ผลของโยคะต่อสุขภาพกายและจิตของอาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน

บทคัดย่อ

การวิจัยแบบกึ่งทดลองนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมการฝึกโยคะที่มีต่อภาวะสุขภาพกายและจิตของอาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน จำนวน 20 คน ในพื้นที่ตำบลธาตุ อำเภอวารินชำราบ จังหวัดอุบลราชธานี เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ประกอบด้วย 1. เครื่องมือที่ใช้ในการทดลองคือ โปรแกรมการฝึกโยคะ ได้แก่ การฝึกหายใจ การฝึกสมาธิ และการฝึกท่าโยคะ ฝึกทั้งหมด 10 ครั้ง สัปดาห์ละ 2 ครั้ง รวมใช้เวลาทั้งหมดในการฝึกโยคะ 5 สัปดาห์ และ 2. เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บข้อมูล ได้แก่ 1) แบบสอบถามข้อมูลทั่วไป 2) แบบประเมินสุขภาพจิต ใช้แบบวัดความเครียดสวนปรุง (Suan Prung  stress test) ชุด 20 ข้อ (SPST20) และ 3) แบบประเมินสุขภาพกาย  ซึ่งปรับปรุงจากแบบทดสอบและเกณฑ์มาตรฐานสมรรถภาพทางกายของประชาชนไทย อายุ 19 - 59 ปี โดยผ่านการตรวจสอบคุณภาพจากผู้ทรงคุณวุฒิ 3 ท่าน  วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และเปรียบเทียบค่าเฉลี่ยก่อนและหลังการวิจัยโดยใช้สถิติ paired samples t - test ผลการวิจัยพบว่า ค่าเฉลี่ยคะแนนความเครียดของกลุ่มตัวอย่างหลังการทดลอง (M = 36.60, SD = 12.16) ลดลงจากค่าเฉลี่ยก่อนการทดลอง (M = 44.05, SD = 15.20)  อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (t = 4.33,  p ‹ .01)  ค่าเฉลี่ยหลังการทดลองของความอ่อนตัว (M = 15.30, SD = 4.87)  เพิ่มขึ้นจากค่าเฉลี่ยก่อนการทดลอง (M = 12.20, SD = 5.17)  อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ  (t = -4.30, p ‹ .01) ความแข็งแรงและความอดทนของกล้ามเนื้อขาหลังการทดลอง (M = 29.05, SD = 3.93)  เพิ่มขึ้นจากก่อนการทดลอง (M = 25.70, SD = 3.56)   อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (t = -4.36, p ‹ .01) และความอดทนของระบบหัวใจและไหลเวียนเลือดหลังการทดลอง (M = 115.30, SD = 23.65) เพิ่มขึ้นจากก่อนการทดลอง (M = 76.05, SD = 31.13) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (t = -5.67, p ‹ .01)