การลดความสูญเปล่าเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพกระบวนการผลิตไม้กวาดทางมะพร้าว กรณีศึกษา วิสาหกิจชุมชนบ้านบุ่งหวาย จังหวัดอุบลราชธานี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อลดความสูญเปล่าเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพกระบวนการผลิตไม้กวาดทางมะพร้าว เริ่มจากแผนภูมิกระบวนการไหล (Flow Process Chart) เวลาที่ใช้ในแต่ละขั้นตอนกับระยะทางที่ใช้ในการเคลื่อนที่ พบว่ากระบวนการผลิตทั้งหมด 29ขั้นตอน นำมาสู่แผนภูมิ Why-Why แสดงความสัมพันธ์ระหว่างปัญหากับสาเหตุทั้งหมดที่เป็นไปได้รวมไปถึงวิเคราะห์ความสูญเปล่า(7 wastes) พบว่ามีปัญหาจากขั้นตอนการทำงานมากเกินไป วิธีการทำงานซับซ้อน และมีความเสี่ยงในการเกิดอุบัติเหตุจากวิธีการทำงาน ผู้ศึกษาออกแบบอุปกรณ์จับยึด(Jig/Fixture) มาประยุกต์ใช้ในการทำงานหลังปรับปรุง โดยออกแบบอุปกรณ์จับยึดเพื่อคัดแยกขนาดและตัดทางมะพร้าวให้ได้ขนาดความยาว 40 และ 50 เซนติเมตรตามลำดับ อุปกรณ์ช่วยลดความสูญเปล่าในขั้นตอนการทำงานมากเกินไป การออกแบบอุปกรณ์จับยึดและช่วยให้พนักงานทำงานสะดวก รวดเร็ว ใช้เวลาน้อย ในขณะที่ได้ปริมาณของงานมากขึ้นกว่าเดิม ผลลัพธ์ที่ได้จากอุปกรณ์จับยึดยังลดกิจกรรมการตัดปลายไม้กวาดทางมะพร้าวออกจากกระบวนการผลิต นอกจากนี้อุปกรณ์จับยึดที่ออกแบบมาถูกนำมาใช้งานในกิจกรรมเลื่อยตัดโคนเพื่อป้องกันการเกิดอุบัติเหตุจากใบเลื่อย ผลลัพธ์ที่ได้หลังจากปรับปรุงวิธีการทำงานพบว่า ในขั้นตอนการตัดลวด สามารถลดพนักงานจาก 2 คนเหลือ 1 คน ลดของเสียจากเศษลวด และรอบเวลาในการผลิตลดลงจาก 46 นาที/ด้าม เหลือ 40 นาที/ด้าม คิดเป็นร้อยละ 13.04
Article Details
เอกสารอ้างอิง
สงเสริมเทคโนโลยี (ไทย-ญี่ปุน), 2559.
[2] วิจิตร ตัณฑสุทธิ์, วันชัย ริจิรวนิช, จรูญ มหิทธาฟอง
กุล, และชูเวช ชาญสงาเวช, การศึกษาการทํางาน, พิมพ
ครั้งที่ 3, กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย, 2539.
[3] วชิระ มีทอง, การออกแบบจิ๊กและฟิกซ์เจอร์ (ฉบับปรับปรุง), กรุงเทพฯ: สมาคมสงเสริมเทคโนโลยี (ไทย-ญี่ปุน), 2559.
[4] ฮิโตชิ โอกุระวิเชียร เบญจวัฒนาผล และสมชัย อัครทิวา, Why-Why Analysis เทคนิคการวิเคราะห์อย่างแก่นถึงเพื่อปรับปรุงสถานประกอบการ, กรุงเทพฯ: สมาคมสงเสริมเทคโนโลยี (ไทย-ญี่ปุน), 2545.
[5] คลอเคลีย วจนะวิชากร, ปานจิต ศรีสวัสดิ์, และวรัญญู ทิพย์โพธิ์. 2559. การปรับปรุงประสิทธิภาพกระบวนการผลิตเพื่อลดความสูญเปล่าและเพิ่มคุณภาพผลิตภัณฑ์เครื่องปั้นดินเผา กรณีศึกษา ชุมชนเครื่องปั้นดินเผาปากห้วยวังนอง อุบลราชธานี. วารสารวิชาการ วิศวกรรมศาสตร์ ม.อบ. 9(2).38-46.
[6] คลอเคลีย วจนะวิชากร, เชษฐ์ ศรีไมตรี, และปานจิต ศรีสวัสดิ์. 2559.แนวทางการแก้ปัญหาการผลิตหวดนึ่งข้าวเหนียวอัตโนมัติ กลุ่มจักสานชุมชนบ้านหนองขอน อุบลราชธานี.วารสารวิชาการ วิศวกรรมศาสตร์ ม.อบ.9(1).48-60.
[7] สัญลักษณ์ บุญอินทร์, ศีขรินทร์ สุขโต, 2561. การเพิ่มผลิตภาพแรงงานในกิจกรรมคลังสินค้าโดยเทคนิค ECRS และการจัดสมดุลงาน. การประชุมข่ายงานวิศวกรรมอุตสาหการ ประจำปี 2561, อุบลราชธานี, ประเทศไทย, 23-26 กรกฎาคม: 58-63.
[8] สุภาภรณ์ สุวรรณรังสี และเดชา พวงดาวเรือง .2555. การลดความสูญเปล่าของกระบวนการผลิตข้าวกล้องงอก กรณีศึกษา กลุ่มเกษตรกรบ้านจำปา จังหวัดสกลนคร. การประชุมวิชาการข่ายงานวิศวกรรมอุตสาหการ ประจำปี 2555, เพชรบุรี, ประเทศไทย, 17-19 ตุลาคม: 253-260.
[9] ธารชุดา พันธ์นิกุล, ดวงพร สังฆะมณี, และปรีดาภรณ์ งามสง่า. 2557 การปรับปรุงประสิทธิภาพในกระบวนการผลิตด้วยเครื่องมือทางวิศวกรรมอุตสาหการ กรณีศึกษา: โรงงานประกอบรถจักรยาน. การประชุมวิชาการข่ายงานวิศวกรรมอุตสาหการ ประจำปี 2557, สมุทรปราการ, ประเทศไทย, 30-31 ตุลาคม,
[10] จรวยพร แสนทวีสุข, ธน ทองกลม, วิภาดา ศรีหมื่น, และภัทรา สุขประเสริฐ. 2559. การประยุกต์ใช้เครื่องมือทางวิศวกรรมอุตสาหการในการเพิ่มประสิทธิภาพการผลิต กรณีศึกษา กลุ่มผลิตไม้ตีพริก ชุมชนบ้านคำเจริญสุข. งานประชุมวิชาการระดับชาติ ม.อบ.วิจัย ครั้งที่ 10, มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี, 7 – 8 กรกฎาคม: 59-72.
