A study of absorption capacity of zinc ions onto coffee residue activated carbon
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research was focused on the adsorption capacity of zinc ion (Zn2+) from activated carbon derived from coffee residue via chemical activation and carbonization processes. The derived activated carbon was characterized in physical terms of porosity, iodine adsorption capacity (followed by ASTM D4607 - 94(2011)), specific surface area, total pore volume and average pore diameters (followed by ASTM D6556 - 10). The optimum conditions were synthesized of activated carbon from coffee residue as follow: using H3PO4 as the activator, the activation temperature of 450 OC and activation time of 3 hrs. The characteristics of the derived activated carbon produced under optimum conditions were an iodine number of 587 mg/g, specific surface area of 1,201 m2/g, total pore volume of 0.799 cm3/g and average pore diameters of 2.71 nm. In addition, this research was studied the optimum condition for the adsorption of zinc ions by the derived activated carbon. The optimum conditions were composed of the concentration of lead (II) ions at 80.619 ppm and stirring time at 3 hrs.
Article Details
- Content and information in articles published in NKRAFA Journal of Science and Technology are comment and responsibility of authors of articles directly. Journal editorial do no need to agree or share any responsibility.
- NKRAFA Journal of Science and Technology Articles holds the copyright of the content, pictures, images etc. which published in it. If any person or agency require to reuse all or some part of articles, the permission must be obtained from the NKRAFA Journal of Science and Technology.
References
สถาบันวิจัยพืชสวน กรมวิชาการเกษตร. (2561). ยุทธศาสตร์กาแฟ ปี 2560 – 2564. กรุงเทพมหานคร: สถาบันวิจัยพืชสวน.
วริทธิ์นันท์ ชุมประเสริฐ และคณะ. (2563). กาแฟคุณภาพ...ทางออกของเกษตรกรไทย. แบ่งปันความรู้...สู่ภูมิภาค. (2): 1-3.
ปัทมา หาญนอก, ภารดี ธรรมาภิชัย และกฤษฎา สารหงส์. (2563) การตรวจสอบเบื้องต้นลักษณะทางกายภาพของข้าวโพดปลูกในดินที่ประกอบด้วยกากกาแฟ. วารสารผลิตกรรมการเกษตร. 2(3): 63-72.
อนุชา เสลานอก, ธีระยุทธ์ เพ็งชัย และมาริญา ทรงปัญญา. (2561). การศึกษาแนวทางการนำกากกาแฟมาใช้เป็นวัตถุดิบในการออกแบบผลิตภัณฑ์ชุดสปา. วารสารวิจัยการออกแบบแห่งเอเชีย. 1(1): 45-53.
นฤภัทร ตั้งมั่นคงวรกูล และพัชรี ปรีดาสุริยะชัย. (2558). การศึกษากากกาแฟและกากชามาใช้ประโยชน์ในรูปเชื้อเพลิงอัดแท่ง. วารสารมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ (สาขาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี). 7(13): 15-26.
ธัญพิสิษฐ์ พวงจิก. (2558). ถ่านกัมกัมม์จากไม้ไผ่: ตลาดยังมีความต้องการสูง?. วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี. 23(6): 945-954.
วิรังรอง แสงอรุณเลิศ. (2558). การดูดซับสีย้อมผ้าด้วยถ่านกัมมันต์ที่ผลิตจากเปลือกไข่และเปลือกหอยแครงโดยวิธีกระตุ้นทางเคมี. วารสารวิชาการวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์. 7(7): 97-110.
ธีรดิตถ์ โพธิตันติมงคล. (2560). ถ่านกัมมันต์จากวัสดุเหลือใช้ทางการเกษตรโดยการกระตุ้นทางเคมีเพื่อประยุกต์ใช้กำจัดสารมลพิษในน้ำ. วารสารหน่วยวิจัยวิทยาศาสตร์ เทคโนโลยี และสิ่งแวดล้อมเพื่อการเรียนรู้. 8(1): 196-214.
พัชรี คำธิตา และธนกรกาญจน์ ลิ้มเลิศเจริญวนิช. (2562). การบำบัดน้ำมันหล่อลื่นที่ใช้แล้วด้วยกรดอะซิติกพร้อมกับการดูดซับโลหะหนักด้วยถ่านกัมมันต์จากผักตบชวา. วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี. 27(1): 56-67.
สำนักงานนโยบายและแผนทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม. (2564). รายงานสถานการณ์คุณภาพสิ่งแวดล้อม พ.ศ.2563. พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพมหานคร: หนึ่งเก้าสองเก้า.
ฉวีวรรณ เพ็งพิทักษ์. (2562). ถ่านกัมมันต์. สาระน่ารู้ กรมวิทยาศาสตร์บริการ, กุมภาพันธ์.
ธัญญาลักษณ์ เกียรติธนาสกุล. (2552). การเตรียมถ่านกัมมันต์จากเปลือกไม้ยูคาลิปตัสด้วยวิธีทางกายภาพเพื่อกำจัดตะกั่ว (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย).
อภิปรียา คงสุวรรณ. (2552). การคืนสภาพทองแดงจากสารละลายผสมของทองแดงและตะกั่ว. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย).
Namane A., et. al. (2005). Determination of the adsorption capacity of activated carbon made from coffee grounds by chemical activation with ZnCl2 and H3PO4. Journal of Hazardous Materials, B119: 189–194.
เกศศิริ เหล่าวชิระสุวรรณ. (2552). การเตรียมและศึกษาคุณสมบัติของถ่านกัมมันต์จากกากกาแฟโดยวิธีการกระตุ้นทางเคมี. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย. 29(2):116-131.