การจัดการภาวะสับสนเฉียบพลันของผู้ป่วยบาดเจ็บสมองโดยพยาบาลห้องฉุกเฉิน โรงพยาบาลธวัชบุรี

บทคัดย่อ

การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่ออธิบายรูปแบบการจัดการภาวะสับสนเฉียบพลันของผู้ป่วยบาดเจ็บสมองโดยพยาบาลห้องฉุกเฉิน และอธิบายระดับภาวะสับสนเฉียบพลันของผู้ป่วยก่อนและหลังการจัดการ เป็นการวิจัยเชิงพรรณนา กลุ่มตัวอย่างคือผู้ป่วยที่มีภาวะสับสนเฉียบพลันภายหลัง          การบาดเจ็บสมองซึ่งเข้ารับการรักษาในห้องฉุกเฉิน จำนวน 30 คน คัดเลือกแบบเฉพาะเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วย 3 ส่วน ได้แก่ (1) แบบบันทึกข้อมูลผู้ป่วยซึ่งครอบคลุมข้อมูลทั่วไปและข้อมูลการบาดเจ็บ (2) แบบประเมินภาวะสับสนเฉียบพลันภายหลังการบาดเจ็บสมอง สำหรับประเมินระดับภาวะสับสนก่อนและหลังการจัดการ และ (3) แบบสังเกตการจัดการภาวะสับสนเฉียบพลัน โดยพยาบาลห้องฉุกเฉิน เครื่องมือผ่านการตรวจสอบความตรงเชิงเนื้อหาโดยผู้ทรงคุณวุฒิ 3 ท่าน ได้ค่าดัชนีความตรงเชิงเนื้อหาเท่ากับ 1.00 และแบบสังเกตมีค่าความเที่ยงของการสังเกตเท่ากับ 0.86 การวิเคราะห์ข้อมูลใช้สถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการศึกษาพบว่า ผู้ป่วยบาดเจ็บสมองทุกรายได้รับการจัดการภาวะสับสนเฉียบพลัน          โดยพยาบาลห้องฉุกเฉินตามระดับความรุนแรงของภาวะสับสน ก่อนการจัดการผู้ป่วยส่วนใหญ่อยู่ในระดับภาวะสับสนปานกลางถึงรุนแรง ขณะที่ภายหลังการจัดการพบว่าจำนวนผู้ป่วยที่ไม่มีภาวะสับสนเฉียบพลันเพิ่มขึ้น และผู้ป่วยที่มีภาวะสับสนระดับรุนแรงลดลง ผลการศึกษานี้สามารถใช้เป็นข้อมูลพื้นฐานสำหรับการพัฒนาแนวทางการดูแลผู้ป่วยบาดเจ็บสมองที่มีภาวะสับสนเฉียบพลัน และเสริมสร้างสมรรถนะของพยาบาลห้องฉุกเฉินในการจัดการภาวะดังกล่าวอย่างเหมาะสม