การศึกษาปริมาณซัคคารินที่เหมาะสมในการผลิตวุ้นสวรรค์

ผู้แต่ง

  • ภัทราพร ยุธาชิต คณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา
  • กนกทิพย์ ศรีสุภักดิ์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา
  • เสาวลักษณ์ เงินเย็น มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา

คำสำคัญ:

วุ้นสวรรค์, อะซีโตแบคเตอร์ ไซลีนัม, ซัคคาริน

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปริมาณโซเดียมซัคคารินที่เหมาะสมต่อการผลิตวุ้นสวรรค์จากน้ำมะพร้าวโดยเชื้อแบคทีเรีย Acetobacter xylinum TISTR 975  โดยมีการศึกษาปริมาณโซเดียมซัคคารินร้อยละ 0.006 และ 0.012 (โดยน้ำหนัก) เปรียบเทียบกับชุดควบคุม (น้ำตาลซูโครสร้อยละ 5 โดยน้ำหนัก) ที่มีผลต่อความหนา  น้ำหนัก สี และเนื้อสัมผัสของวุ้นที่ผลิตได้ จากนั้นเลือกสภาวะการหมักที่เหมาะสมไปใช้ในการเปรียบเทียบการประเมินทางประสาทสัมผัสวุ้นในน้ำเชื่อม ผลการศึกษาพบว่า ปริมาณโซเดียมซัคคารินที่เหมาะสมต่อการหมักด้วย A. xylinum TISTR 975 ในน้ำมะพร้าว คือ ร้อยละ 0.006 (โดยน้ำหนัก)  ภายหลังการหมักเป็นเวลา 10 วัน สามารถผลิตวุ้นได้ความหนาและน้ำหนักเท่ากับ 13.88 มิลลิเมตร และ 42.44 กรัม วุ้นที่ได้มีสีขาวสีขาวอมเหลือง  ลักษณะเนื้อสัมผัสมีค่าความแข็ง  ค่าแรงยึดเกาะ และค่าการทนต่อการเคี้ยวมีแนวโน้มลดลงแตกต่างจากชุดควบคุม (P £ 0.05) และผลการประเมินทางประสาทสัมผัสของวุ้นมะพร้าวในน้ำเชื่อมมีคะแนนความชอบโดยรวมเฉลี่ยเท่ากับ 7.43 ไม่แตกต่างจากชุดควบคุม (P>0.05) โดยมีคะแนนเท่ากับ 7.01

References

เกรียงไกร พัทยากร, อรัญญา พรหมกูล และ วรรณทิชา เศวตบวร. (2558). คุณลักษณะของแบคทีเรียวุ้นสวรรค์ที่ผลิตได้จากแก้วมังกร. แก่นเกษตร 43.ฉบับพิเศษ 1 น. 917-921.

จุฬาลักษณ์ เขมาชีวะกุล. (2559). การผลิตแบคทีเรียเซลลูโลสสายพันธุ์ Acetobacter xylinum และการประยุกต์ใช้ในอุตสาหกรรม. การเกษตรราชภัฏ. 15(2), pp. 25-33.

วราวุฒิ ครูส่ง.(2551). การบริหารจัดการจุลินทรีย์ในกระบวนการหมัก. ในสถาบันอาหาร, การบริหารจัดการจุลินทรีย์ในอุตสาหกรรมอาหาร. (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพฯ: ฝ่ายบริการวิชาการสถาบันอาหาร.

อนันต์ บุญปาน สิริแข พงษ์สวัสดิ์ และ จิรพรรณ คำผา. (2559). การศึกษาสภาวะที่เหมาะสมในการผลิตวุ้นสวรรค์จากกากน้ำตาล. ภาควิชาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีการอาหาร คณะอุตสาหกรรมเกษตร มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์. กรุงเทพมหานคร : มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์

อุษา ภูคัสมาส. (2556). น้ำตาลและบทบาทสำคัญของสารให้ความหวาน. วารสารวิชาการ. 43 (1), pp. 33-39.

เอกหทัย แซ่เตีย. (2558). น้ำตาลเทียม ใช้ได้ปลอดภัยจริง. Health today. 15(176), pp. 54-56.

Chawla, P.R., Bajaj, I.B., Survasc, S.A. and Singhal, R.S. (2009). Microbial cellulose : Fermentative Production and

Applications. Food Technology and biotechnology. 47 (2), pp. 107-124

Dhartiben, K. B. and Aparnathi, D. K. (2017). Chemistry and use of artificial intense sweeteners. International journal of Current Microbiology and Applied Sciences. 6 (6), pp.1283-1296.

Maichan, M. (2012). Production of bacterial cellulose by Acetobacter xylinum TISTR086 using agricultural products as carbon sources. Journal of Research Science and Technology for Learning. 3 (2), pp. 92-97.

Mortensen, A. (2006). Sweeteners permitted in the European Union: safety aspects. Scandinavian journal of food and Nutrition. 50 (3), pp. 104-116.

Oldacay, M. and Erdem, G. (2016). The effect of sodium saccharin on the growth of Escherichia coli, Proteus,

Pseudomonas aeruginosa,Staphylococcus epidermidis, Staphylococcus aureus and Enterococcus faecalis.

Turk Mikrobiyol cem Derg.(30), pp. 35-37.

Weekley, B.L., Kimbrough, D.T. and Llewellyn, C. G. (1990). The artificial sweeteners, aspartame and saccharin, alter in vitro bacterial growth: A preliminary study. Springer Science Business Media New York.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

2020-12-25