ความหลากหลายและการใช้ประโยชน์พื้นบ้านพืชวงศ์ขิงในอำเภอแกดำ จังหวัดมหาสารคาม

Areerat Ragsasilp; Wilaijit Numpulsuksant; Surapon Saensouk; Piyaporn Saensouk

Areerat Ragsasilp สาขาวิชาการจัดการสิ่งแวดล้อมและทรัพยากร คณะสิ่งแวดล้อมและทรัพยากรศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม
Wilaijit Numpulsuksant หน่วยวิจัยอนุกรมวิธานพืชและสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังและการประยุกต์ใช้ สถาบันวิจัยวลัยรุกขเวช มหาวิทยาลัยมหาสารคาม
Surapon Saensouk หน่วยวิจัยอนุกรมวิธานพืชและสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังและการประยุกต์ใช้ สถาบันวิจัยวลัยรุกขเวช มหาวิทยาลัยมหาสารคาม
Piyaporn Saensouk หน่วยวิจัยอนุกรมวิธานพืชและสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังและการประยุกต์ใช้ ภาควิชาชีววิทยา คณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม

Keywords: Diversity, Zingiberaceae, Traditional utilization

Abstract

Diversity and traditional utilization of Zingiberaceae in Kae Dum District, Maha Sarakham Province is studied between October 2017 and September 2018. Fourteen species of Zingiberaceae are, namely WanMaHaSaNe (Alpinia mutica Roxb.), KhaBan (Alpinia galanga L.), KhaTaDaeng (A. siamensis K. Schum.), KraChai (Boesenbergia rotunda (L.) Mansf.), KraChiewDaeng (Curcuma angustifolia Roxb.), KhaMin (C. longa L.), KraChiewKaw (C. singularisGagnep.), WanDokThong (Elettariopsis wandokthong Picheans & Yupparach), DaLha (Etlingera elatior (Jack) R. M. Sm), DokKaoPansa (Globba schomburgii C. H. Wright), MaHaHong (Hedychium coronarium J. Koenig), Khing (Zingiber officinale Roscoe), Plai (Z. montanum (Koenig) Link ex Dietr.) and ETua (Z. zerumbet (L.) Sm.) were recognized. The utilizations of Zingiberaceae is reported six uses which are foods with spices (49.25 %), medicines (25.44 %), ornamental (9.02 %), dyes (4.89 %), rituals (7.89 %) and economic (4.14 %). The most parts of the plants utilized include rhizomes (40%), pseudostems (20%), inflorescences (20%), roots (10%) and whole plants (10%).

Downloads

Download data is not yet available.

References

จรัญ มากน้อย, สุรพล แสนสุข, เกศริน มณีมูน และวิทยา ปองอมรกุล. (2559). การใช้ประโยชน์พืชวงศ์ขิง.องค์การสวนพฤกษศาสตร์ กระทรวงทรัพยากรและสิ่งแวดล้อม.

พวงเพ็ญ ศิริรักษ์. (2551). การศึกษาพืชวงศ์ขิง (Zingiberaceae) ในประเทศไทย. NUScience, 5(2), 119 – 128.

พัชรียา บุญกอแก้ว. (2556). บัญชีรายการทรัพย์สินชีวภาพพืชวงศ์ขิง. สำนักงานพัฒนาเศรษฐกิจจากฐานชีวภาพ (องค์การมหาชน)

สุรพล แสนสุข, ปิยะพร แสนสุข และณชยุต จันท์โชติกุล. (2560). ความหลากหลายและการใช้ประโยชน์พื้นบ้านของพืชวงศ์ขิง ในจังหวัดหนองคายประเทศไทย. วารสารวิทยาศาสตร์ มข., 45(3), 574-594.

สำนักงานหอพรรณไม้ กรมอุทยานแห่งชาติสัตว์ป่าและพันธ์ุพืช. (2557). ชื่อพรรณไม้แห่งประเทศไทย เต็ม สมิตินันทน์ (ฉบับแก้ไข เพิ่มเติม). กรุงเทพฯ: สำนักงานหอพรรณไม้ สำนักวิจัยการอนุรักษ์ป่าไม้และพันธุ์พืชกรมอุทยานแห่งชาติสัตว์ป่า และพันธ์ุพืช.

Larsen, K. and Larsen, S. S. (2006). Gingers of Thailand. Queen Sirikit Botanic Garden, Chiamg Mai, Thailand.