การเพิ่มประสิทธิภาพของเครื่องบรรจุหลอดบีบสำหรับเครื่องสำอางโดยการประยุกต์ใช้เครื่องมือคุณภาพ
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้เป็นการศึกษาหาสาเหตุของปัญหาหลอดเสียและปรับปรุงกระบวนการบรรจุเครื่องสำอางของเครื่องบรรจุหลอดบีบอัตโนมัติโดยใช้เครื่องมือคุณภาพเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพของกระบวนการผลิต วิธีการวิจัยประกอบด้วยการศึกษากระบวนการผลิตผลิตภัณฑ์เครื่องสำอางหลอดรีโดยใช้หลักการ 3 จริง การเก็บรวบรวมข้อมูลของเสียด้วยแผ่นตรวจสอบ การวิเคราะห์ข้อมูลของเสียเพื่อจัดลำดับความสำคัญของปัญหาโดยใช้แผนภูมิพาเรโต การวิเคราะห์สาเหตุของปัญหาด้วยแผนภูมิก้างปลา และดำเนินการพิสูจน์สาเหตุโดยใช้เทคนิคการวิเคราะห์ปัญหาโดยการตั้งคำถาม 5W1H และเทคนิคการออกแบบการทดลองแบบแฟคทอเรียลเต็มรูปแบบ สำหรับ 3 ปัจจัย (8 การทดลอง) และทำการทดลองซ้ำอีกครั้งรวม 16 การทดลอง เพื่อหาปัจจัยในการปรับตั้งเครื่องจักรที่ทำให้เกิดของเสียน้อยที่สุด ผลการวิจัยพบว่า ปัจจัยที่ทำให้เกิดของเสียอันเนื่องมาจากเครื่องบรรจุ คือ ความเร็วเครื่องบรรจุ และรูปแบบการรองรับหลอด หลังจากที่มีการปรับปรุงการทำงานของเครื่องบรรจุ พบว่า ของเสียลดลงมากกว่า ร้อยละ 90 โดยเหลือเพียงร้อยละ 0.09 ของจำนวนการผลิต เมื่อเทียบกับ ร้อยละ 2.14 ก่อนการดำเนินการแก้ไข ค่าดัชนีวัดความสามารถของกระบวนการผลิต ทั้งค่าดัชนีวัดศักยภาพของกระบวนการในระยะยาว (Pp) และค่าดัชนีวัดสมรรถนะของกระบวนการในระยะยาว (Ppk) หลังการปรับปรุงมีค่ามากกว่า 1 ซึ่งแสดงถึงความสามารถของกระบวนการผลิตที่เพิ่มสูงขึ้น นอกจากนี้ ค่าประสิทธิภาพของกระบวนการผลิตที่วัดได้หลังการปรับปรุงจาก 30.67 ชั่วโมง ลดลงเหลือ 21.82 ชั่วโมง เพิ่มขึ้นอย่างมากถึงประมาณร้อยละ 71
Article Details
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารฯ ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารฯ หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใดๆ จะได้รับอนุญาต แต่ห้ามนำไปใช้เพื่่อประโยชน์ทางธุรกิจ และห้ามดัดแปลง
เอกสารอ้างอิง
[2] วีรพงษ์ เฉลิมจิระรัตน์. การแก้ปัญหาแบบ QC
วิธีการแก้ปัญหาในงานตามแบบฉบับญี่ปุ่น.
(พิมพ์ครั้งที่ 10). กรุงเทพฯ: สมาคมส่งเสริม
เทคโนโลยี (ไทย-ญี่ปุ่น). 2548.
[3] จุไรรัตน์ ลาธุลี. การลดของเสียในกระบวนการผลิตสวิตซ์ควบคุมกระจกมองข้างไฟฟ้า ด้วย กิจกรรมกลุ่มคิวซีซี. (วิทยานิพนธ์ปริญญาวิศวกรรมศาสตรมหาบัญฑิต). ชลบุรี: มหาวิทยาลัยบูรพา. 2559.
[4] จิราพิสิฐ ไชยอารีกุล. การลดเวลาสูญเปล่าจากการเปลี่ยนผลิตภัณฑ์ของเครื่องบรรจุหลอดอัตโนมัติ. (วิทยานิพนธ์ปริญญาวิศวกรรมศาสตรมหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี. 2550.
[5] ปิยมน โกศลชัย. การลดปริมาณของเสียใน
กระบวนการผลิต เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพ และ
ลดต้นทุน กรณีศึกษา บริษัท ผู้ผลิตถุงบรรจุนม จำกัด. (วิทยานิพนธ์ปริญญาวิทยาศาสตร
มหาบัณฑิต). ชลบุรี: มหาวิทยาลัยบูรพา. 2559.
[6] อฐิลักษณ์ เตียวติ, บุญชัย แซ่สิ้ว และศุภชัย วรรัตน์. การปรับปรุงกระบวนการผลิตเพื่อลดของเสียในกระบวนการผลิตโดยใช้หลักควบคุมคุณภาพ 7 อย่าง (7QC Tool) กรณีศึกษาการผลิตขึ้นรูปพลาสติกด้วยระบบสุญญากาศ. การประชุมวิชาการช่วยงานวิศวกรรมอุตสาหกรรม 30-31 ตุลาคม 2557. สมุทรปราการ .2557.
[7] ศุภวัชร์ เมฆบูรณ์และจีรวัฒน์ ปล้องใหม่. การลดของเสียในกระบวนการผลิตโพลิเมอร์โซลิด คาปาซิเตอร์. วิศวกรรมสารเกษมบัณฑิต, 7(1), 105-123. 2560.
[8] ปรัชญา พละพันธ์. คู่มือวิเคราะห์และจัดการ
ข้อมูลสถิติด้วย Minitab ฉบับมืออาชีพ (พิมพ์
ครั้งที่ 1). นนทบุรี: ไอดีซี พรีเมียร์. 2560.
หน้า 167.
[9] มงคล เหล่าวราพันธุ์. ชัชวาล มงคล. สุธี ประ
จงค์ศักดิ์. ลินดา นาคโปย. การปรับปรุง
ประสิทธิภาพกระบวนการผลิตสินค้าสีสเปรย์.
วารสารวิจัยและพัฒนาวไลยอลงกรณ์ในพระ
บรมราชูปถัมภ์ สาขาวิทยาศาสตร์และ
เทคโนโลยี. ปีที่ 1 ฉบับที่ 3(กันยายน-
ธันวาคม). 2561 หน้า 143-152.