การพยากรณ์ปริมาณการเติมแอมโมเนียที่เหมาะสมสำหรับการรักษาสภาพ น้ำยางสดในกระบวนการผลิตยางสกิม โดยใช้การถดถอยเชิงเส้น
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
กระบวนการผลิตยางสกิมมีขั้นตอนสำคัญคือการจับเนื้อยาง โดยปัจจุบันโรงงานผลิตยางสกิมใช้กรดซัลฟูริกเพื่อช่วยในการจับเนื้อยาง ซึ่งปริมาณการใช้มีความสัมพันธ์โดยตรงกับปริมาณแอมโมเนียในน้ำยางสด ดังนั้นการกำหนดปริมาณแอมโมเนียที่เหมาะสมจึงเป็นปัจจัยสำคัญที่ช่วยเพิ่มประสิทธิภาพและลดต้นทุนของกระบวนการผลิต งานวิจัยนี้จึงมีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาแบบจำลองการถดถอยเชิงเส้น (Linear Regression) สำหรับพยากรณ์ปริมาณแอมโมเนียที่เติมในน้ำยางสด ก่อนนำเข้าสู่กระบวนการผลิตยางสกิม โดยอาศัยข้อมูลนำเข้าที่เก็บรวบรวมจากโรงงานผลิตยางสกิม ประกอบด้วย จำนวนวันที่เก็บรักษาน้ำยางสด (Days) ปริมาณแอมโมเนียเริ่มต้นในน้ำยางสด (NH3 Init) และปริมาณกรดไขมันระเหยง่ายเริ่มต้นในน้ำยางสด (VFA Init) ซึ่งเป็นปัจจัยสำคัญที่ส่งผลต่อปริมาณแอมโมเนียที่ต้องเติม การวิเคราะห์ข้อมูลดำเนินการโดยใช้โปรแกรม WEKAผลการวิจัย พบว่า แบบจำลองการถดถอยเชิงเส้นสามารถพยากรณ์ปริมาณแอมโมเนียที่เติมได้อย่างแม่นยำ โดยค่าความถูกต้องของแบบจำลองที่วัดจากค่าสัมประสิทธิ์แสดงการตัดสินใจ (R2) เท่ากับ 0.980 ค่าคลาดเคลื่อนสัมบูรณ์เฉลี่ย (MAE) เท่ากับ 5.170 และค่าคลาดเคลื่อนกำลังสองเฉลี่ย (RMSE) เท่ากับ 5.751 ซึ่งอยู่ในเกณฑ์เหมาะสมต่อการนำไปพยากรณ์ นอกจากนี้ แบบจำลองการพยากรณ์ที่พัฒนาขึ้นสามารถลดการใช้ปริมาณแอมโมเนียได้ประมาณ 9% เมื่อเทียบกับวิธีการเดิมของโรงงาน ผลลัพธ์ที่ได้สามารถนำไปปรับปรุงกระบวนการผลิตยางสกิมให้มีประสิทธิภาพ และลดต้นทุนการใช้สารเคมีได้
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารฯ ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารฯ หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใดๆ จะได้รับอนุญาต แต่ห้ามนำไปใช้เพื่่อประโยชน์ทางธุรกิจ และห้ามดัดแปลง
เอกสารอ้างอิง
สำนักงานเศรษฐกิจการเกษตร, “สถานการณ์์สินค้าเกษตรที่สำคัญและแนวโน้มปี 2567,” กรุงเทพฯ: สำนักงานเศรษฐกิจการเกษตร, 2566.
วิจัยกรุงศรี, “แนวโน้มธุรกิจ/อุตสาหกรรมปี พ.ศ. 2566-2568:อุตสาหกรรมยางพาราแปรรูป,” จาก: https://www.krungsri.com/th/research/industry/industry-outlook/agriculture/rubber/io/rubber-2023-2025. (สืบค้นข้อมูล 10 มกราคม 2567).
วิกาญดา ทองเนื้อแข็ง, อุษา อ้นทอง และ นิรมล จันทรชาติ, “การจัดการน้ำเสียและกลิ่นเหม็นจากการผลิตยางแผ่นด้วยเทคโนโลยีชีภาพ น้ำหนักจุลินทรีย์ และน้ำหมักก๊าซชีวภาพ,” สงขลา: สถาบันวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยทักษิณ, 2561.
กรมควบคุมมลพิษ, “หลักปฏิบัติเพื่อการป้องกันมลพิษ (เทคโนโลยีการผลิตที่สะอาด) สำหรับอุตสาหกรรมรายสาขา อุตสาหกรรมน้ำยางข้น อุตสาหกรรมยางแท่งมาตรฐาน เอสทีอาร์ 20,” กรุงเทพฯ: กรมควบคุมมลพิษ, 2544.
ศิรินภา สันติภานุโสภณ และสอาด ริยะจันทร์, อิทธิพลของปริมาณแอมโมเนียในน้ำยางสดและระยะเวลาเก็บรักษาน้ำยางสดต่อค่าความคงตัวเชิงกล ปริมาณกรดไขมันระเหยได้ ปริมาณเจล ปริมาณฟอสเฟตของน้ำยางข้น และการจับตัวของน้ำยางสกิม, เอกสารสืบเนื่องจากการประชุมทางวิชาการของมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ครั้งที่ 47, มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, 17-20 มีนาคม 2552, หน้า 178-187.
กรมโรงงานอุตสาหกรรม, “คู่มือการจัดการสารเคมีอันตรายสูงกรดซัลฟูริก (Sulfuric acid),” กรุงเทพฯ: กรมโรงงานอุตสาหกรรม, 2553.
P. J. Smith and T. Brown. Application of Linear Regression in Industrial Forecasting. Journal of Industrial Statistics, 2022; 35(4): 98-112.
T. Nguyen and H. Tran. Energy Consumption Prediction in Steel Industry Using Linear Regression. International Journal of Energy Science. 2023: 58(3): 245-259.
W. R. Thompson. 2021. Chemical Usage Forecasting in Petrochemical Processes: A Statistical Approach. Chemical Engineering Transactions. 2021; 65: 315-322.
L. Chen and B. Wang. 2023. "Comparison of ARIMA and Machine Learning Models for Industrial Data Analysis," Computational Intelligence Journal. 19(4): 200-215.
