อิทธิพลของประเภทและความสูงของรองเท้าที่ใส่ ร่วมกับเฝือกแบบถอดได้ต่อการเดิน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
ผู้ป่วยโรคเบาหวานที่รับการรักษาแผลที่ฝ่าเท้าโดยใช้ Removable Cast Walker (RCW) สวม RCW เพียงร้อยละ 28 ของการเดินในแต่ละวันเท่านั้น สาเหตุหนึ่งอาจมาจากอุปกรณ์ที่สวมเท้าทั้งสองข้างมีความสูงแตกต่างกันทำให้สมดุลในการเดินเปลี่ยนไปและไม่เป็นธรรมชาติ หากลดอุปสรรคในการเดินของผู้ป่วยจะช่วยเพิ่มอัตราในการสวม RCW ปัจจัยความสูงและประเภทของรองเท้าที่สวมคู่กับ RCW จึงถูกนำมาใช้ในศึกษาการเดินของอาสาสมัคร จำนวน 5 คน ด้วยระบบ Motion Capture ภายใต้สถานการณ์ 4 แบบ คือ 1. สวมรองเท้าหุ้มส้นทั้งสองข้าง (เปรียบเป็นการเดินปกติ) 2. สวมรองเท้าหุ้มส้นกับ RCW 3. สวมรองเท้าหุ้มส้นเสริมความสูงกับ RCW และ 4. สวมรองเท้าไม่หุ้มส้นเสริมความสูงกับ RCW ผลการวิเคราะห์การเดิน (Gait Analysis) ในด้านความสมดุลระหว่างเท้าทั้งสองข้างและความแตกต่างระหว่างสถานการณ์ที่สวม RCW กับการสวมรองเท้าหุ้มส้นทั้งสองด้วยตัวชี้วัด 8 ตัว ได้แก่ 1. Walking Speed 2. Stride Length 3. Step Length 4. Step Width 5. Toe-Out Angle 6. Knee Sagittal Flexion 7. Body Vertical Displacement และ 8. Body Lateral Displacement พบว่า การสวมรองเท้าหุ้มส้นเสริมความสูงกับ RCW มีความสมดุลที่ดีที่สุด (แตกต่างกันร้อยละ 7.46) รองลงมา คือ การสวมรองเท้าหุ้มส้นไม่เสริมความสูง (ร้อยละ 11.07) และ การสวมรองเท้าหุ้มส้น (ร้อยละ 13.49) และเมื่อเปรียบเทียบกับการเดินปกติ พบว่า การสวมรองเท้าหุ้มส้นกับ RCW มีความแตกต่างน้อยที่สุด (ร้อยละ 20.17) ตามด้วย การสวมรองเท้าหุ้มส้นเสริมความสูง (ร้อยละ 21.16) และการสวมรองเท้าไม่หุ้มส้นเสริมความสูง (ร้อยละ 31.13) จึงสามารถสรุปได้ว่า การสวมรองเท้าหุ้มส้นเสริมความสูงดีที่สุดเมื่อสวมคู่กับ RCW เนื่องจากมีความสมดุลระหว่างเท้าทั้งสองข้างมากที่สุด และมีความใกล้เคียงกับการสวมรองเท้าหุ้มส้นไม่เสริมความสูงในความแตกต่างกับการเดินปกติ
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารฯ ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารฯ หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใดๆ จะได้รับอนุญาต แต่ห้ามนำไปใช้เพื่่อประโยชน์ทางธุรกิจ และห้ามดัดแปลง
เอกสารอ้างอิง
M. Edmonds, C. Manu, และ P. Vas, “The current burden of diabetic foot disease”, Journal of Clinical Orthopaedics and Trauma. 2021; 17: pp. 88, doi: 10.1016/j.jcot.2021.01.017.
สมเกียรติ โพธิสัตย์ และคณะ, “การดูแลรักษาผู้ป่วยที่มีแผลที่เท้า”, ใน แนวทางการตรวจคัดกรองและดูแลรักษาภาวะแทรกซ้อนที่เท้าในผู้เป็นเบาหวาน, 2558. [ออนไลน์]. Available at: https://www.rihes.cmu.ac.th/news/wp-content/uploads/2017/07/07.3-Unlocking-The-Shoe-Issue-for-Diabetic-Patients-in-Chiang-Mai-%E0%B9%80%E0%B8%97%E0%B9%89%E0%B8%B2.pdf
D. G. Armstrong, L. A. Lavery, H. R. Kimbriel, B. P. Nixon, และ A. J. M. Boulton, “Activity Patterns of Patients With Diabetic Foot Ulceration: Patients with active ulceration may not adhere to a standard pressure off-loading regimen”, Diabetes Care. 2003; 26(9): 2595–2597, doi: 10.2337/diacare.26.9.2595.
P. R. Cavanagh และ S. A. Bus, “Off-loading the diabetic foot for ulcer prevention and healing”, Journal of Vascular Surgery. 2010; 52(3): 37S-43S, doi: 10.1016/j.jvs.2010.06.007.
R. T. Crews, F. Sayeed, และ B. Najafi, “Impact of strut height on offloading capacity of removable cast walkers”, Clin Biomech (Bristol, Avon). 2012; 27(7): 725–730.
doi: 10.1016/j.clinbiomech.2012.03.001.
S. Karasawa, M. Yamamoto, J. Sakurai, S. Kawasaki, และ H. Kobayashi, “The Impact of Footwear on Posture, Gait and Balance”, Health. 2022; 14(2). doi: 10.4236/health.2022.142016.
“(PDF) The mental representation of the human gait in young and older adults”, ResearchGate, doi: 10.3389/fpsyg.2015.00943.
J. Perry และ J. M. Burnfield, Gait Analysis: Normal and Pathological Function, 2nd พิมพ์ครั้งที่. SLACK Incorporated, 2010.
“Timed Up and Go Test (TUG)”, Physiopedia. สืบค้น: 11 มกราคม 2025. [ออนไลน์]. Available at: https://www.physio-
pedia.com/Timed_Up_and_Go_Test_(TUG)
E. Rowe, M. K. Beauchamp, และ J. Astephen Wilson, “Age and sex differences in normative gait patterns”, Gait & Posture. 2021; 88: 109–115, doi: 10.1016/j.gaitpost.2021.05.014.
B. M. Nigg, V. Fisher, และ J. L. Ronsky, “Gait characteristics as a function of age and gender”, Gait & Posture. 1994; 2(4): doi: 10.1016/0966-6362(94)90106-6.
ถิรจิต บุญแสน, “ดัชนีมวลกาย สำคัญอย่างไร”, คณะแพทยศาสตร์ศิริราชพยาบาล มหาลัยมหิดล. สืบค้น: 13 มีนาคม 2025. [ออนไลน์].
Available at:https://www.si.mahidol.ac.th/th/healthdetail.asp?aid=1361
V. Rosso, V. Agostini, R. Takeda, S. Tadano, และ L. Gastaldi, “Influence of BMI on Gait Characteristics of Young Adults: 3D Evaluation Using Inertial Sensors”, Sensors (Basel). 2019; 19(19): 4221. doi: 10.3390/s19194221.
