การออกแบบและการพัฒนาเครื่องปลูกสับปะรดอัตโนมัติ

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้ได้ออกแบบและพัฒนาเครื่องปลูกสับปะรดแบบอัตโนมัติพ่วงท้ายรถแทรกเตอร์ขนาดไม่เกิน 60 แรงม้า โดยใช้วิธีการออกแบบเครื่องจักรกลและเก็บรวบรวมข้อมูลจากการทดลองมาวิเคราะห์และสรุปผล ปัจจัยที่ทำการศึกษาประกอบด้วย ความเร็วในการปลูก (ต้นต่อชั่วโมง) และความเร็วรอบของกลไกลูกเบี้ยวที่ส่งผลต่อการป้อนต้นสับปะรด (รอบต่อนาที)  ทำการปลูกแบบแถวคู่ ใช้ต้นกล้าพันธุ์ที่คัดตัดแต่งใบความยาว 30 เซนติเมตร มีน้ำหนักเฉลี่ย 250 - 300 กรัม บรรจุเรียงแถวเดียวลงในอุปกรณ์ตะกร้า และนำไปติดตั้งบนกระบะป้อนลำเลียงชนิดใช้ลูกกลิ้งแบบคู่ ขับเคลื่อนและควบคุมความเร็วจากการลากจูงของรถแทรกเตอร์โดยพ่วงท้ายแบบจุดพ่วง 3 จุด กลไกการปลูกและการป้อนลำเลียงเริ่มจากชุดเฟืองโซ่ที่ควบคุมด้วยชุดเฟืองล้อกำหนดระยะปลูกเคลื่อนที่ได้ระยะ 30 เซนติเมตร ลูกกลิ้งลำเลียงต้นกล้าสู่ช่องป้อนและเปิดช่องให้ต้นพันธุ์ตกสู่ร่องดินซึ่งถูกเปิดร่องไว้ด้วยชุดขาไถ และกลบโคนหน่อด้วยใบปาดกลบดิน ผลจากการทดลอง เครื่องปลูกสับปะรดอัตโนมัติมีความสามารถในการทำงาน 0.60 ไร่ต่อชั่วโมง ที่ความเร็วในการเคลื่อนที่ 0.33 เมตรต่อวินาที อัตราการสิ้นเปลืองน้ำมันเชื้อเพลิง 3.15 ลิตรต่อไร่ ประสิทธิภาพการปลูกสำเร็จร้อยละ 78.16 ต้นกล้ามีความเอียงประมาณ 65 องศาจากแนวระนาบ ความลึกปลูกเฉลี่ย 15.50 เซนติเมตร ระยะห่างระหว่างต้นเฉลี่ย 30.50 เซนติเมตร ระยะห่างระหว่างแถวเฉลี่ย 50 เซนติเมตร เมื่อวิเคราะห์ผลด้านเศรษฐศาสตร์เปรียบเทียบกับการปลูกโดยใช้แรงงานคนพบว่ามีจุดคุ้มทุนอยู่ที่ 11 ไร่ต่อปี และการคืนทุนที่ 137 ไร่ หรือ 29 วันทำงาน