Microbiological Quality of Khanom Chin
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
Microbiological quality of ready-to-eat food (Khanom Chin) in Municipal of Maha Sarakham Mueang District, Maha Sarakham Province was evaluated during during November 2018 to January 2019. A total 60 samples were randomly collected from 4 vendors, 3 vending carts and 13 restaurants. Total bacteria, yeast and mold enumeration was evaluated by Standard plate count agar method. The data were analyzed by frequency and percentage complied with the Microbiological Quality Standard of Ready-to-eat Food, Department of Medical Science, Ministry of Public Health, 2017. The results showed that, 19 samples (31.67%) excessed of the microbiological quality comply with the standard, including 2 samples (3.33%) contaminated total bacteria above 1X106 CFU/gram, and 17 samples (28.33%) contaminated yeast and mold above 1X104 and 500 CFU/gram, respectively. Thus, Khanom Chin sold in Municipal Maha Sarakham Mueang District, Maha Sarakham Province should be improved the quality and personal hygiene for consumer’s safety.
Article Details
References
กรมวิทยาศาสตร์การแพทย์. (2550). ข้อบัญญัติของมาตรฐานอาหารกรุงเทพมหานคร.กระทรวงสาธารณสุข. 3 (4): 5-8.
กรมวิทยาศาสตร์การแพทย์. (2553). ข้อกำหนดของมาตรฐานอาหารและน้ำที่ปลอดภัย.กระทรวงสาธารณสุข. 5 (2): 4-6.
กรมวิทยาศาสตร์การแพทย์. (2560). เกณฑ์คุณภาพทางจุลชีววิทยาของอาหารและภาชนะสัมผัสอาหาร. กระทรวงสาธารณสุข. บริษัทพีทู ดีไซน์ แอนด์ พริ้นท, นนทบุรี.
กรมอนามัยกระทรวงสาธารณสุข. (2556). การเฝ้าระวังผู้ป่วยอาหารเป็นพิษ กระทรวงสาธารณสุข. 4 (5): 7-9.
กองสุขาภิบาล. (2554). การปนเปื้อนของจุลินทรีย์ในอาหารพร้อมบริโภค. กองสุขาภิบาล.7(3): 6-8.
คมศักดิ์ สุมังเกษตร, ประดิษฐ์ ภัทรประสิทธิ์ และกิตติพล เกศมณี. (2556). การสำรวจผู้บริโภคเกี่ยวกับการบริโภคขนมจีน. กรุงเทพฯ: ปริญญาวิทยาศาสตรบัณฑิต, สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง.
นงลักษณ์ พิลาลัย. (2547). แบคทีเรียที่เกี่ยวข้องกับโรค (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: Noble Print.
นันทนา แก้วตา. (2556). น้ำยาขนมจีน. สำนักพิมพ์มติชน, กรุงเทพมหานคร.
บุญเลี้ยง สุพิมพ์. (2560). คุณภาพด้านจุลชีววิทยาของอาหารปรุงสำเร็จที่จำหน่ายในโรงอาหารมหาวิทยาลัยราชภัฏเลย. เลย: วิทยานิพนธ์ปริญญาวิทยาศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย.
บุษกร พรมพล, กมล จันแจ่ม และจตุพร ยิ้มแย้ม. (2554). คุณภาพทางจุลชีววิทยาของเต้าคั่วที่จำหน่ายในอำเภอป่าพะยอมและเมืองจังหวัดพัทลุง ประเทศไทย. วารสารมหาวิทยาลัยทักษิณ. 20 (3): 133-140.
พิมพ์เพ็ญ พรเฉลิม, สุปัญญา ไชยชาญ และสุพรัตน์ ทิพยเศวต. (2551). การเสื่อมเสียของอาหารเชียงใหม่: ปริญญาวิทยาศาสตรบัณฑิต, มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ลลิตา คำจันทร์. (2558). การปนเปื้อนจุลินทรีย์ในตัวอย่างอาหาร. สงขลา: ปริญญาวิทยาศาสตรบัณฑิต, มหาวิทยาลัยสงขลา.
สิริพันธุ์ ศรีสิทธิ์. (2547). ปัจจัยที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการบริโภคอาหาร ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ.
กรุงเทพฯ: วิทยานิพนธ์ ปริญญาวิทยาศาตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
สุดชฎา วงษา. (2547). การตรวจคุณภาพทางจุลชีววิทยา. สุราษฎร์ธานี: วิทยานิพนธ์ ปริญญาวิทยาศาตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี.
สุมาลี เหลืองสกุล. (2540). คู่มือปฏิบัติการจุลชีววิทยาทางอาหาร. ชัยเจริญ. กรุงเทพฯ.
สำนักคุณภาพและความปลอดภัยอาหาร. (2553). เกณฑ์คุณภาพทางจุลชีววิทยาของอาหารและภาชนะสัมผัสอาหาร ฉบับที่ 3 กรมวิทยาศาสตร์การแพทย์ กระทรวงสาธารณสุข. [Online] http://dmsclibrary.moph.go.th/ebooks/files/micro-ISBN60.pdf [3 มีนาคม 2562].
สำนักงานคณะกรรมการอาหารและยา. (2552). ปัจจัยภายในเป็นปัจจัยภายในเนื้ออาหารที่มีผลต่อการ เจริญของจุลินทรีย์ ฉบับที่ 4 กรมวิทยาศาสตร์การแพทย์ กระทรวงสาธารณสุข. [Online] http://food.fda.moph.go.th/law/command_fda.php [3 มีนาคม 2562].
สำนักระบาดวิทยากรมควบคุมโรค กระทรวงสาธารณสุข. (2555). โรคติดเชื้อทางอาหาร ฉบับที่ 5
กรมวิทยาศาสตร์การแพทย์. [Online] httph://smd.wu.ac.th>uploads.>2017/12 [3 มีนาคม 2562].