ความสัมพันธ์ระหว่างค่ามลพิษฝุ่นละออง PM2.5 กับโรคระบบทางเดินหายใจ และโรคหัวใจหลอดเลือด : กรณีศึกษาพื้นที่กรุงเทพมหานครและจังหวัดนครสวรรค์
คำสำคัญ:
ความสัมพันธ์, ฝุ่นละออง PM2.5, โรคระบบทางเดินหายใจ, โรคหัวใจและหลอดเลือดบทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างค่ามลพิษฝุ่นละออง PM2.5 กับโรคระบบทางเดินหายใจและโรคหัวใจหลอดเลือดในเขตพื้นที่กรุงเทพมหานครและจังหวัดนครสวรรค์ โดยเก็บรวบรวมข้อมูลจำนวนผู้ป่วยและข้อมูลค่าเฉลี่ยรายเดือนของฝุ่นละออง PM2.5 ย้อนหลังระหว่าง ปี พ.ศ. 2563 - ปี พ.ศ. 2565 มาวิเคราะห์โดยใช้สถิติ Independent t-test และใช้สถิติสหสัมพันธ์แบบเพียรสัน ผลจากการศึกษาพบว่าค่า Mean ของ PM2.5 ในช่วงฤดูฝุ่นของพื้นที่กรุงเทพมหานครและจังหวัดนครสวรรค์สูงกว่านอกฤดูฝุ่นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<0.001) ในกรุงเทพมหานครพบค่าความเข้มข้นของฝุ่นละออง PM2.5 มีความสัมพันธ์ในทางบวกกับการเกิดโรคไข้หวัดใหญ่ (Influenza) (r=.407, p<0.05) และจังหวัดนครสวรรค์ในช่วงฤดูฝุ่น พบว่าค่าความเข้มข้นของฝุ่นละออง PM2.5 มีความสัมพันธ์ในทางบวกอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติกับการเกิดโรคปอดบวม (Pneumonia), ไข้หวัดใหญ่ (Influenza) โรคจมูกอักเสบเรื้อรัง (Chronic rhinitis) และโรคหลอดลมอักเสบ (Bronchitis) (r= .648, .786, .696, .845 ตามลำดับ, p<0.05) ข้อมูลจากการศึกษานี้สามารถนำไปสู่การวางแผนป้องกันผลกระทบทางด้านสุขภาพจากการรับสัมผัส PM2.5 ในพื้นที่กรุงเทพมหานครและจังหวัดนครสวรรค์อย่างมีประสิทธิภาพต่อไป
References
กรมควบคุมมลพิษ.(2565).ข้อมูลย้อนหลังฝุ่นละอองรายเดือน.สืบค้นเมื่อ 19 ตุลาคม 2565,จาก http://air 4thai.pcd.go.th/webV3/#/History
กฤษฎาธร ทรัพย์อุไรรัตน์ และ กุลธิดา บรรจงศิริ. (2563). ความสัมพันธ์เชิงปริมาณของฝุ่นละอองขนาดไม่เกิน 10 ไมครอน (PM10) และ ฝุ่นละอองขนาดไม่เกิน 2.5 ไมครอน (PM2. 5) ของแต่ละภูมิภาคและฤดูกาล. วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ, 6(1), น. 94-103.
บรรจบ ชุณหสวัสดิกุล,พยงค์ วณิเกียรติ,อัมพร กรอบทอง, กมล ไชยสิทธิ์.(2563). ผลต่อสุขภาพของฝุ่นละอองในอากาศขนาดไม่เกิน 2.5 ไมครอน กลไกก่อให้เกิดโรค และการรักษาด้วยการแพทย์ทางเลือก.วารสารการแพทย์แผนไทยและการแพทย์ทางเลือก,18(1), น. 187-202
พานิช อินต๊ะ.(2564). ประสิทธิภาพการกรองของหน้ากาก อนามัยหน้ากาก ผ้า และ หน้ากากN95/ KN95/ FFP1/FFP2 ที่มีใช้ ในช่วงที่โควิด 19 ระบาดใน ประเทศไทย. วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี, น. 904-918
มาริสสา โรจนบำรุง, อาทิตย์ โพธิ์ศรี, ธนาศรี สีหะบุตร, และธนกฤต เนียมหอม. (2565, มีนาคม). ผลกระทบ ของการเผาไหม้ในที่โล่งกับการเข้ารับบริการแผนกผู้ ป่วยนอกด้วยโรคระบบไหลเวียนเลือดและโรคระบบ ทางเดินหายใจในจังหวัดเชียงใหม่ประเทศไทย. ในการประชุมวิชาการนำเสนอผลงานวิจัยระดับชาติและนานาชาติ ครั้งที่ 15 (น.553).กรุงเทพ : มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา
แวว ขัตติพัฒนาพงษ์. (2563). ความสัมพันธ์ระหว่างค่าฝุ่น ละอองขนาดเล็กไม่เกิน 2.5 ไมครอน (PM2. 5) กับโรคเยื่อบุตาอักเสบที่โรงพยาบาลดารารัศมี. วารสาร สาธารณสุขล้านนา, 16(1), น. 24-31.
ศูนย์ข้อมูลสุขภาพกระทรวงสาธารณสุข.(2565).ข้อมูลการป่วยด้วยโรคจากมลพิษทางอากาศ.สืบค้นเมื่อ 10 ตุลาคม 2565,จาก https://hdcservice.moph.go. th/hdc/main/index.php
สำนักงานพัฒนาเทคโนโลยีอวกาศและภูมิสารสนเทศ.(2565). รายงานสรุปสถานการณ์ ไฟป่าและหมอกควันประจำปี.สืบค้นเมื่อ 18 ตุลาคม 2565,จาก https://fire.gistda.or.th/
สำนักงานสถิติแห่งชาติ.(2564). สถิติประชากรศาสตร์ ประชากรและเคหะ- จำนวนประชากรกลางปี จำแนกตามเพศ ภาค และจังหวัด (จากกระทรวงสาธารณสุข).สืบค้นเมื่อ 20 ตุลาคม 2565,จาก http://statbbi.nso.go.th/staticreport/ page/sector/th/01.aspx
Alexeeff, S.E., Liao, N.S., Liu, X., Van Den Eeden, S.K. and Sidney, S. (2021). Long‐term PM2. 5 exposure and risks of ischemic heart disease and stroke events: review and meta‐analysis. Journal of the American Heart Association, 10(1), p. e016890.
Amsalu, E., Wang, T., Li, H., Liu, Y., Wang, A., Liu, X., Tao, L., Luo, Y., Zhang, F., Yang, X. and Li, X. (2019). Acute effects of fine particulate matter (PM 2.5) on hospital admissions for cardiovascular disease in Beijing, China: a time-series study. Environmental Health, 18, p. 1-12.
Boonman, T., Garivait, S., Bonnet, S., & Junpen, A. (2014). An inventory of air pollutant emissions from biomass open burning in thailand using MODIS burned area product (MCD45A1). J Sustain Energy Environ, 5, p. 85-94.
Chakrabarty, R.K., Beeler, P., Liu, P., Goswami, S., Harvey, R.D., Pervez, S., van Donkelaar, A. and Martin, R.V. (2021). Ambient PM2. 5 exposure and rapid spread of COVID-19 in the United States. Science of the Total Environment, 760, p. 143391.
Chalermpong, S., Thaithatkul, P., Anuchitchanchai, O. and Sanghatawatana, P. (2021). Land use regression modeling for fine particulate matters in Bangkok, Thailand, using time-variant predictors: Effects of seasonal factors, open biomass burning, and traffic-related factors. Atmospheric Environment, 246, p. 118128.
Chanthakhot, W., & Ransikarbum, K. (2021). Integrated IEW-TOPSIS and fire dynamics simulation for agent-based evacuation modeling in industrial safety. Safety, 7(2), 47.
Chowdhury, S., Pozzer, A., Haines, A., Klingmueller, K., Muenzel, T., Paasonen, P., Sharma, A., Venkataraman, C. and Lelieveld, J. (2022). Global health burden of ambient PM2. 5 and the contribution of anthropogenic black carbon and organic aerosols. Environment International, 159, p. 107020.
Cohen, A.J., Brauer, M., Burnett, R., Anderson, H.R., Frostad, J., Estep, K., Balakrishnan, K., Brunekreef, B., Dandona, L., Dandona, R. and Feigin, V. (2017). Estimates and 25-year trends of the global burden of disease attributable to ambient air pollution: an analysis of data from the Global Burden of Diseases Study 2015. The lancet, 389(10082), p. 1907-1918.
Coker, E.S., Buralli, R., Manrique, A.F., Kanai, C.M., Amegah, A.K. and Gouveia, N. (2022). Association between PM2. 5 and respiratory hospitalization in Rio Branco, Brazil: Demonstrating the potential of low-cost air quality sensor for epidemiologic research. Environmental Research, 214, p. 113738.
Feng, C., Li, J., Sun, W., Zhang, Y. and Wang, Q. (2016). Impact of ambient fine particulate matter (PM2. 5) exposure on the risk of influenza-like-illness: a time-series analysis in Beijing, China. Environmental Health, 15(1), p. 1-12.
Krall, J.R., Mulholland, J.A., Russell, A.G., Balachandran, S., Winquist, A., Tolbert, P.E., Waller, L.A. and Sarnat, S.E. (2017). Associations between source-specific fine particulate matter and emergency department visits for respiratory disease in four US cities. Environmental health perspectives, 125(1), p. 97-103.
Liang, Y., Fang, L., Pan, H., Zhang, K., Kan, H., Brook, J. R., & Sun, Q. (2014). PM2. 5 in Beijing–temporal pattern and its association with influenza. Environmental Health, 13(1), p. 1-8.
Manisalidis, I., Stavropoulou, E., Stavropoulos, A. and Bezirtzoglou, E. (2020). Environmental and health impacts of air pollution: a review. Frontiers in public health, p. 14.
Milani, G.P., Cafora, M., Favero, C., Luganini, A., Carugno, M., Lenzi, E., Pistocchi, A., Pinatel, E., Pariota, L., Ferrari, L. and Bollati, V. (2022). PM2. 5, PM10 and bronchiolitis severity: A cohort study. Pediatric Allergy and Immunology, 33(10), p. e13853.
Murray, C.J., Aravkin, A.Y., Zheng, P., Abbafati, C., Abbas, K.M., Abbasi-Kangevari, M., Abd- Allah, F., Abdelalim, A., Abdollahi, M., Abdol- lahpour, I. and Abegaz, K.H. (2020). Global burden of 87 risk factors in 204 countries and territories, 1990–2019: a systematic analysis for the Global Burden of Disease Study 2019. The lancet, 396(10258), p. 1223-1249.
Oanh, N.T.K. (2017). A Study in Urban Air Pollution Improvement in Asia, Pathumthani: Asian Institute of Technology (AIT).
Páez-Osuna, F., Valencia-Castañeda, G. and Rebolledo, U.A. (2022). The link between COVID-19 mortality and PM2. 5 emissions in rural and medium-size municipalities considering population density, dust events, and wind speed. Chemosphere, 286, p. 131634.
Rai, P. K. (2016). Particulate matter and its size fractionation. Biomagnetic Monitoring of Particulate Matter, 1, p. 1-13.
Ransikarbum, K., Chanthakhot, W., Glimm, T., & Janmontree, J. (2023). Evaluation of Sourcing Decision for Hydrogen Supply Chain Using an Integrated Multi-Criteria Decision Analysis (MCDA) Tool. Resources, 12(4), 48.
Tsai, S. S., & Yang, C. Y. (2014). Fine particulate air pollution and hospital admissions for pneumonia in a subtropical city: Taipei, Taiwan. Journal of Toxicology and Environmental Health, Part A, 77(4), p. 192-201.
Wang, F., Chen, T., Chang, Q., Kao, Y.W., Li, J., Chen, M., Li, Y. and Shia, B.C. (2021). Respiratory diseases are positively associated with PM2. 5 concentrations in different areas of Taiwan. PLoS One, 16(4), p. e0249694.
Wang, Q., Kwan, M. P., Zhou, K., Fan, J., Wang, Y., & Zhan, D. (2019). The impacts of urbanization on fine particulate matter (PM2. 5) concentrations: Empirical evidence from 135 countries worldwide. Environmental pollution, 247, p. 989-998.
Wang, X., Tian, G., Yang, D., Zhang, W., Lu, D., & Liu, Z. (2018). Responses of PM2. 5 pollution to urbanization in China. Energy Policy, 123, p. 602-610.
Yang, D., Ye, C., Wang, X., Lu, D., Xu, J., & Yang, H. (2018). Global distribution and evolvement of urbanization and PM2. 5 (1998–2015). Atmospheric Environment, 182, p. 171-178.
Yang, X., Zhang, T., Zhang, X., Chu, C. and Sang, S. (2022). Global burden of lung cancer attributable to ambient fine particulate matter pollution in 204 countries and territories, 1990–2019. Environmental Research, 204, p. 112023.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
Copyright (c) 2023 วารสารวิจัย วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารวิจัย วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรงซึ่งกองบรรณาธิการวารสาร ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิจัย วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิจัย วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักอักษรจากวารสารวิจัย วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา ก่อนเท่านั้น
