EFFICIENCY IMPROVEMENT IN FILLING PROCESS: A CASE STUDY OF COMPOUND CLAY MANUFACTURER FOR CERAMIC INDUSTRY
Keywords:
Process improvement, Multiple activity chart, Ceramic industry, ECRSAbstract
The purpose of this research is to study the preliminary information and find ways to improve and increase efficiency in the mixed soil filling process of a compound clay manufacturer. By using the Multiple Activity Chart as a starting tool, operating data of a case company were recorded, analyzed, and identified improvement solutions with focus on waste reduction under ECRS principle. Results were then evaluated and compared between pre and post implementation. We found that there were two problems associated with the filling process: 1) Machine and employee idle time 2) Machine efficiency is not performed at its best. With ECRS guidelines, we conducted three improvement approaches: 1) Combined operating procedures and working areas together. 2) Rearranged sequences of mixed soil packaging process for both machines and employees. and 3) Simplified working procedures by taking off steel beams in positions that obstructed employee movement. The improvement results showed that the time spent filling per bag was reduced by 53.00%. The percentage of machine efficiency increased by 89.58%. Work rate of the 1st and 2nd employees went up 26.94% and 43.86% respectively. As a result, the overall process productivity increased 105.88% and the company could save labor expenses by 19,320 Baht per year.
References
กรณ์ฐิกูล วราวงษ์หิรัณ. (2559). การปรับปรุงประสิทธิภาพกระบวนการผลิตในสายการผลิตชิ้นส่วนยานยนต์. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยบูรพา, ชลบุรี.
จักรพงษ์ เพ็งแจ่มใส. (2560). การปรับปรุงการบำรุงรักษาเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพสำหรับเครื่องปรับอากาศแบบแยกส่วน. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์, กรุงเทพฯ.
จำลักษณ์ ขุนพลแก้ว. (2546). หลักการเพิ่มผลผลิต (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: สถาบันเพิ่มผลผลิตแห่งชาติสำนักพิมพ์โรงพิมพ์ประชาชน.
ประเสริฐ อัครประถมพงศ์. (2552). การลดความสูญเปล่า ด้วยหลักการ ECRS. ค้นจาก https://cpico.wordpress.com.
ภัทรนิษฐ์ บุญวัง. (2556). การประยุกต์แนวคิดแบบลีนเพื่อลดความสูญเปล่าในการผลิต กรณีศึกษาบริษัท ABC จำกัด. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยบูรพา, ชลบุรี.
ภีมพร ประเสริฐ และคณิศร ภูนิคม. (2013). การลดความสูญเปล่าในกระบวนการผลิตกระถางกรณีศึกษากลุ่มวิสาหกิจชุมชนในจังหวัดอุบลราชธานี. Journal of Industrial Technology Ubon Ratchathani Rajabhat Universit, 3(6), 61-72.
หัสดินทร์ สอนปะละ. (2560). แรงจูงใจและส่วนประสมการตลาดที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมการซื้อเซรามิกส์ของนักท่องเที่ยวชาวไทยในเอาท์เลทเซรามิกส์ จังหวัดลำปาง. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, กรุงเทพฯ.
องุ่น สังขพงศ์ และสถาพร ทองคำ.(2556). การเพิ่มผลผลิตของสายการผลิตกุ้งไม่มีหัวแช่แข็งในอุตสาหกรรมแปรรูปสัตว์น้ำ. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์, สงขลา.
อนุธิดา ประเสริฐศักดิ์. (2554). การลดต้นทุนเพื่อความยั่งยืนของธุรกิจ. วารสารมหาวิทยาลัยคริสเตียน, 17(1), 1-10.
Kasidit, S., & Chusak, S. (2007). Productivity Improvement with Line Balancing Technique by Genetic Algorithm. In Proceeding of 7th National Conference of Industrial Engineering Network. (IE Network), Petchaburi, 685 – 692.
Phiphop, L. (2005). Production Planning and Control. Bangkok: Technology Promotion Association (Thailand-Japan) Press. 83-96.
Ratchawan, K., & Neausom, T. (1995). Motion and Time Study. Bangkok: Physic Center Press, 48-62.
Wichai, C. & Chaleormpol, B. (2008). Application of Production Line Balancing Technique for Productivity with Electronic Part Assembly Industry. KKU Research Journal, 13(8), 969-980.
