สมบัติเชิงกลของไม้ไผ่ 5 ชนิด ที่ผ่านการอบแห้ง
Article Sidebar
เผยแพร่แล้ว:
ก.ค. 26, 2018
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสมบัติเชิงกลของชิ้นงานไม้ไผ่ที่นิยมนำมาใช้ประโยชน์ จำนวน 5 พันธุ์ ได้แก่ ไผ่รวก ไมไผ่ตง ไม้ไผ่สีสุก ไม้ไผ่ซาง และไม้ไผ่เลี้ยง โดยนำชิ้นงานไม้ไผ่จากส่วนโคน ส่วนกลาง และส่วนปลายของลำต้น มาผ่านการอบแห้งเพื่อกำจัดความชื้นออกจากเนื้อไม้ ชิ้นงานไม้ไผ่ที่ผ่านการอบแห้งแล้วจะถูกนำไปทดสอบโดยการให้ภาระดึง ภาระกด และภาระดัด ด้วยเครื่องทดสอบสากล เพื่อหาค่าสมบัติเชิงกลของไม้ไผ่ ผลการศึกษาพบว่าไม้ไผ่เลี้ยงมีความเหมาะสมที่จะนำไปใช้งานในการรับแรงต่างๆ เนื่องจากมีค่าความต้านทานแรงสูงกว่าไม้ไผ่ชนิดอื่น โดยมีความต้านทานแรงดึงสูงสุด 124.05 MPa ความต้านทานแรงอัดสูงสุด 92.29 MPa ความต้านทานแรงดัดสูงสุด 265.47 MPa และมีค่ามอดูลัสความยืดหยุ่น 13.17 GPa ตามลำดับ
Article Details
รูปแบบการอ้างอิง
[1]
อุ่นใจจม ธ., “สมบัติเชิงกลของไม้ไผ่ 5 ชนิด ที่ผ่านการอบแห้ง”, sej, ปี 12, ฉบับที่ 2, น. 8–14, ก.ค. 2018.
ประเภทบทความ
บทความวิจัย
ลิขสิทธิ์เป็นของวารสารวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ
เอกสารอ้างอิง
[1] ปรัชญา ยังวัฒนา และระวี ถาวร. “ความหลากหลายชนิดและการใช้ประโยชน์ไผ่ในประเทศไทย”. เอกสารประกอบการประชุมแลกเปลี่ยน ไผ่กับวิถีชีวิตคนไทย ครั้งที่ 1: องค์ความรู้ และรูปแบบการจัดการของท้องถิ่น, 2557, หน้า 10-18.
[2] สุรีย์ ภูมิภมร. “ไผ่กับวิถีชุมชนท้องถิ่นไทย”. เอกสารประกอบการประชุมแลกเปลี่ยน ไผ่กับวิถีชีวิตคนไทย ครั้งที่ 1: องค์ความรู้ และรูปแบบการจัดการของท้องถิ่น, 2557, หน้า 19-27.
[3] Liese, W., “The Structure of Bamboo in Relation to its Properties and Utilization”. Bamboo and its use International Symposium on Industrial use of Bamboo, Beijing, CHINA, December 1992, pp. 7-11.
[4] นิรันดร มาแทน. “ไผ่: นวัตกรรมเอกของธรรมชาติ”. WOODSPHERE. ปีที่ 1. ฉบับที่ 3, ธันวาคม 2545 – กุมภาพันธ์ 2546, 3.
[5] ฐิติกุล ภาคคีรี. “สมบัติทางกายภาพและเชิงกลของไม้ไผ่ตง”. กรุงเทพมหานคร: ฐานข้อมูลวิทยานิพนธ์ไทย, 2540.
[6] Thaipetch, S., “Physical and Mechanical Properties of Five Bamboo Species in Thailand”. Final Technical Report: Sustainable Managementvand Utilization from Bamboo. Royal Forest Department, International Tropical Timber Organization, Bangkok, Thailand, September 2004. pp. 41-45.
[7] ศราวุธ สีขาว. การทดสอบสมบัติเชิงกลของไม้ไผ่. ปริญญานิพนธ์อุตสาหรรมศาสตรบัณฑิต. หลักสูตรเทคโนโลยีเครื่องกล, สาขาวิศวกรรมเครื่องกล, คณะวิศวกรรมศาสตร์, มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลล้านนา, 2550.
[8] มงคล นามลักษณ์ และ พิเชษฐ์ เมฆแสน. “อิทธิพลของข้อปล้อง ขนาดหน้าตัด และปริมาณความชื้นต่อกำลังรับแรงดึงของไม้ไผ่”. วารสารวิชาการเทคโนโลยีอุตสาหกรรม. ฉบับที่ 9, เล่มที่ 2, พฤษภาคม-สิงหาคม, 2557, หน้า 84-96.
[9] ISO/DIS 22157. International Standard. Determination of Physical and Mechanical Properties of Bamboo, 2004.
[2] สุรีย์ ภูมิภมร. “ไผ่กับวิถีชุมชนท้องถิ่นไทย”. เอกสารประกอบการประชุมแลกเปลี่ยน ไผ่กับวิถีชีวิตคนไทย ครั้งที่ 1: องค์ความรู้ และรูปแบบการจัดการของท้องถิ่น, 2557, หน้า 19-27.
[3] Liese, W., “The Structure of Bamboo in Relation to its Properties and Utilization”. Bamboo and its use International Symposium on Industrial use of Bamboo, Beijing, CHINA, December 1992, pp. 7-11.
[4] นิรันดร มาแทน. “ไผ่: นวัตกรรมเอกของธรรมชาติ”. WOODSPHERE. ปีที่ 1. ฉบับที่ 3, ธันวาคม 2545 – กุมภาพันธ์ 2546, 3.
[5] ฐิติกุล ภาคคีรี. “สมบัติทางกายภาพและเชิงกลของไม้ไผ่ตง”. กรุงเทพมหานคร: ฐานข้อมูลวิทยานิพนธ์ไทย, 2540.
[6] Thaipetch, S., “Physical and Mechanical Properties of Five Bamboo Species in Thailand”. Final Technical Report: Sustainable Managementvand Utilization from Bamboo. Royal Forest Department, International Tropical Timber Organization, Bangkok, Thailand, September 2004. pp. 41-45.
[7] ศราวุธ สีขาว. การทดสอบสมบัติเชิงกลของไม้ไผ่. ปริญญานิพนธ์อุตสาหรรมศาสตรบัณฑิต. หลักสูตรเทคโนโลยีเครื่องกล, สาขาวิศวกรรมเครื่องกล, คณะวิศวกรรมศาสตร์, มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลล้านนา, 2550.
[8] มงคล นามลักษณ์ และ พิเชษฐ์ เมฆแสน. “อิทธิพลของข้อปล้อง ขนาดหน้าตัด และปริมาณความชื้นต่อกำลังรับแรงดึงของไม้ไผ่”. วารสารวิชาการเทคโนโลยีอุตสาหกรรม. ฉบับที่ 9, เล่มที่ 2, พฤษภาคม-สิงหาคม, 2557, หน้า 84-96.
[9] ISO/DIS 22157. International Standard. Determination of Physical and Mechanical Properties of Bamboo, 2004.
