). ผลการใช้รูปแบบการเรียนการสอนแบบร่วมมือที่มีต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนทักษะการทำกลุ่ม การเห็นคุณค่าในตนเองและเจตคติต่อการเรียน ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฎสกลนคร.
สุธาสินี เถาว์กลาง. (2552). ความสัมพันธ์ระหว่างบทบาทบิดา มารดา กับการเห็นคุณค่าในตนเองและพฤติกรรมการมีวินัยในตนเองของวัยเด็กตอนกลาง เขตบางกะปิ กรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
สุปราณี เพชรา. (2553). การพัฒนารูปแบบการประเมินผลการเรียนรู้ตามสภาพจริงกลุ่มสาระการเรียนรู้คณิตศาสตร์ ระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 กรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
สุรางค์ โค้วตระกูล. (2554). จิตวิทยาการศึกษา. (พิมพ์ครั้งที่ 10). กรุงเทพมหานคร : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานทดสอบทางการศึกษา และสำนักงานคณะกรรมการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2551). คู่มือประเมินสมรรถนะสำคัญของผู้เรียนระดับการศึกษาขั้นพื้นฐานตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐานพุทธศักราช 2551 ชั้นประถมศึกษาปีที่ 6. กรุงเทพมหานคร : สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ.
สำนักสถิติเศรษฐกิจและสังคม และสำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2555). สรุปข้อมูลเบื้องต้น สำรวจการใช้เทคโนโลยีและการสื่อสารในครัวเรือน. กรุงเทพมหานคร : สถิติพยากรณ์.
สมชาย ไตรรัตนภิรมย์. (2540). แรงจูงใจหัวใจแห่งการจัดการสไตล์ญี่ปุ่น. (พิมพ์ครั้งที่ 2).กรุงเทพมหานคร : เอส. พี. เอ็น. แปลจาก โยชิโอะ คอนโดะ. (ม.ป.ป). HUMAN MOTIVATION A Key Factor for Management. n.d. Tokyo : 3A Corporation.
สุวรี ศิวะแพทย์. (2549). จิตวิทยาทั่วไป. กรุงเทพมหานคร : โอเดียนสโตร์.
สุรางค์ โค้วตระกูล. (2554). จิตวิทยาการศึกษา. (พิมพ์ครั้งที่ 10). กรุงเทพมหานคร : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เสรี ใหม่เจริญ. (2553). การวิเคราะห์องค์ประกอบและเสริมสร้างอิสระแห่งตนของนักเรียนวัยรุ่นโดยการให้คำปรึกษากลุ่ม. วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัย ศรีนครินทรวิโรฒ.
สิรินัดดา ปัญญาภาส, ฐิตวี แก้วพรสวรรค์ และ ฑิฆัมพร ริ้วธงชัย. (2554). “การศึกษาผลของกิจกรรมกลุ่มต่อการพัฒนาความคิดเห็นทางจริยธรรมด้านความซื่อสัตย์ของวัยรุ่น”. วารสารสมาคมจิตแพทย์แห่งประเทศไทย 56 (4) : 355 - 360.
สิริอร วิชชาวุธ และคณะ. (2554). จิตวิทยาทั่วไป. (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพมหานคร : มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
แสงอุษา โลจนานนท์ และกฤษณ์ รุยาพร. (2543). EQ with Thai SMILE การบริหารอารมณ์ด้วยรอยยิ้มแบบไทยๆ (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพมหานคร : มิตรนรา.
อังคณา ช่วยค้ำชู. (2554). “วิจารณ์หนังสือผลของการให้คำปรึกษาตามแนวคิดการปรับการความคิดและพฤติกรรมแบบกลุ่มต่ออาการซึมเศร้าและพฤติกรรมการดูแลตนเองด้านสุขภาพจิตในผู้ป่วยโรคเรื้อรังที่มีโรคซึมเศร้าร่วม”. วารสารสภาการพยาบาล, 26 (1) : 70 - 80.
อมรากุล อินโอชานนท์. (2555). กิจกรรมเสริมสร้างความฉลาดทางอารมณ์เด็กอายุ 3 - 11 ปี. (พิมพ์ครั้งที่ 7). สำนักพัฒนาสุขภาพจิต : ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
อริยะ สุพรรณเภษัช. (2545). พัฒนา IQ. EQ. MQ. และสมาธิด้วยพลังคลื่นเสียง. กรุงเทพมหานคร : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อารี พันธ์มณี. (ม.ป.ป). การพัฒนาความคิดสร้างสรรค์สู่ความเป็นเลิศ. กรุงเทพมหานคร : มหาวิทยาลัยศรีครินทรวิโรฒ.
เอมอร มาตะรักษ์, สมนึก ภัททิยธนี และ มะลิวัลย์ ถุนาพรรณ์. (2554). “การเปรียบเทียบความสามารถในการแก้โจทย์ปัญหาคณิตศาสตร์ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 ที่มีสไตล์การเรียน ความถนัดทางการเรียนและภาษาที่ใช้ในชีวิตประจำวันแตกต่างกัน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาสกลนคร เขต 1”. วารสารการวัดผลการศึกษามหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 17(1), 417 - 418.
อนัญญา สินรัชตานันท์ และ ฐิตวี แก้วพรสวรรค์. (2553). “ความมีวินัยในตนเองของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ของโรงเรียนในโครงการสุขภาพจิตโรงเรียน สาขาวิชาจิตเวชเด็กและวัยรุ่น ภาควิชาจิตเวชศาสตร์ คณะแพทย์ศาสตร์ศิริราชพยาบาล”. วารสารสมาคมจิตแพทย์แห่งประเทศไทย 55 (2), 157 - 158.
อรชุมา เก่งชน. (2550). คู่มือโน้มน้าวใจคน. กรุงเทพมหานคร : บิสคิต.
อริยา คูหา. (2545). แรงจูงใจและอารมณ์. ปัตตานี : มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
อุมาพร ตรังคสมบัติ. (2544). สร้าง EQ. ให้ลูกคุณ. กรุงเทพมหานคร : ซันต้า.
โอลั้ง เพ่งจินดา และคณะ. (2554). “ผลของการให้คำปรึกษาแบบกลุ่มแบบพิจารณาเหตุผล อารมณ์ และพฤติกรรมที่มีต่อภูมิคุ้มกันตนเองของนักเรียนวัยรุ่น”. วารสารศึกษาศาสตร์, 23 (1) : 216.
Anonymous, (n.d). “Become Smarter! Develop your Emotional and Cultural Intelligence!”. Retrieved April 12, 2014, from http://www.meetup.com/.
..... n.d. “Intelligence for you and your Company or Organisation”. Retrieved April 12, 2014, from http://www.eisa.ie.
Bergin, C.C. and Bergin, A.D. (n.d). Child and Adolescent Development in your Classroom. Belmont, CA : Wadsworth Cengage Learning.
Coon, D. and Mitterer, O. J. (n.d). “Motivation and Emotion, by Linda Schreiber”. Psychology A Journey, 4 (4) : 343 – 346.
Corey, G. (2008). Theory and Practice of Group Counseling. (7th ed.). Belmont, CA : Thomson.
Corey, G. (2005). Theory and Practice of Counseling & Psychotherapy. (7 th ed.). Belmont, CA : Thomson.
Ellis, A. (1995). Better, Deeper, and More Enduring Brief Therapy the Rational Emotive Behavior Therapy Approach. Bristoi, PA: Brunner/Mazel.
..... (1997). The Practice of Rational Emotive Behavior Therapy. (2nd ed.). New York : Berryville.
Geldard, K. and Geldard, D. 2008. Counseling Children: A Practical Introduction. (3rd ed.). London : SAGE.
Goleman, D. (1995). Emotional Intelligence. (2nd ed.). New York : One Plus One Studio.
Johari, W. (2003). “A model forself – awareness, personal development, group development and understanding relationship”. Retrieved April 29, 2014, from, htttp://www.businessballs.com.
Norman, C. G. and Henderson, P. (2012). Developing & Managing Your School Guidanc & Counseling Program. (5th ed). Alexandria : American Counseling Association.
Pallant, J. 2007. SPSS Survival Manual. New York : McGraw-Hill.
Salovey, P. and Mayer, J. (1990). “Emotional Intelligence”. Retrieved April 29, 2014, from http://www.danielgoleman.info/topics/emotional-intelligence,.
..... (1997). “Daniel Goleman’s five components of emotional intelligence”. Retrieved April, 29, 2014, from http://sonoma.edu.
Schmidt, J.J. (2008). Counseling in Schools Comprehesive Programs of Responsive Services for All Students. (5 th ed.). Boston, MA : Pearson.
Bradberry, T. (2011). “How Emotional Intelligence Can Make You Better in 2011”. Retrieved April 12, 2014, from http://www.talentsmart.com
Dryden, W. and Neenan, M. (2004). Rational Emotive Counselling in Action. (3rd ed.). Great Britain : SAGE.
Downloads
Published
2015-06-26
How to Cite
คมขำ ว., & แก้วจินดา ม. (2015). The Effects of Rational Emotive Behavior Group Counseling on Enhancement of Emotional Quotient of Prathomsuksa 6 Students. Journal of Technical Education Rajamangala University of Technology Thanyaburi, 3(1), 121–140. retrieved from https://ph02.tci-thaijo.org/index.php/jtermutt/article/view/182829
Issue
Section
Research Articles
License
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
