การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้ ด้วยเทคนิคเกมมิฟิเคชั่น เรื่อง เศรษฐกิจพอเพียง เพื่อเสริมสร้างทักษะการแก้ปัญหา สำหรับนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 โรงเรียนมัธยมวาริชภูมิ สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาสกลนคร Development of a learning management model using gamification techniques on the topic of Sufficiency Economy to enhance problem-solving skills for Mathayomsuksa 2 students at Waritchaphum Secondary School, Sakon Nakhon Secondary Educational Service Area Office
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) พัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้ด้วยเทคนิคเกมมิฟิเคชัน เรื่อง เศรษฐกิจพอเพียง เพื่อเสริมสร้างทักษะการแก้ปัญหาสำหรับนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 โรงเรียนมัธยมวาริชภูมิ 2) เปรียบเทียบทักษะการแก้ปัญหาก่อนและหลังเรียน กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ คือ นักเรียน ระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 ปีการศึกษา 2565 จำนวน 30 คน เครื่องมือที่ใช้ ได้แก่ 1) รููปแบบการจัด การเรียนรู้ด้วยเทคนิคเกมมิฟิเคชั่น 2) แผนการจัดกิจกรรมลดเวลาเรียนเพิ่มเวลารู้ จำนวน 6 แผน 3) แบบวัด ทักษะการแก้ปัญหา จำนวน 30 ข้อ สถิติที่ใช้ในการตรวจสอบคุณภาพเครื่องมือได้แก่ ดัชนีความสอดคล้อง (Item - objective Congruence : IOC) ค่าความยากง่าย (p) ค่าอำนาจจำแนก (r) และค่าความเชื่อมั่น (Reliability) โดยใช้สููตรสัมประสิทธิ์ของครอนบาค (Alpha’s Cronbach) สถิติที่ใช้ ได้แก่ ค่าเฉลี่ย (X) ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน (S.D) และการทดสอบ โดยใช้สถิติ t - test Dependent Samples
ผลการวิจัยพบว่า 1) รููปแบบการจัดการเรียนรู้ด้วยเทคนิคเกมมิฟิเคชั่น เรื่องเศรษฐกิจพอเพียง เพื่อเสริมสร้างทักษะการแก้ปัญหาสำหรับนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 โรงเรียนมัธยมวาริชภูมิ มี 5 องค์ประกอบ ได้แก่ 1) หลักการของรููปแบบ 2) วัตถุประสงค์3) เนื้อหา 4) กระบวนการสอน และ 5) การวัดประเมินผล ซึ่งคุณภาพด้านความเหมาะสมอยู่ในระดับมากที่สุด โดยมีค่าเฉลี่ย 4.92 และเบี่ยงเบนมาตรฐาน 0.109 และ 2) ผลการเปรียบเทียบทักษะการแก้ปัญหาสูงกว่าก่อนเรียน อย่างมีนัยสำคัญ ทางสถิติที่ระดับ .01
Article Details
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารคุรุสภาวิทยาจารย์ ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการคุรุสภาวารสารไม่จาเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารคุรุสภาวิทยาจารย์ ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารคุรุสภาวิทยาจารย์ หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนาทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทาการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักอักษรณ์จากวารสารคุรุสภาวิทยาจารย์ก่อนเท่านั้น
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. โรงพิมพิมพ์คุรุสภา
ลาดพร้าว.
กุลศิริ โจมพรม. (2551). การพัฒนาสิ่งแวดดร้อมทางการเรียนรู้บนเครือข้ายตามแนวทฤษฎีคอนสตรัคติวิสต์
ที่ส่งเสริมกระบวนการคิดแก้ปัญหา วิชาคณิตศาสตร์ สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3. วิทยานิพนธ์ ค.ม. นครราชสีมา: มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา.
จุทามาศ มีสุข. (2558). การจัดกิจกรรมการเรียนรู้เพื่อเสริมสร้างพฤติกรรมการมีส่วนร่วมของนักเรียน โดยใช้
เทคนิคเกมิฟิเคชั่น สำหรับนักเรียนห้องเรียนพิเศษวิทยาศาสตร์ ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 โรงเรียนอนุกล
นารี. วิทยานิพนธ์ ค.ม. มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
ชนัตถ์ พูนเคชและธนิดา เลิศพรกุลรัตน์. (2559). "แนวทางการจัดการเรียนรู้ด้วยแนวคิด
เกมมิฟิเคชั่น," วารสารศึกษาศาสตร์มหาวิทยาลัยนเรศวร. 18(3): 331-339.
ชุติกาญจน์ ศรีพระจันทร์. (2565). การพัฒนาทักษะการแก้ปัญหาของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษา
ปีที่ 1 โดยการจัดการเรียนรู้ตามแนวคิดการรู้เรื่องภูมิศาสตร์. วิทยานิพนธ์ กศ.ม. มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
พัชรา ทิพย์ทัศน์. (2551). คุณลักษณะผู้นำการเปลี่ยนแปลง. (ออนไลน์). สืบค้นจาก
http://www.br.a c.th/E-lcaming/esson 13 html.20 กุมภาพันธ์ 2565.
พิสิฐ โมกขาว. (2561). การส่งเสริมความสามารถในการคิดแก้ปัญหาด้วยบทเรียนแสวงรู้บนเว็บที่มีการเสริม
ศักยภาพทางการเรียนวิชาการเขียนโปรแกรมเบื้องต้นสำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5
โรงเรียนบรบือ. วิทยานิพนธ์ กศ.ม. มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
ภาสกร ใหลสกุล. (2562). Gamification จากกลยุทธ์การตลาดสู่ห้องเรียนคณิตศาสตร์.
สืบค้นจาก https://emagazine.ipst.ac.th/221/29/
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2551 ข ). เรียนรู้หลักการทรงงาน
ในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว. กรุงเทพฯ: สำนักงานยุทธศาสตร์ด้านนโยบายสาธารณะ.
______. (๒๕๖๐). ปรัชญาของเศรษฐกิจ พอเพียง. กรุงเทพฯ : สำนักงานคณะกรรมการ
พัฒนาการเศรษรูกิจและสังคมแห่งชาติ สำนักยุทธศาสตร์ด้านน โยบายสาธารณะ
สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2558). คู่มือบริหารการ
จัดการเวลาเรียนตามนโยบายลดเวลาเรียน เพิ่มเวลารู้. กรุงเทพฯ: สำนักฯ .
สมชาย รัตนทองคำ. (2556). เอกสารประกอบการสอน 4 75 7 88 การสอนทากายภาพบำบัด ภาคต้นปี
การศึกษา 2556.
สุภาศิริ ไพรสุภา. (2561). การเรียนรู้ทักษะแห่งศตวรรษที่ 21. (ออนไลน์). สืบค้นจาก
https://medium.com/@joy.supasiri9E0%B8%81%E0%B8%B2%E0%B8%
A3%E0%B9. 1 กุมภาพันธ์ 2565.
สิทธิชัย สระตอมูฮัมหมัด. (2561). การพัฒนากิจกรรมการเรียนรู้โดยใช้เทคนิคเกมมิฟิเคชั่นเพื่อยกระดับ
ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาคณิตศาสตร์ เรื่อง ระบบสมการเชิงเส้นชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 โรงเรียนสวนกุหลาบวิทยาลัย ธนบุรี. (ออนไลน์). สืบค้นจากhttp://www.ska2.go.th/reis/data/research/2561 1231_115423 _ 0945.pdf. 30เมษายน 2565
สุชัญญา เยื้องกลาง และคณะ. (2562), การพัฒนาระบบการเรียนการสอนแบบผสมผสานโดยใช้เกมมิฟิเคชั่น
เป็นฐานเพื่อส่งเสริมทักษะการแก้ปัญหาและทักษะการเชื่อมโยงคณิตศาสตร์สู่ชีวิตจริงระดับประถมศึกษา.วิทยานิพนธ์ กศ.ม. มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม
วิจารณ์ พานิช. (2555). วิอีสร้างการเรียนรู้เพื่อศิษย์ ในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ: มูลนิธิสดศรี-สฤษดิ์วงศ์.
อดิศักดิ์ เมฆสมุทร. (2559). การพัฒนาความสามารถการอ่านควบกล้ำโดยใช้หนังสือส่งเสริม
การอ่านร่วมกับเทคโนโลยีผสานความจริง ที่ใช้กิจกรรมการเรียนรู้เทคนิคเกมมิฟิเคชัน สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3. วิทยานิพนธ์ กศ.ม. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี.
Caton, H. and Greenhill, D. (2013), "The Effects of Gamification on Student Attendance
And team Performance in a Third-year."* Undergraduate Game Production module.In European conference on Games Based Learning ๑๘(๓): ๘๘.
Dewey, J. (1993). How to Think. Boston: D.C.Health Company.
Fosnot, C.T.(1996). Constructivism: Theory, Perspective, and Practice. Teacher College Press.
Guiford, J.P. and Hepfner Ralph. (1971). The Analysis of Intelligence. New York. : Mcgraw-Hill
Book Company.
Joyce, B., and Weil. M. (1996). Models of Teaching, 5th ed. New York: Allyn &
Bacon.
______. (1972). Information Processing Model of Teaching. New Jersey: Prentice-Hall.
______. (2000). Models of Teaching. 6th ed. Boston: Allyn and Bacon.
Martin, Ralph E.Jr, et al. (1944). Teaching Science for all Children. Massachusett: Allya and
bacon.
Saylor Galen J. and Alexander, W.M. (1974). Planning Curriculum for Schools. 3rd ed.
New York: Holt Rinchart and Winston.