TORCH DESIGN TO REDUCE FATIGUE ASSOCIATED WITH ARM AND SHOULDER MUSCLES IN WELDING PROCESS OF AIR CONDITIONING FACTORY

Main Article Content

ธัญญารัตน์ ฤกษ์ใหญ่
วิชัย พฤกษ์ธาราธิกูล
เฉลิมชัย ชัยกิตติภรณ์
สรา อาภรณ์

Abstract

Inappropriate hand tools cause fatigue at work. The objectives of this study are to design new torch as principles of ergonomic for reducing fatigue on shoulder muscle using EMG monitoring results on shoulder of welder and to study the efficiency of new torch to weld copper capillary tube at air conditioning factory.  This quasi- experimental study was carried out with 9 subjects who had no history that may affect to fatigue on arm, hand and shoulder. Anthropometers were used to measure body dimension of subjects and directed to design new torch for reducing shoulder level, angle between arm and trunk and angle to twist the wrist while welding. Percentile5th of elbow height was 87 centimeters, Percentile5th of inside grip diameter was 3.8 centimeters and percentile 95th of hand breadth was 10 centimeters. Handle length, handle diameter and distances between middle handle to the end of torch are 12, 3 and 25 cm. respectively with curve end is new torch design shape. The EMG of deltoid muscle activity was measured and would be represented as mean of RMS EMG by electromyograph for 20 minutes and circle time of welding per piece of copper tube of all subjects were measured from time records in video camera. All results which were measured while welding by using existing torch and new torch were compared statistically. The results of this study demonstrated that while subjects were welding by using new torch, deltoid muscle activity and circle time for welding per piece were significantly less than while using existing torch (P< 0.05). The experimental concluded that new torch designed as principles of ergonomic can reduce fatigue shoulder muscle and can increase efficiency of copper capillary tube welding.

Article Details

Section
บทความวิจัย

References

กระทรวงอุตสาหกรรม. 2554. “การวัดสัดส่วนร่างกายพื้นฐานสำหรับการออกแบบเชิงเทคโนโลยี เล่ม 1 : บทนิยามและตำแหน่งการวัดสัดส่วนร่างกาย.” ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 128 ตอนพิเศษ 5 สืบค้นเมื่อวันที่ 16 กันยายน 2555.

สำนักงานประกันสังคม กระทรวงแรงงาน. 2548. “สถิติงานประกันสังคม 2547” ฝ่ายสถิติและรายงาน กองวิจัยและพัฒนา สำนักงานประกันสังคม กระทรวงแรงงาน.

สำนักงานประกันสังคม กระทรวงแรงงาน. 2549. “สถิติงานประกันสังคม 2548” ฝ่ายสถิติและรายงาน กองวิจัยและพัฒนา สำนักงานประกันสังคม กระทรวงแรงงาน.

สำนักงานประกันสังคม กระทรวงแรงงาน. 2550. “สถิติงานประกันสังคม 2549” ฝ่ายสถิติและรายงาน กองวิจัยและพัฒนา สำนักงานประกันสังคม กระทรวงแรงงาน.

สำนักงานประกันสังคม กระทรวงแรงงาน. 2551. “สถิติงานประกันสังคม 2550” ฝ่ายสถิติและรายงาน กองวิจัยและพัฒนา สำนักงานประกันสังคม กระทรวงแรงงาน.

สำนักงานประกันสังคม กระทรวงแรงงาน. 2552. “สถิติงานประกันสังคม 2551” ฝ่ายสถิติและรายงาน กองวิจัยและพัฒนา สำนักงานประกันสังคม กระทรวงแรงงาน.

สำนักงานประกันสังคม กระทรวงแรงงาน. 2553. “สถิติงานประกันสังคม 2552” ฝ่ายสถิติและรายงาน กองวิจัยและพัฒนา สำนักงานประกันสังคม กระทรวงแรงงาน.

Canadian Centre for Occupational Health and Safety. 2005. Hand Tool Ergonomics - Tool Design. Retrieved February 17, 2012.

Dewangan, K.N., et al. 2008. “Anthropometric data of female farm workers from north eastern India and design of hand tools of the hilly region.” International Journal of Industrial Ergonomics, 38 (1), 90-100.

Nag, et al. 1988. “Ergonomics in sickle operation.” Applied Ergonomics, 19 (3), 233-239.

Niebel, B.W. and Frievalds, A. 2004. Methods standards and work design. Pensilvenia: McGraw-Hill.

Parker, K.G. and Imbus, H.R. 1992. Cumulative trauma disorders. Florida: Lewis Publishers.

Florimond, V. Eng. 2010. Basics of SURFACE ELECTROMYOGRAPHY Applied to Physical Rehabilitation and Biomechanis. Montreal: Thought Technology Ltd.

Waldermar Karwowski. 2005. Handbook of Standards and Guidelines in Ergonomics and Human Factors. New Jersey: Lawrence Eribaum Associates, Inc., Publisher.