An Application of Preventive Maintenance Principles to Reduce the Machine Breakdown Time in the Handbag Manufacturing: A Case Study in Thai Silk Industry Co., Ltd.

Main Article Content

Peema Pornprasert
Sutthida Karawek
Kingkarn Kittisuntaropas
Pawinyada Boonrom

Abstract

This research aims to study the use of principles preventive maintenance. To increase the efficiency and reduce the emergency breakdown time of the machines in the handbag manufacturing of Thai Silk Industry Co.,Ltd. by choosing to study in four groups of the machine which are Cutting Machines, Sewing Machines, Pressing Machine and Nearly Machine. The results from the sharpness priority of the problem by using QC tools control found that the group of Sewing Machines has the most loss from emergency breakdown so the researchers chose this machines group as the first priority to improve by using the cause and effect diagram to analyze the causes of problems to make a manual and preventive maintenance plan then set up the staff training and take action as the plan. The results of the experiment found that the average machine running time before improvement has the average increase from 7.42 hours to 11.22 hours accounted for 51.12%, the repair average before and after the improvement be as the same, the frequency of the breakdown average reduce from 30.25 times to 18 times accounted for 40.49%, The machine availability value increase from 84.38% to 92.22% accounted for 7.84%, the overall efficiency of the machines increase from 58.15% to 76.69% accounted for 18.53% and the rate of machines emergency breakdown reduced from 3.51% to 2.22% accounted for 1.31%.

Article Details

How to Cite
Pornprasert, P., Karawek, S., Kittisuntaropas, K., & Boonrom, P. (2017). An Application of Preventive Maintenance Principles to Reduce the Machine Breakdown Time in the Handbag Manufacturing: A Case Study in Thai Silk Industry Co., Ltd. Thai Industrial Engineering Network Journal, 3(2), 15–21. Retrieved from https://ph02.tci-thaijo.org/index.php/ienj/article/view/178868
Section
Research and Review Article

References

[1] วันชัย ริจิตนิจ. การศึกษาการทางานและกรณีศึกษา. พิมพ์ครั้งที่8. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย; 2555.
[2] ประจวบ กล่อมจิตร. เทคนิคการเพิ่มผลผลิตในองค์กร: หลักการและตัวอย่างการปฏิบัติ. กรุงเทพฯ: ซีเอ็ดยูเคชั่น; 2557.
[3] สุวิทย์ ธรรมแสง. การควบคุมคุณภาพ.ขอนแก่น: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลอีสาน; 2558.
[4] ยุทธ ไกยวรรณ์ และพงศ์ หรดาร. เครื่องมือควบคุมคุณภาพ 7 ชนิด (7 QC Tools). กรุงเทพ: ศูนย์ส่งเสริมกรุงเทพ; 2555.
[5] โกศล ดีศีลธรรม. การจัดการบารุงรักษาสาหรับงานอุตสาหกรรม. กรุงเทพฯ: เอ็มแอนด์อี.; 2552.
[6] อนุศักดิ์ ฉิ่นไพศาล. การบารุงรักษา. กรุงเทพฯ: ซีเอ็ดยูเคชั่น; 2555.
[7] วัฒนา เชียงกูล เกรียงไกร ดารงรัตน์ ดลดิษฐ์ เมืองแมน. 2557. การจัดงานบารุงรักษาด้วย Reliability. กรุงเทพฯ: ซีเอ็ดยูเคชั่น.