ทักษะของผู้บริหารสถานศึกษาที่เป็นเลิศกับการบริหารเชิงกลยุทธ์ ของโรงเรียนวิทยาศาสตร์ในประเทศไทย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) ระดับทักษะของริหารสถานศึกษาที่เป็นเลิศของโรงเรียนวิทยาศาสตร์ 2) ระดับการบริหารเชิงกลยุทธ์ของโรงเรียนวิทยาศาสตร์ และ 3) ความสัมพันธ์ระหว่างทักษะของผู้บริหารสถานศึกษาที่เป็นเลิศกับการบริหารเชิงกลยุทธ์ของโรงเรียนวิทยาสตร์ในประเทศไทย กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ ได้แก่ ผู้บริหารและครูผู้สอนในโรงเรียนวิทยาศาสตร์ กำหนดขนาดกลุ่มตัวอย่างใช้สูตรทาโร ยามาเน่ จำนวน 367 คน จากการเทียบสัดส่วนและสุ่มอย่างง่าย เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสอบถามมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ สถิติที่ใช้วิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรูฐาน และค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน ผลจากการวิจัยพบว่า 1) ระดับทักษะของผู้บริหารสถานศึกษาที่เป็นเลิศของโรงเรียนวิทยาศาสตร์ โดยภาพรวมเฉลี่ยอยู่ในระดับมากที่สุด ด้านที่มีค่าเฉลี่ยสูงสุด คือ ทักษะการมุ่งสู่ความเป็นเลิศของสถานศึกษาและด้านที่มีค่าเฉลี่ยต่ำสุด คือ 1) ทักษะการสื่อสารและการสร้างความร่วมมือ 2) การบริหารเชิงกลยุทธ์ของโรงเรียนวิทยาศาสตร์โดยภาพรวมเฉลี่ยอยู่ในระดับมาก ด้านที่มีค่าเฉลี่ยสูงสุด คือ กลยุทธ์การเสริมสมรรถนะและการพัฒนาบุคลากร และด้านที่มีค่าเฉลี่ยต่ำสุด คือ กลยุทธ์การนิเทศการศึกษาเพื่อพัฒนาคุณภาพผู้เรียน และ 3) ทักษะของผู้บริหารสถานศึกษาที่เป็นเลิศกับการบริหารเชิงกลุ่ทธ์ มีความสัมพันธ์
กันเชิงเส้นระดับสูงในทิศทางบวกอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01
Article Details
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารคุรุสภาวิทยาจารย์ ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการคุรุสภาวารสารไม่จาเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารคุรุสภาวิทยาจารย์ ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารคุรุสภาวิทยาจารย์ หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนาทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทาการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักอักษรณ์จากวารสารคุรุสภาวิทยาจารย์ก่อนเท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
ธีระพงษ์ เจริญศิริ, มิตภาณี พุ่มกล่อม และพงษ์ศักดิ์ รวมชมรัตน์. (2565). ความสัมพันธ์ระหว่างทักษะการบริหารในศตวรรษที่ 21 กับการบริหารงานวิชาการในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษากาญจนบุรี เขต 3. วารสารนวัตกรรมการศึกษาและการวิจัย,6(1), 102-116.
พงษ์ศักดิ์ ผกามาศ. (2566). นวัตกรรมทางการศึกษา: องค์ประกอบและกลไกการพัฒนาสถาบันการศึกษาไทยสู่สากล. วารสารการศึกษาและนวัตกรรมการเรียนรู้ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์,3(2), 161-179.
พงษ์ศักดิ์ ผกามาศ, ดรุณี ปัญจรัตนากร, ประพัฒน์พงศ์ เสนาฤทธิ์, ชัยยงค์ พรหมวงศ์ และสุริยะ วชิรวงศ์ไพศาล. (2566). ปัจจัยที่ส่งผลต่อกระบวนการบริหารเชิงกลยุทธ์ของผู้บริหารโรงเรียนวิทยาศาสตร์ภายได้สถานการณ์วิถีปกติใหม่ในประเทศไทย. วารสารกลยุทธ์และความสามารถทางการแข่งขันองค์กร
มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี, 2(4), 14-31.
พงษ์ศักดิ์ ผกามาศ, ประพัฒน์พงศ์ เสนาฤทธิ์, สุริยะ วชิรวงศ์ไพศาล และวิบูลย์ ผกามาศ. (2565). การศึกษาองค์ประกอบของการจัดองค์กรแห่งนวัตกรรมทางการศึกษายุคดิจิทัลที่เหมาะสมสำหรับโรงเรียนวิทยาศาสตร์ในประเทศไทย. คุรุสภาวิทยาจารย์, 3(2), 33-50.
พรหมพิริยะ พนาสนธิ์, กรปภา เจริญชันษา, อรวรรณ ชมชัยยา และชัยการ วาทะงาม. (2567). ทักษะการบริหารในศตวรรษที่ 21 ของผู้บริหารกับการบริหารงานวิชาการของโรงเรียนสมุทรสาครวิทยาลัย สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา สมุทรสาคร สมุทรสงคราม วารสารบัณฑิตศาส์น มหาวิทยาลัยมหามกฎราชวิทยาลัย, 22(1), 47-65.
ภาณุนี ดีมังกร. (2566). ความเป็นเลิศทางการศึกษาของผู้บริหารสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน. วารสารการพัฒนาสังคมอย่างยั่งยืน, 1(5), 1-16.
ภาณุภัทร ลิ้มจำรูญ. (2563). กลยุทธ์การบริหารโรงเรียนมัธยมศึกษาสู่ความเป็นเลิศตามแนวคิดทักษะนวัตกรสังคม (วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วิวรรชน์ เชื้อจิตร. (2566). ทักษะของผู้บริหารสถานศึกษาในศตวรษที่ 21 ที่ส่งผลต่อการบริหารงานวิชาการสู่ความเป็นเลิศของสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาระยองเขต 1 (วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). มหาวิทยาลัยราชภัฎรำไพพรรณี.
สำนักบริหารงานความเป็นเลิศด้านวิทยาศาสตร์ศึกษา. (2566). คู่มือการประเมินมาตรธานโรงเรียนวิทยาศาสตร์. http://www.eseb.obec.go.th/7p=4876
อุไรรัตน์ หาญธงไชย และกฤษฎิ์ กิตติฐานัส. (2566). ความสัมพันธ์ระหว่างทักษะผู้บริหารในศตวรรษที่ 21 กับการบริหารงานวิชาการของสถานศึกษากลุ่มกรุงธนใต้ สังกัดกรุงเทพมหานคร. วารสารสันติสุขปริทรรศน์, 5(1), 32-44.
Alauddin, N., & Yamada, S. (2022). TQM Model Based on Deming Prize for Schools. International Journal of Quality and Service Sciences, 14(4), 635-651.
Costanza, F. (2022). Covid-Related Educational Policies in Action: a System DynamicsView. International Journal of Public Sector Management, 35(4), 480-512.
Mitchell, C.(2020). Engagine Stakeholders Through Collaborative Leadership: Strategies for Success in Educational Settings. Educational Administration Quarterly, 56(3), 365-389.
Phakamach, P., Senarith, P., & Wachirawongpaisarn, S. (2022). The Metaverse in Education: The Future of Immersive Teaching & Learning. RICE Journal of Creative Entrepreneurship and Management, 3(2), 75-88.
Phakamach, P., Senarith, P., Dolprasit, S., Brahmawong, C., Panjarattanakorn, D., Chaisakulkiet, U., Pholsward, R, & Wachirawongpaisarn, S. (2023). Digital Leadership Development Model for Science School Administrators in Thailand. RICE Journal of Creative Entrepreneurship and Management, 4(1), 14-26.
Siek, N. (2022). Academic Mongement Strategies of Secondary Schools in Cambodia Based on the Concept of Innovation Leadership Skills. (Doctoral Dissertation). Bangkok: Chulalongkorn University.
Sinlarat, P. (2020). The Path to Excellence in Thai Education. RICE Journal of Creative Entrepreneurship and Management, 1(2), 60-75.
Smith, R, & Johnson, K. L. (2021). Inclusive Practices in Educational Management: Strategies for Success. International Journal of Educational Administration, 22(1), 77-91.
Yangambi, M. (2023). Impact of School Infrastructures on Students Learning and Performance: Case of Three Public Schools in a Developing Country. Creative Education, 14(04), 788-809.
